حضرت زهرا در خطبه(فدکیه) می فرماید: «اطاعت از ما(اهل بیت) نظم شریعت، و رهبری ما ایمنی از تفرقه و پراکندگی را به دنبال دارد». این مسئله چگونه قابل اثبات است؟ یعنی چگونه رهبری ائمه( علیه السلام ) نظم شریعت را به دنبال دارد و باعث جلوگیری از تفرقه می‌شود؟

شیعه نیوز:
پرسش
در خطبه حضرت زهرا(فدکیه) آمده است: «و طاعتنا نظاماً للملة و امامتنا اماناً للفُرقة». این مسئله را چگونه می‌توان اثبات کرد؟ یا برای دیگران شرح داد؟
پاسخ اجمالی

قبل از بیان هر سخنی، باید گفت موضوعی که مورد پرسش قرار گرفته، دو جمله از خطبه‌های معروف حضرت فاطمۀ زهرا( سلام الله علیها) دختر گرامی پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) است که به خطبه فدکیه معروف است. این خطبه زمانی ایراد شد که به حضرت فاطمه خبر رسید خلیفه‌ی اول و دوم تصمیم گرفتند فدک را از وی بازپس بگیرند.[1] این خطبه در منابع روایی و تاریخی با سندهای مختلف و اندک تفاوت در متن، از طریق شیعه و اهل سنت نقل شده است.[2]

حضرت زهرا( سلام الله علیها) در این خطبه پس از حمد و ثنای خداوند، بیان نعمت های الاهی، فلسفه آفریننش و فلسفه احکام الاهی می‌فرماید:

1. «و طاعتنا نظاما للملة»؛[3] و اطاعت از ما اهل بیت نظم آیین و شریعت را به دنبال دارد.

این جمله و جمله بعدی عطف بر«فجعل الله الایمان...» است که در همین خطبه آمده است. بنابر این، معنایش این‌گونه است: خداوند اطاعت از ما اهل بیت را موجب نظم شریعت قرار داد.

روشن است که اطاعت از اهل بیت( علیه السلام ) سبب نظم شریعت می‎شود؛ چرا که تمام مردم اطراف محور دین جمع می‌شوند و آن محور توسط امامی که عالم‌ترین و با تقواترین و جامع همه کمالات است، تبیین می‎شود. اهل بیت( علیه السلام ) نسبت به دین از دیگران آگاه­ترند و به حقایق قرآن آشناتر؛ زیرا علم آنان به مبدأ وحی متصل است و به طور طبیعی هماهنگی امور دینی در اطاعت از آنان خواهد بود.

2. «و امامتنا أمانا من الفرقة [للفرقة]»؛ و رهبری ما را سبب ایمنی از تفرقه و پراکندگی قرار داد.

در این‌جا حضرت فاطمه( سلام الله علیها) مسئله امامت را بیان کرده‌اند و به خلیفه و مردم تذکر داده‌اند که امامت و جانشینی پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) از آن ما است، و خدا آن‌ را برای جلوگیری از تفرقه مردم و جمع شدن دور یک محور قرار داده است. به بیان دیگر، خدای متعال امامت را قرار داده، تا این‌که امت اسلام متفرق نشوند و هر کدام به یک طرف نروند، محوری که عقل نیز آن‌را پذیرفته است. وقتی که شخصی از هر جهت؛ از جهت علم، تقوا، تدبیر، عدالت، ارتباط با خدا و ... بر دیگران رجحان داشته باشد، طبعا همه باید به سراغ او بروند، وقتی چنین شد، بنابر این تفرقه و پراکندگی به وجود نخواهد آمد.

این سخن الهام گرفته از حدیث ثقلین است[4] که دختر رسول گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) آن‌را در خطبه فدکیه مطرح می‌کند. آن‌جا که پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) می‌فرماید؛ اگر بعد از من قرآن و اهل بیت( علیه السلام ) را الگو قرار دهید و از آنها پیروی نمایید، هرگز دچار گمراهی، ضلالت و تفرقه نخواهید شد.

این دو فقره، در حقیقت بیان‌گر یک مضمون‌اند و آن این‌که نظام و بقای آیین و شریعت اسلامی و مصون بودن از تفرقه و پراکندگی، در گرو پیروی از رهبری اهل بیت( علیه السلام ) است.

البته گفتنی است که برخی،[5] در این‌جا «ملت» را به «امت» معنا کرده‌اند که منافاتی با آنچه ما بیان کرده‌ایم ندارد. بدیهی است که هر جامعه‌ای برای نظام و بقا باید دارای قطب فکری باشد که در رأس هرم بتواند تمام افکار و نظرها را به خود جذب کند و خلأ موجود را از این ناحیه بر طرف کند که در این صورت زمینه‌ای برای اختلاف باقی نمی‌ماند.

شریعت و جامعه‌ی اسلامی نیز برای ایمن ماندن از هر گونه اختلاف و پراکندگی در تمام ابعاد، پبروی از اهل بیت و اطاعت از آن بزرگوران را می‌طلبد؛ چراکه آنان با اتصالی که به منبع وحیانی و عالم غیب دارند، جواب‌گوی رشد افکار بشری در هر تمام زمینه‌ها، از اقتصاد گرفته تا سیاست، حقوق و... هستند.

[1]. ر.ک: ابن أبی طاهر، احمد، بلاغات النساء، ص 23 – 31، الشریف الرضی، قم، چاپ اول، بی تا؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، ص 109 – 125، بعثت، قم، چاپ اول، 1413ق؛ عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تحقیق، رسولی محلاتی، سید هاشم، ج 1، ص 450، انتشارات اسماعیلیان، قم، چاپ چهارم، 1415ق.

[2]. جوهری بصری، احمد بن عبد العزیز، السقیفة و فدک، محقق و مصحح، امینی، محمد هادی، ص 137 – 145، مکتبة نینوی الحدیثة، تهران، بی تا؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج 1، ص 97 – 108، محقق و مصحح، خرسان، محمدباقر، نشر مرتضی، مشهد، چاپ اول، 1403ق؛ بلاغات النساء، ص 26 – 31؛ ابن حاتم شامى‏، جمال الدین یوسف، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم‏، ص 465 – 478، مؤسسه نشر اسلامی، قم، چاپ اول، 1420ق.

[3]. السقیفة و فدک، ص 139؛ الاحتجاج، ج 1، ص 99.

[4]. ر. ک. نمایه‌های: دلایل اعتقاد به امامت و امامان، ۳۲۱؛ صحیح بخاری و حدیث ثقلین، ۶۹۲۱.

[5] ر. ک: حسینی زنجانی، سید عزالدین، شرح خطبه حضرت زهرا( سلام الله علیها)، ص 365، بوستان کتاب، قم، چاپ دهم، 1387ش.

آیات مرتبط

سوره النساء (59) : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ۖ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا

T