۰

«جند» خود به معنای جمع است پس «جنود» معنایش چیست؟ در آیاتی چون «حاد الله» و «یشاقق الرّسول»، دو ریشه «حداد» و «شقاق» چه تفاوتی با هم دارند؟

تعابیر گوناگونی درباره «جند» در کتاب‌های تفسیر و لغت آمده است که از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفته که عملاً نتیجه همه آنها به یک معنا بر می‌گردد.
کد خبر: ۲۰۱۵۶۵
۱۰:۴۵ - ۱۱ آبان ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پرسش
از نظر دلالت و استعمال در بین این کلمات قرآنی چه فرقی است: الف. «جند» و «جنود»، ب. «حاد الله» و «شاق الله»؟
پاسخ اجمالی
الف. تعابیر گوناگونی درباره «جند» در کتاب‌های تفسیر و لغت آمده است که از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفته که عملاً نتیجه همه آنها به یک معنا بر می‌گردد:
1. «جند»، اسم جمعی است که مفردی از لفظش ندارد و به گروهی که آماده جنگ شده‌اند اطلاق می‌شود. «جُنُود» جمع «جُند» است و «جند» با یاء نسبت، «جندی» می‌شود.[1]
گاهی هم «جند» به معنای جامعه قدرتمند مورد استفاده قرار می­گیرد،[2] مانند: آیه شریفه «هَلْ أَتاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ فِرْعَوْنَ وَ ثَمُودَ»؛[3] آیا داستان آن جوامع قدرتمند به تو رسیده است؟ جامعه فرعونیان و جامعه ثمود؟
2. «جُند»؛ یعنی گروهی منسجم که برای دفاع از عقیده یا شخص و یاری و پشتیبانی و تقویت امری گرد هم آیند و این گروه یا حزب با سازماندهی و تدبیر گرد هم می‌آیند و یا به صورت اجباری پیروی از کاری می‌نمایند. این مفهوم، کلی است و به‌کارگیری آن اختصاص به جنگ یا غیر آن ندارد.[4]
3. «جند»، به معنای کمک کاران و یاری رسانان نیز آمده است.[5]
با توجه به مطالب بالا روشن شد که؛ از جهت معنا فرق چندانی میان «جُنود» و «جُند» نیست، و همان‌طور که گفته شد، «جُنود»، جمع «جُند» است و تفاوت میان آن دو، تنها ‌مانند تفاوت دو واژه فارسی «لشگر» و «لشگریان» است.
ب. «حادّ الله» و «شاق الله»؛ به معنای دشمنی و مخالفت با فرامین الهی است؛ و از این جهت با یکدیگر فرقی ندارند.[6] همان‌طور که در قرآن می‌خوانیم: «لا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»؛[7] هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمى‏یابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند.
لفظ شاق در قرآن به صورت مفرد نیامده، به صورت جمع ماضی «شاقّوا»[8] و «یُشاقِق»[9] مضارع استعمال شده است. این دو عبارت، تا حدودی با هم مترادف‌اند اما برخی اندیشمندان لغوی ظرافت‌هایی در فرق میان این دو کلمه بیان نموده­اند، مانند:
«حادّ»؛ از ریشه «حدد» به معنای پرده و مانع میان دو چیز که از مخلوط شدن آن دو با هم جلوگیری می‌کند. «حددت کذا»؛ یعنی برای آن اندازه‌ای قرار دادم که میان آنها را جدا سازد.[10] بنابر این، معنای «مَنْ حَادَّ اللَّهَ» در آیه «لا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَه»[11] این است که، نمی‌توان میان ایمان و کفر را جمع نمود.
«شاق»؛ در اصل به معنای ایجاد رخنه و شکاف در چیزی است و در آیه شریفه «ذلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ یُشاقِقِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقاب»؛[12] این به خاطر آن است که، آنان با خدا و پیامبر او به مخالفت برخاستند. هر که با خدا و پیامبرش مخالفت ورزد (به سختى کیفر خواهد دید و) مجازات خدا بسیار شدید است.
در این آیه نیز کافر با ایجاد شکاف در دین و احکام الهی در راه حق و در ارتباط با خود و خدا و رسول به مخالفت بر می‌خیزد که در حقیقت لازمه این ایجاد شکاف، مخالفت و دشمنی با خدا و رسول است.

[1]. ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، ج 10، ص 60 - 61، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
[2]. همان، ص 61.
[3]. بروج، 17- 18.
[4]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 2، ص 120، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360ش.
[5]. «الجُنْد الأَعوان و الأَنصار»؛ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 3، ص 132، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414ق.
[6]. ابو عبیده، معمر بن مثنی، مجاز القرآن، تحقیق: سزگین، محمد فواد، ج 2، ص 255، مکتبة الخانجی، قاهره، 1381ق.
[7]. مجادله، 22.
[8]. انفال، 13؛ محمد، 32؛ حشر، 4.
[9]. نساء، 115؛ انفال، 13.
[10]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، ص 221، دارالعلم‏، الدار الشامیة، دمشق، بیروت، چاپ اول، 1412ق.
[11]. مجادله، 22.
[12]. انفال، 13.
آیات مرتبط

سوره البقرة (249) : فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ
سوره البقرة (250) : وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
سوره النساء (115) : وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا
سوره الأنفال (13) : ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَمَنْ يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
سوره التوبة (26) : ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ
سوره التوبة (40) : إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَىٰ ۗ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
سوره التوبة (63) : أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ
سوره يونس (90) : وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْيًا وَعَدْوًا ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ
سوره مريم (75) : قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا
سوره طه (78) : فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ
سوره الشعراء (95) : وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
سوره النمل (17) : وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ
سوره النمل (18) : حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
سوره النمل (37) : ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لَا قِبَلَ لَهُمْ بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ
سوره القصص (6) : وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ
سوره القصص (8) : فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا ۗ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ
سوره القصص (39) : وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ
سوره القصص (40) : فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ
سوره الأحزاب (9) : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا
سوره يس (28) : وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ
سوره يس (75) : لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ
سوره الصافات (173) : وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
سوره ص (11) : جُنْدٌ مَا هُنَالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزَابِ
سوره الدخان (24) : وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
سوره محمد (32) : إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَىٰ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ
سوره الفتح (4) : هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ ۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
سوره الفتح (7) : وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
سوره الذاريات (40) : فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
سوره المجادلة (5) : إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ
سوره المجادلة (20) : إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَٰئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ
سوره المجادلة (22) : لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ اللَّهِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
سوره الحشر (4) : ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۖ وَمَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
سوره الملك (20) : أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
سوره المدثر (31) : وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ
سوره البروج (17) : هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: