در دوران جنگ عراق با ایران، عربستان نیز از زرادخانه موشکی عراق که به نظر وسیع می‌آمد، نگران بود و با توجه به این که اجازه دسترسی به موشک‌های بالستیک آمریکا را نیافته بود، به سراغ پکن رفت.
به گزارش مجله "نشنال اینترست"، چین در سال ۱۹۸۷ بین ۳۰ تا ۱۲۰ موشک بالستیک میان‌برد DF-۳ را به عربستان تحویل داد که می‌توانست با یک بار سوختگیری به اهدافی در فاصله حدودا ۴۵۰۰ کیلومتری حمله کند. عربستان برای استفاده از این تسلیحات، "نیروی استراتژیک موشکی سلطنتی سعودی" را تشکیل داد که نارضایتی واشنگتن را به دنبال داشت.
چهار سال پس از آن، عربستان از جنگی با عراق سر درآورد که بغداد طی آن ۴۶ موشک را به خاک عربستان پرتاب کرد اما ریاض نتوانست پاسخی به این حملات بدهد زیرا مشکل موشک‌های DF-۳ این بود که شعاع دقتشان در بهترین حالت ۳۰۰ متر بود؛ مگر آن که به کلاهک هسته‌ای مجهز شوند و این موشک دقیقا به همین منظور طراحی شده بود اما چین قصد نداشت به عربستان سلاح هسته‌ای بفروشد.
بیش از یک دهه بعد، ریاض علاقه‌مند شد که بازدارندگی خود را در برابر موشک‌های استراتژیک افزایش دهد و دوباره به چین رجوع کرد و این بار خواستار خرید موشک‌های بالستیک DF-۲۱ شد که دقیق‌تر بودند. این موشک‌ها قادر به هدف گرفتن اهدافی در سراسر خاورمیانه بودند و با توجه به سرعتشان که ده برابر سرعت صوت است، رهگیری آن‌ها دشوار است.
در سال ۲۰۱۴، مجله نیوزویک افشا کرد که سیا به قرارداد فروش موشک‌های چین به ریاض به شرط عدم تجهیز آن‌ها با کلاهک هسته‌ای کمک کرده است و پس از چندین نشست محرمانه در واشنگتن با مقامات سعودی، ماموران سیا در سال ۲۰۰۷ برای بازرسی این موشک‌ها پیش از ارسال به عربستان، اعزام شده‌اند.
همچنین شایعاتی درباره دستیابی ریاض به شمار اندکی از تسلیحات هسته‌ای از سوی پاکستان وجود دارد که این شایعات نیز فارغ از صحت یا نادرست بودنشان، به بازدارندگی عربستان کمک می‌کنند.
