شیعه نیوز:
پرسش
خصوصیات یاران امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) چیست؟
پاسخ اجمالی
سربازان و یاران امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) در مرحله نخست؛ مانند دیگر مؤمنان پارسا، دارای ایمان و عمل صالح میباشند. آنان علاوه بر این خصوصیت، اما دارای امتیازات و ویژگیهای خاصی هستند که آنها را از مؤمنان دیگر برجسته میسازد، آنگونه که امام عـلی( علیه السلام ) فرمود نـه از نسلهای گذشته کسی از آنان پیشی گرفته و نه از آیندگان کسی به مقام والای آنها میرسد: «لَمْ یَسْبِقْهُمُ الاْوَّلُونَ وَ لا یُدْرِکُهُمُ الآخِرُونَ».[1]
امام صادق( علیه السلام ) در روایتی ویژگیهای کلی و برنامههای کسانی را که میخواهند از یاران امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) باشند، چنین بیان کردهاند: «ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ»؛[2] هر کس خوشحال میشود و دوست دارد که در شمارِ یاران حضرت مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد:
1. منتظر بودن: انتظار فرج ویژگی نخست یاران امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) است. البته انتظار به معنای حقیقی آن.
2. با ورع بودن: دومین ویژگی یاران امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) تهذیب نفس و خودسازی است. دوری از گناه، تقوا و دوری از مکروهات و شبهات.[3]
3. داشتن اخلاق نیکو: اخلاق نیکو و کریمانه از دیگر ویژگیهای یاران و سربازان امام زمان است. این صفاتی که فطرت، به خوبی آنها شهادت میدهد و امامان معصوم( علیه السلام ) از آنها مدح و تمجید کردهاند، باید در سربازان امام عصر( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) وجود داشته باشد.
در روایتی دیگر، امام باقر و امام صادق( علیه السلام ) از امام علی( علیه السلام ) در توصیف یاران امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) میفرمایند: مـردانـی کـه خـدا را بـه حقّ شناختهاند، آنها یاوران حضرت مهدی( علیه السلام ) در آخرالزمان هستند: «... رِجـالٌ عـَرَفـُوا اللّهَ حـَقَّ مـَعـْرِفـَتـِهِ، وَ هـُمْ اَنْصارُ المَهْدِیِّ فی آخِرِ الزَّمانِ».[4]
از روایات فوق و مجموع دیگر روایات، برداشت میشود که ویژگیهایی که گفته شد، از اصول اولیهای است که یاران امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) باید از آن برخوردار باشند، اما در روایات پراکنده دیگر، گاه به ویژگیها ظاهری و صفات خاصی برخورد میکنیم که ممکن است ناظر به برخی یاران حضرتشان باشد:
1. جوان بودن: درباره خصوصیات ظاهری آنان، روایاتی است که محدوده سنّی آنها را بـیـان کـرده و بـیـشـتر آنها را جوان معرفی میکنند. به عنوان نمونه، امام باقر( علیه السلام ) میفرماید: یـاران قـائم هـمـه جـوانانـد و پیرمرد در میان آنان نیست، مگر مانند سرمه در چشم و نمک در غـذا، و کـمتـریـن چـیـز در غـذا نمک است: «اَصْحابُ القائِمِ شَبابُ لا کَهُوُلَ فیهِمْ، اِلاّ مِثْلَ الْکـُحْلِ فِی الْعَیْنِ وَ المِلْحِ فِی الزّادِ، وَ اَقَلُّ الزّادِ المِلْحُ».[5]
2. یک رنگ و یک لباس بودن: بعضی دیگر از روایات به رنگ، قد و اندازه، زیبایی و لباس آنان پرداخته و میفرماید: هـمـه آنـهـا یـک رنـگ و هـم اندازه، شبیه به هم از نظر زیبایی و لباسهایشان یکسان است: «کأنّی أنظر إلیهم و الزیّ واحد، و القدّ واحد، و الحسن واحد، و الجمال واحد، و اللباس واحد،...».[6]
3. نیرومند بودن: پارهای دیگر از روایات به قدرت بدنی آنان پرداخته، و میفرماید: چـون امـر ظـهـور حـضـرت واقـع شـد، بـه هـر انـسـان [از یـاوران ایـشـان] نـیـروی چـهـل مـرد داده مـیشـود: «إِنَّهُ لَوْ قَدْ کَانَ ذَلِکَ أُعْطِیَ الرَّجُلُ مِنْکُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا...».[7]
4. یکیبودن شعارها: شعار آنها یا لثارات الحسین است: «وَ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْن».[8]
با تمام آنچه گفته شد، نباید اینگونه تصور کرد که پیروان حضرتشان منحصر به جوانان، زیبارویان، افرادی با بهترین ویژگیهای جسمانی و ... میباشند، بلکه به دلیل طبع زیبادوستی بشر و به همان دلیل که امروزه در رژههای نظامی و مناسبتهای اجتماعی تلاش میشود تا بهترین نوع نظم و ترتیب وجود داشته باشد، افرادی از یاران امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) که در صف مقدم جبهه و نیز در گروه فعالان اجتماعی هستند، از چنان نظم و ترتیبی برخوردارند که تحسین هر بینندهای را برمیانگیزانند.
[1]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 2، ص 581، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق.
[2]. ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم، الغیبة(للنعمانی)، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، النص، ص 200، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، 1397ق.
[3]. ر. ک: پاسخ 59 127، (فرق ورع با تقوا).
[4]. بهاء الدین نیلى نجفى، على بن عبدالکریم، منتخب الأنوار المضیئة فی ذکر القائم الحجة علیه السلام، محقق، مصحح، حسینى کوهکمرى، عبداللطیف، النص، ص 44، قم، مطبعة الخیام، چاپ اول، 1360ش.
[5]. الغیبة(للنعمانی)، النص، ص 316.
[6]. ابن طاووس، على بن موسى، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن، ص 294، قم، مؤسسة صاحب الأمر(عجل الله تعالى فرجه الشریف)، چاپ اول، 1416ق.
[7]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 294، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[8]. شیخ صدوق، الامالی، النص، ص 130، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.
T