یَـَّأَیُّهَا الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّه‌َ وَ کُونُواْ مَع‌َ الصَّـَدِقِین (سوره توبه ، آیه 119)
ای کسانی که ایمان آورده‌اید!از (مخالفت با فرمان) خدا بپرهیزید و با صادقان باشید.
خداوند سبحان در این آیه به مؤمنان دو دستور می‌دهد:
1) رعایت تقوا و پرهیزگاری
2) همراه شدن با صادقان ؛ چرا که اگر کسی بخواهد راه پر پیچ و خم تقوا را، بدور از انحراف و اشتباه بپیماید، بدون همراهی آنان امکان‌پذیر نیست.
اما این که مقصود از "صادقان" چه کسانی هستند؟
قرآن‌مجید در آیات دیگر صادقان را با بیان اوصاف‌شان معرفی کرده است که از آن جمله آیه 177 سوره بقره است .در این آیه بعد از آن که حقیقت نیکوکاری را در ایمان به خدا، قیامت، فرشتگان، کتب آسمانی و ... ذکر می‌کند، می‌فرماید:أُولَـَئِکَ الَّذِین‌َ صَدَقُوا (این افراد که دارای چنین صفاتی هستند، صادقانند.)
در جای دیگر نیز می‌فرماید:
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُون‌َ الَّذِین‌َ ءَامَنُوا بِاللَّه‌ِ وَ رَسُولِه‌ِ ثُم‌َّ لَم‌ْ یَرْتَابُوا وَ جَـَهَدُوا بِأَمْوَ َلِهِم‌ْ وَ أَنفُسِهِم‌ْ فِی سَبِیل‌ِ اللَّه‌ِ أُولَـَئِکَ هُم‌ُ الصَّـَدِقُون‌َ ؛[1]
مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، پس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جان‌های خود در راه خدا جهاد کرده‌اند، آن‌ها راستگویانند.
بنابراین صادقان (راستگویان)، کسانی هستند که تعهدات خود را در برابر ایمان به پروردگار به خوبی انجام می‌دهند، تردیدی به خود راه نمی‌دهند، از انبوه مشکلات نمی‌هراسند، و با انواع فداکاری‌ها صدق ایمان خود را ثابت می‌کنند. (البته این صفات مراتبی دارد، برخی افراد در سطح بالایی از آن قرار دارند، همچون انبیأ و ائمه معصومین:، و برخی هم در مراحل پایین‌تر از آن قرار گرفته‌اند، مانند مؤمنان دیگر).
در روایات فراوانی از شیعه و اهل سنت، "صادقان" دراین آیه شریفه، بر علی بن ابی طالب علیه السلام ، و اهل بیتعلیهم السلام تطبیق شده است.
به عنوان نمونه، مفسر معروف، "سیوطی" در "الدرالمنثور" در تفسیر آیه مذکور از ابن عباس نقل می‌کند که "کُونُوا مَع‌َ الصَّـَدِقِین" یعنی "مع علی بن ابی طالب" [2]
همچنین در روایات دیگری از امام باقر و امام رضا علیهما السلام آمده است که مقصود از صادقان در آیه شریفه اهل‌بیت می‌باشند.[3]
1. حجرات،15
2.الدرالمنثور فی تفسیر المأثور، السیوطی، ج 3، ص 517، دارالکتب العلمیه / تفسیر نور الثقلین، الحویزی، ج 2، ص 280 و 281، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
3. ینابیع الموده لذوی القربی، سیلمان القندوزی الحنفی، تحقیق سید جمال الشرف الحسینی، ج 1، ص 358، دارالاسوه / شواهد التنزیل، الحافظ الحاکم الحسکانی، تحقیق الشیخ محمد باقر المحمودی، ج 1، ص 341ـ345 / پیام قرآن، همان، ج 9، ص 221ـ223.
T
