شیعه نیوز: امام علی( علیه السلام ): «لایحمل الناس علی الحقّ الاّ من و رعّهم عن الباطل(۱) مردمان را به عمل بر طبق حق نمی تواند واداشت، مگر آن کسی که ایشان را از باطل پرهیز دهد.»
عدالت گرایی، بدون ظلم ستیزی افسانه ای بیش نیست، و توازن و تعادل طلبی بدون نفی و طردِ تعادل شکنان و امتیاز خواهان پنداری پوچ است. در منطق امام علی( علیه السلام )، تلاش برای برقراری عدل، همان اندازه اصولی و لازم است که مبارزه با ظلم. تفکیک ناپذیری عدل گرایی و ظلم ستیزی، با تعبیرهای گونه گونی در کلام امام آمده است که ابعاد مختلف این موضوع را نیک روشن می سازد.
امام علی( علیه السلام ): «الجور مضاد العدل(۲) ظلم ضد عدل است.»
با اجرای عدالت و با ابزار عدل می توان با ستمها به نبرد برخاست.
امام علی( علیه السلام ): «ضادوا الجور بالعدل(۳) با قدرت عدالت با ظلم نبرد کنید.»
وجود ظلم در هر بخش از جامعه، و هر عضو از اندام اجتماعی، حاکمیت عدل را در آن بخش ناممکن می سازد و به دیگر بخشها و اعضا نیز سرایت می کند.
امام علی( علیه السلام ): «من لوازم العدل، التناهی عن الظلم(۳۶) از لوازم عدل، دوری از هرگونه ظلم است.»
پی نوشتها
الحیاه ۵/۳۴۶٫ «برخی نسخه ها به جای «ورعّهم»، «وزعهم» آمده است، یعنی «که ایشان را از باطل باز دارد» ـ (وسائل ۲۷/۲۱۲، مؤسسه ال البیت( علیه السلام ) قم، ۱۴۱۲) تعبیر نخست (ورعّهم)، مفید معنایی تربیتی است (از راه کار فرهنگی)؛ تعبیر دوم (وزَعَهم)، مفید معنایی اقدامی است (از راه اقدام سریع و برخوردی).
الحیاه ۶/۳۴۸٫
الحیاه ۶/۳۴۸ و ۳۴۷٫
بخشی از مقاله : حکیمی، محمد
منبع : مجله کتاب نقد، تابستان ۱۳۸۰ – شماره ۱۹٫
