به گزارش «شیعه نیوز»،مهدیه رحمانیان روز جمعه به تشریح تاثیر آپارتمان نشینی بر روح و روان مردم پرداخت و افزود: اکنون آپارتمان نشینی به عنوان یکی از مهمترین سبک های زندگی شهری، اثرات متعددی برروح و روان مردم داشته و نبود احساس امنیت به دلیل فقدان رعایت حریم خصوصی در ساختار آپارتمان‌ها، یکی از اساسی ترین تبعات مخرب این سبک از زندگی است.
وی ادامه داد: عایق‌های صوتی در سازه‌ها آپارتمانی به کار گرفته نمی شود، از این رو گاهی در آپارتمان مردم از گفت وگو درمورد مباحث شخصی نیز احساس امنیت نمی کنند.
این روانشناس بالینی تصریح کرد: از منظر علم روانشناختی این احساس (به جهت رشد سیستم سمپاتیک ) سببب تقویت اضطراب و تنش در انسان می شود و در درازمدت خطر ابتلا به افسردگی را نیز تشدید می کند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: سرکوب هیجانات نیز از دیگر تبعات مخرب این سبک از زندگی به شمار می رود. در فرهنگ آپارتمان نشینی بروز عواطف و احساسات به دلیل ایجاد مزاحمت برای همسایگان با دشواری همراه است و این محدودیت آدمی را به جهت خشونت و پرخاشگری سوق می دهد.
به گفته رحمانیان، بروز خشونت و پرخاشگری نیز در درازمدت انسان ها به برای ابتلا به افسردگی مستعد می سازد.
این مشاور و روانشناس همچنین گفت: بشر از نظر فطری نیازمند به احساس استقلال و ثبات است و این نیاز در فرهنگ آپارتمان نشینی محقق نمی شود؛ به عنوان مثال تزئین ساختار آپارتمان باید با موافقت هر یک از ساکنان ساختمان انجام پذیرد و نظرات شخصی در این خصوص اعمال نمی شود.
به گفته رحمانیان، این احساس اجبار نیز نوعی سرکوب عواطف و احساسات است که انسان را به خشونت می کشاند.
وی افزود: بر اساس تحقیقات روانشناسی پردازش رنگ و نور و نوع معماری و ساخت آپارتمان نیز بر سیستم عصبی تاثیرگذار است و فقدان نور کافی موجب عدم تنظیم هیجان، اضطراب و افسردگی می شود.
رحمانیان خاطرنشان کرد: فقر تحرکی نیز از دیگر آثار مخرب این سبک از زندگی است که محدودیت فضا از اصلی ترین علل آن به شمار می رود.
آپارتمان نشینی ارتباط با طبیعت را سلب می کند
این روانشناس بالینی با تاکید بر ضرورت ارتباط آدمی با طبیعت اظهار داشت: یکی دیگر از مهم ترین تبعات آپارتمان نشینی قطع ارتباط با طبیعت است. اصوات طبیعی نیز در ساختار آپارتمان از زندگی انسان ها حذف و این امر نیز به طور حتم بر سیستم عصبی تاثیرگذار است.
به گفته وی، نگهداری از گیاهان در آپارتمان یکی از راه‌های جبران این خلا ارتباطی با طبیعت است.
رحمانیان همچنین با تاکید بر ارتباطات اجتماعی عنوان کرد: آدمی از منظر روانشناختی نیازمند ارتباطات اجتماعی است و آپارتمان نشینی به دلیل محدودیت فضا و همچنین حفظ آسایش همسایگان این ارتباط را محدود می کند.
وی ادامه داد: محدودیت فضا همچنین تحرک و نشاط را از کودکان سلب می کند. امروزه عواطف کودکان سرکوب می شود و به منظور سرگرمی به تکنولوژی پناه می برند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: به عبارت دیگر بازی های دیجیتالی و رایانه ای جایگزین بازی های فیزیکی شده، امری که بی شک در درازمدت سبب افسردگی و آسیب های روحی - روانی می شود.
رحمانیان گفت: آپارتمان نشینی اما به دلیل انجام برخی اقدامات نظیر حفظ سکوت و صیانت از آرامش خاطر ساکنان «مسئولیت پذیری» را افزایش می دهد و این اتفاق از معدود تبعات مثبت این سبک از زندگی است.
