شیعه نیوز:
پرسش
پرسش من درباره اصل اولویت در آیه‌ی «النَّبِىُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ» است؛ یعنی این‌که طبق آیه شریفه، اولویت در مدیریت اسلامی را چگونه می‌توان اثبات نمود؟ (ارتباط میان اولویت در آیه با مدیریت اسلامی).
پاسخ اجمالی
در قرآن کریم می‌خوانیم: «النَّبِىُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ»؛[1] پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است.
این آیه‌ی شریفه درباره‌ی اولویت و ولایت همه جانبه‌ی پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) از جمله مدیریت و ولایت ایشان بر دیگران است. اما این آیه با «الغاء خصوصیت» بیانگر یک اصل عمومى در مدیریت می‌باشد و آن این‌که، اگر فرد شایسته‌ای در رأس مجموعه مدیریتی قرار گیرد، (در همان محدوده) ولایت و اولویت پیدا می‌کند.[2] امام باقر( علیه السلام ) در ذیل این آیه می‌فرماید: «این آیه، درباره‌ی ولایت و رهبری نازل شده است».[3]
شیخ طوسى( رحمة الله علیه ) در تفسیر خود از این آیه‌ی شریفه، تدبیر و مدیریت را فهمیده و مراد از «اولى بأنفسهم» را «احق بتدبیرهم» معنا کرده است و این‌که پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم )، شایسته‌ترین مدیر و مدبّر است.[4]
روشن است که اختیارات حکومتى رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) به جانشینان آن حضرت و در زمان غیبت امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) به فقیه جامع الشرایط انتقال می‌یابد؛ و این اختیارات لازمه مقام حکومت است. و تشخیص حاکم اسلامى جامع الشرایط که آگاه به مصالح سیاسى و اجتماعى است، بر تشخیص دیگران مقدّم است.[5]
امام خمینی( رحمة الله علیه ) در ذیل آیه‌ی مورد بحث چنین می‌گوید: «مراد از اولویت، ولایت و امارت است ... همان امارت و ولایتى که براى نبی اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) است، براى علما نیز ثابت می‌باشد».[6]
بنابر این، آیه‌ی فوق، مدیریت همراه با ولایت و اولویت را مطرح می‌کند که حل کنندهیٔٔ بسیارى از معضلات مدیریتى در جامعه اسلامی است.
[1]. احزاب، 6.
[2]. رضایى اصفهانى، محمد على، پرسش و پاسخ هاى قرآنى، ج 10، ص 21، پژوهش هاى تفسیر و علوم قرآنى، قم، 1385ش؛ و ر. ک: قوامی، سید صمصام الدین، مدیریت از منظر کتاب و سنت، ص 408، دبیرخانه مجلس خبرگان، قم، چاپ اول، 1383ش.
[3]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 2، ص 10، دارالحدیث، قم، چاپ اول، 1429ق.
[4]. شیخ طوسى، محمد بن حسن، التبیان فى تفسیر القرآن، با مقدمه شیخ آقابزرگ تهرانى، تحقیق: قصیرعاملی، احمد، ج 8، ص 317، دار احیاء التراث العربى، بیروت، بی تا.
[5]. ر.ک: نمایه‌های «تعیین ولی فقیه»، سؤال 786؛ «ارجحیت نظر ولی فقیه بر مرجع تقلید»، سؤال 9300.
[6]. امام خمینى، ولایت فقیه، ص 100، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، چاپ دوازدهم، 1423ق.
آیات مرتبط
سوره الأحزاب (6) : النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا
T
