شیعه نیوز:
پرسش
طبق کتاب بیت الأحزان و منتهى الآمال شیخ عباس قمى و کتاب زندگانى حضرت زهرا( سلام الله علیها ) ترجمه جلد 43 بحار علامه مجلسى، زبیر در تشییع جنازه حضرت زهرا( سلام الله علیها ) حضور داشته است. طبق بعضى از نقل‌ها طلحه و زبیر با هم بوده‌اند. سؤال اول: این دو نفر که بعداً دشمن خونین حضرت امیر( علیه السلام ) می‌شوند، چرا باید در این امر مهم حضور داشته باشند؟ سؤال دوم: چرا بعد از این‌که اینان دشمن حضرت امیر شدند، قبر حضرت زهرا( سلام الله علیها ) را معرفى نکردند؟
پاسخ اجمالی
در مراسم تشییع جنازه حضرت زهرا( سلام الله علیها ) تعداد خاصی از اصحاب امیر مؤمنان علی( علیه السلام ) شرکت داشتند؛[1] که بر اساس بسیاری از نقل‌ها زبیر جزو آنها نبود؛ اما برخی کتاب‌های متأخر، از حضور زبیر در هنگام خوانده شدن نماز بر حضرت زهرا( سلام الله علیها ) گزارش کرده‌اند.[2]
در صورت پذیرش این گزارش باید گفت:
1. زبیر ابتدا از یاران و دوستان ویژه امام علی( علیه السلام ) و نیز از بستگان نزدیک ایشان و حضرت زهرا( سلام الله علیها ) بود.[3] از ائمه اطهار در بیان مقام او وارد شده است که: «مَا زَالَ الزُّبَیْرُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْت ...»؛[4] زبیر پیوسته از ما اهل‌بیت( علیه السلام ) بود... .
2. برخی منابع فقط از خواندن نماز بر حضرت زهرا( سلام الله علیها ) توسط زبیر گزارش کرده‌اند؛ اما مشخص نیست که او تا لحظه تدفین آن‌حضرت( سلام الله علیها ) حضور داشت. مخصوصاً در برخی از کتاب‌ها، حضور زبیر در میان تشییع کنندگان مورد انکار قرار گرفته است.[5]
3. حتی اگر او جای قبر را می‌دانست، گمان نمی‌کرد که بتواند از این موضوع به عنوان تهدیدی علیه امام علی( علیه السلام ) استفاده کند، بویژه در زمانی که خود آن‌حضرت حاکم و خلیفه شده بودند و چه بسا احتمال هم می‌داد که بعد از خلافت حضرتشان، موضوع پنهان بودن قبر، خود بخود منتفی خواهد شد و زمینه‌ای برای تهدید وجود نخواهد داشت.
4. حتی اگر او قبری را به عنوان قبر حضرت زهرا( سلام الله علیها ) معرفی می‌کرد، دلیلی برای اثبات‌کردن آن نمی‌توانست ارائه کند، مگر آن‌که نبش قبری صورت پذیرد که طبیعتاً در دوران زمام‌داری امام علی( علیه السلام ) چنین موضوعی امکان‌پذیر نبود.
[1]. «افراد حاضر در تشییع پیکر مطهر حضرت فاطمه ( سلام الله علیها )»، 36403؛ «نارضایتی حضرت زهرا از بعضی صحابه»، 8139.
[2]. قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج 1، ص 339، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1379ش.
[3]. «شخصیت زبیر بن عوام »، 44865؛ آیات نازل شده در باره طلحه و زبیر»، 58443
[4]. عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، المتن، ص 23، قم، دار الشبستری للمطبوعات، چاپ اول، 1363ش؛ جوهری بصری، احمد بن عبد العزیز، السقیفة و فدک، محقق، مصحح، امینی، محمد هادی، ص 60، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، بی‌تا؛ ابن قتیبه دینوری، عبد الله بن مسلم، الامامة و السیاسة، تحقیق، شیری، علی، ج 1، ص 28، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، 1410ق.
[5]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 3، ص 363، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 43، ص 183، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، چاپ اول، 1410ق.
T
