به گزارش «شیعه نیوز»، تقریبا دو هفته پس از آنکه کریگ ویتلوک، روزنامه نگار واشنگتن پست، مجموعه شش قسمتی خود را در مورد محاکمات، مصیبت‌ها و اشتباهات ۱۹ ساله واشنگتن در افغانستان منتشر کرد، کسانی که درگیر جنگ بودند، ناامیدانه انگشت اتهام را به طرف این و آن می‌گیرند.
در ادامه این گزارش آمده است: روایتی سرزنش آمیز در بین سیاست گذاران نخبه، افسران نظامی و مشاوران پدید آمده و در حالی که سیاست‌های آمریکا در افغانستان وحشتناک بوده است، افراد مسئول این امر واقعاً اعتقاد داشتند که این کار در پایان به نتیجه خواهد رسید. اما باید آنرا "دفاع احمقانه" بنامیم.
به ما گفته می‌شود هیچ دروغ و اسطوره‌ای توسط مقامات ارشد آمریکا منتشر نشده، اما فقط در ارزیابی‌های صادقانه بعداً ثابت شد که این موضوع اشتباه است. مایکل اوهانلون از اندیشکده بروکینگز، که به فرماندهان آمریکایی در زمینه سیاست جنگ افغانستان مشاوره داده، نوشت: "نه، هیچ کارزار ضد اطلاعاتی، عمدی یا غیرقانونی صورت نگرفته است." جیمز متیس، وزیر دفاع پیشین آمریکا هم که بخشی از فرماندهی سنتکام را برعهده داشت، مدعی شد گزارش واشنگتن پست اخبار واقعی نیست و اعلام کرد که مصاحبه‌های منتشر نشده بازرس ویژه آمریکا باعث ایجاد چنین شوکی شده است.
همه این ادعا‌ها و ضد ادعا‌ها باید برای آنچه واقعاً هستند مورد بررسی قرار گیرند. ناکامی‌های طبقه سیاستگذاری چنان متکبر و غیرقابل ارزیابی است که نمی‌توان به طور مستقیم به جلو نگاه کرد و همه چیز مبهم است. این که آن‌ها عصبانیت خود را نسبت به هر چیز نشان می‌دهند و همگان را به غیر از خودشان مقصر می‌دانند، نشان دهنده آن است که نخبگان سیاسی آمریکا دچار خودشیفتگی هستند و در واقعیت خودشان پنهان شده اند.
تحلیلگران بیش از یک هفته در حال نوشتن نسخه‌های مصاحبه در مورد افغانستان هستند تا بتوانند بدانند که چرا جنگ به مسیری اشتباه رفته است. تصمیم تحمیل یک نظم سیاسی دموکراتیک از بالا به پایین به کشوری که از پایین به بالا بر روی سیستم قیمومیتی و قبیله کار می‌کرد، مسئله ساز بوده است.
همچنین اختصاص ده‌ها میلیارد دلار کمک برای بازسازی به کشوری که هیچ تجربه مدیریت برای این نوع پول یا صرف هزینه مناسب آن را نداشت، به ایجاد فساد در سراسر افغانستان کمک کرد که این موضوع پشیمانی واشنگتن را به همراه داشت. پرداخت پول به شبه نظامیان برای جنگ با طالبان و در این حال تحت فشار قرار دادن همان افراد جنگجو امری متناقض بود. اشتباهات ادامه دارد. ژنرال داگلاس لوت در این رابطه گفت: "ما حتی تصور مضحکی از آنچه که انجام می‌دادیم نداشتیم."
یکی از بارزترین یافته‌ها در مورد این دو دهه فاجعه بار پس از انتشار مقالات مربوط به افغانستان ظاهر شد. این تفسیر‌ها به هیچ وجه متوقف نمی‌شوند تا عوامل این فاجعه را که مسئول آن بوده و از آن حمایت کرده اند پاسخگو کنند. امتناع آشکار آن‌ها از نپرداختن به خطاهایشان به همان اندازه نگران کننده است و حتی هنگامی که آن‌ها تصدیق می‌کنند که این خطا‌ها را مرتکب شده اند، تمایل دارند نقش خود را در این اشتباهات به حداقل برسانند.
آن‌ها تلاش می‌کنند این موضوع را به فقر موجود در افغانستان، اشتباه در عقب نشینی نیرو‌ها و ضعف نهاد‌های دولتی افغانستان ربط دهند. به خاطر خودبینی، نبود اعتماد به نفس و یا ترس از جدی نگرفتن بحث سیاست خارجی، معماران جنگ حتی از پذیرش بارزترین اشتباهات خود خودداری می‌کنند. در عوض، آن‌ها مثل یک خط حمله می‌توانند بار دیگر متحد شوند و یک خط حمله دفاعی تمام عیار را ایجاد کنند و دوباره تلاش کنند تا مردم آمریکا را فریب دهند.
