شیعه نیوز:
پرسش
با سلام، تفاوت ألا و نعمت در سوره الرحمان چیست؟
پاسخ اجمالی
واژه «آلاء» جمع «ألا» که گاهی به کسر همزه «إلا» استعمال شده است، در اصل به معنای بلوغ و رسیدن است که در مفاهیم مختلف از جمله: تصمیم، عهد، قسم، استطاعت، اظهار قدرت و مهربانی، نعمت، پایان کار و کوشش کاربرد دارد. از آن‌جا که «نعمت» بازگشتش به ظهور رحمت و نهایت عطوفت و مهربانی است؛ این کلمه «ألا» به جای نعمت استعمال شده است.
از مطالبی که بیان شد روشن می‌شود که «ألا» مرادف با کلمه «نعمت» نیست، بلکه هر آنچه از مصادیق کامل شدن در رحمت و رسیدن به عطوفت باشد، اطلاق این واژه بر او صحیح است؛ خواه این امر با به وجود آوردن، مقدر نمودن، آماده ساختن اسباب وجودی آن، و یا با نعمت‌های ظاهری و باطنی، دنیایی و آخرتی تحقق یابد.
و این معنا (مرادف نبودن ألا با نعمت) با تدبر و دقت در مصادیق «آلاء» در سوره الرحمن ظاهر می‌شود: «رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ فَبِأَیِّ آلاءِ ...»؛ «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ ... فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما ...»؛ «سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلانِ فَبِأَیِّ آلاءِ ...»؛ «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ فَبِأَیِّ آلاءِ ...»؛ «حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ».
پس مصادیق آلاء در این آیات مختلف است و معنایی که در بر گیرنده همه این مصادیق باشد، مفهوم نهایت احسان و رسیدن در اظهار رحمت و کوتاهی نکردن در آن است.[1]
[1]. مصطفوى، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 124، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش.
آیات مرتبط
سوره الأعراف (69) : أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
سوره الأعراف (74) : وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
سوره النجم (55) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ
سوره الرحمن (13) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (16) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (18) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (21) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (23) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (25) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (28) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (30) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (32) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (34) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (36) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (38) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (40) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (42) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (45) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (47) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (49) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (51) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (53) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (55) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (57) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (59) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (61) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (63) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (65) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (67) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (69) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (71) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (73) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (75) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
سوره الرحمن (77) : فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
T
