به گزارش «شیعه نیوز»،فرناز المعی‌نژاد متخصص فیزیوتراپی درباره بهترین زمان برای ورزش کودکان اظهار کرد: هیچ زمانی برای تشویق کودک به مشارکت کردن در فعالیت ورزشی و ورزش زود نیست؛ البته ورزشی مدنظر است که با سرگرمی و تفریح همراه باشد. پزشکان معتقد هستند که مشارکت در فعالیت‌های مختلف، هماهنگی عضلانی و مهارت‌های حرکتی کودکان را افزایش می‌دهد.
او بیان کرد: متخصصان بهداشت و سلامت پیشنهاد می‌کنند که کودکان و نوجوانان بین ۶ تا ۱۷ سال باید حداقل یک ساعت در روز را به انجام فعالیت‌های هوازی متوسط تا شدید بپردازند و حداقل سه روز در هفته هم تمرین‌های تقویتی در این فعالیت‌ها گنجانده شود.
ورزش و فعالیت‌های مناسب به تفکیک رده‌های سنی کودکان و نوجوانان
سن سه تا پنج سال
این متخصص فیزیوتراپی افزود: پیشنهاد می‌شود که کودکان در این سن تمام طول روز از نظر فیزیکی فعال باشند؛ فعالیت فیزیکی مرتب علاوه بر بهبود رشد استخوانی کودک روند وزن‌گیری او را هم در شرایط طبیعی نگه می‌دارد. شرکت کردن در بازی‌های دست جمعی مانند فوتبال و بستکبال در این سن باید فقط به قصد بازی باشد و از هرگونه رقابت پرهیز شود. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که دست‌های کودکان در این محدوده سنی مهارت و قدرت لازم را برای گرفتن توپی که به سمت آنها پرتاب می‌شود، نداشته و امکان آسیب دیدن انگشتان وجود دارد.
المعی‌نژاد تأکید کرد: شنا یکی از ورزش‌هایی است که برای کودکان بین سن سه تا پنج سال مناسب است، البته کودکان در سنین پایین‌تر (بین ۶ ماه تا سه سال) هم می‌توانند در استخر‌های مناسب به همراه والدین خود در آب بازی کنند؛ کودک بهتر است مهارت‌هایی مانند نفس‌گیری، شناور شدن و شنای کران را از سن چهار تا پنج سال به بعد یاد بگیرد.
سن ۶ تا هشت سال
او تصریح کرد: تا سن ۶ سالگی، دست و پای کودک به اندازه کافی قدرت گرفتن توپ با دست یا شوت کردن توپ با پا را دارد. این سن همچنین برای آغاز ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک یا دوچرخه سواری مناسب است؛ در این سن به تدریج کودک برای انجام رقابت‌های ورزشی مختلف آماده می‌شود. ورزش‌های مختلف فشار‌های متفاوتی را بر غضروف رشد اعمال می‌کنند بنابراین بهتر است در انتخاب نوع ورزش تنوع لازم در نظر گرفته تا از سلامت غضروف رشد و رشد استخوانی مطلوب اطمینان حاصل شود. آسیب‌های ورزشی ناشی از فشار زیاد بر بافت عضلانی-اسکلتی مانند شکستگی فشاری و پاشنه درد در این سن بسیار شایع است.
سن ۹ تا ۱۱ سال
این متخصص فیزیوتراپی گفت: هماهنگی بین دست‌ها و چشم‌ها در این سن به اندازه کافی تکامل پیدا می‌کند که کودک ورزش‌هایی مانند بسکتبال، بیسبال و والیبال را به خوبی انجام دهد. شرکت کردن در رقابت‌های ورزشی بسیار خوب است به شرطی که کودک تحت فشار روانی پیروزی قطعی قرار نگیرد. شرکت کردن در مسابقات سه گانه دوی ۱۰۰ متر، پرش ارتفاع و پرتاب وزنه در این سن محدودیتی ندارد به شرطی که کودک تحت آموزش‌های لازم قرار گرفته باشد و در طول مسابقات به اندازه کافی آب بنوشد.
سن ۱۲ تا ۱۴ سال
المعی‌نژاد اظهار کرد: در سنین نوجوانی شاید انگیزه افراد به انجام ورزش منظم کمتر شود و اشخاص بیشتر به بدنسازی و پرورش اندام تمایل داشته، اما والدین باید به این نکته توجه داشته باشند تا زمانی که فرزندشان به سن بلوغ نرسیده است، او را به بدنسازی و انجام تمرین‌های با وزنه تشویق نکنند.
او بیان کرد: والدین باید نوجوانان را به انجام ورزش‌هایی با استفاده از وزن خود بدن مانند اسکوات یا شنا روی دست‌ها تشویق کنند. انجام اینگونه ورزش‌ها علاوه بر تقویت بیشتر عضلات از بروز آسیب‌های عضلانی-اسکلتی ناشی از تمرین با وزنه جلوگیری می‌کند. نوجوانان تا قبل از سن بلوغ هرگز نباید وزنه سنگین بزنند چرا که این کار موجب می‌شود در معرض آسیب‌های جدی مفصلی و عضلانی قرار بگیرند.
سن ۱۵ سال به بالا
این متخصص فیزیوتراپی افزود: از سن ۱۵ سالگی به بعد نوجوان می‌تواند تمرین با وزنه را در فرم‌های بدنسازی انجام دهد، اما این تمرین باید زیر نظر مربی کار آزموده صورت بگیرد. اگر نوجوان در سنین دبیرستان به شرکت کردن در مسابقاتی مانند دوی ماراتن یا مسابقات سه گانه تمایل دارد، می‌تواند در این مسابقات شرکت کند، اما والدین باید نوجوان را با اصول ورزش‌های هوازی، نوشیدن آب کافی، تغذیه و استراحت مناسب در فواصل تمرین آشنا و علائم ناشی از تعریق بیش از حد را در هنگام ورزش به او گوشزد کنند.
المعی‌نژاد تأکید کرد: فعال بودن در هر سنی شرط سلامت است. پایه ریزی یک فعالیت ورزشی اصولی در سنین کودکی، زیربنای نوجوانی، جوانی و بزرگسالی ایده آل است. کودکان خود به خود فعال هستند، اما تشویق آنها به انجام فعالیت ورزشی منظم، در آینده به یک عادت ورزشی مفید تبدیل می‌شود.
او یادآوری کرد: انجام تمرین‌های کششی قبل و پس از فعالیت ورزشی برای تمام سنین در کودکان پیشنهاد می‌شود. درد در ساق پا‌ها یکی از شکایات شایع در بسیاری از کودکان به ویژه آنهایی است که فعالیت، تحرک و جست و خیز زیادی دارند؛ این عارضه اغلب بر اثر تجمع اسید لاکتیک در عضلات پشت سابق و آزردگی عضلانی ناشی از آن اتفاق می‌افتد. انجام ورزش‌های کششی در قالب بازی و فعالیت نقش موثری در کاهش اسپاسم عضله، بهبود گردش خون عضله و کاهش درد و ناراحتی دارد.
