پاسخ اجمالی
قرآن کریم وضعیت کوه‌ها را در قیامت این‌گونه توصیف می‌کند:
۱. «وَ یَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِبالَ وَ تَرَى الْأَرْضَ بارِزَةً وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً»؛[1] و روزى را به یاد آور که کوه‌ها را به حرکت درآوریم و زمین را آشکار (و مسطح) مىبینى و همه آنان [انسان‌ها] را برمىانگیزیم، و احدى از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد.
۲. «وَ تَسیرُ الْجِبالُ سَیْراً»؛[2] و کوه‌ها از جا کنده و متحرّک مىشوند.
۳. «وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا»؛[3] و کوه‌ها در هم کوبیده مىشود.
۴. «وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَةً»؛[4] و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یک‌باره در هم کوبیده و متلاشى گردند.
۵. «وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ»؛[5] و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشى خواهد بود.
۶. «یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ کانَتِ الْجِبالُ کَثیباً مَهیلاً»؛[6] در آن‌روز که زمین و کوه‌ها سخت به لرزه درمىآید، و کوه‌ها (چنان درهم کوبیده مىشود که) به شکل تودههایى از شن نرم درمىآید!
۷. «وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ»؛[7] و در آن زمان که کوه‌ها از جا کنده شوند.
۸. «وَ سُیِّرَتِ الْجِبالُ فَکانَتْ سَراباً»؛[8] و کوه‌ها به حرکت درمىآید و به صورت سرابى مىشود.
۹. «وَ إِذَا الْجِبالُ سُیِّرَتْ»؛[9] و در آن هنگام که کوه‌ها به حرکت درآیند.
۱۰. «وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوش»؛[10] و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلّاجى شده مىگردد.
[1]. کهف، ۴۷.
[2]. طور، ۱۰.
[3]. واقعه، ۵.
[4]. حاقه، ۱۴.
[5]. معارج، ۹.
[6]. مزمل، ۱۴.
[7]. مرسلات، ۱۰.
[8]. نبأ، ۲۰.
[9]. تکویر، ۳.
[10]. قارعه، ۵.
T
