شیعه نیوز: ابوسعید خدری از یاران پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل فضل و دانش بوده است، که احادیث و اخبار بسیاری از حضرت رسول( صلی الله علیه و آله و سلم ) از حفظ داشت و نقل کرده است.
ابوسعید می گوید در جنگ خندق سیزده ساله بودم، پدرم دست مرا گرفته خدمت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) آورد و عرضه داشت یا رسول الله این فرزند من سطبر بازو و استخوان بندیش قوی و محکم است؛ او را برای میدان جنگ بپذیرید؛ حضرت به جهت کمی سن مرا نپذیرفت. ولی در جنگ بنی المصطلق در سن پانزده سالگی شرکت کردم.[1]
ابوسعید حادثه ای را نقل می کند که علاوه بر نقل فضیلت حضرت علی( علیه السلام ) حکایت از مقام معنوی خود وی می کند؛ می گوید: در مکه خدمت رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) بودم که عربی بلند قامت با هیبت و عظمت وارد شد، کمانی به کتف آویخته، جعبه تیری حمایل نمود. عرضه داشت: یا محمد، علی در کجای قلب شما جا دارد؟ رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) با شنیدن این جمله گریان شد و فرمود: به خدایی که دانه را می شکافد و موجودات را آفرید و زمین را گسترانید از آقا و بزرگ موجودات پرسیدی، او اول کسی است که روزه گرفت، زکات و صدقه داد، به دو قبله نماز خواند، دو بار بیعت نمود، دو مرتبه هجرت کرد، دو پرچم را بلند ساخت، در بدر و حنین پیروز شد، آنکه خدا را چشم زدنی معصیت نکرد. همینکه سخنان حضرت تمام شد عرب ناپدید شد. رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: آن که با من صحبت می کرد شناختی؟ عرضه داشتم خدا و رسولش داناترند. فرمود: به خدا سوگند او جبرئیل بود که درباره پسر عمویم این پرسش را نمود تا عهد و پیمانی بر شما باشد.[2]
ابوسعید در دوازده غزوه از جنگ های پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) شرکت داشت و در جنگ های زمان خلفاء، مخصوصاً در جنگ های دوران خلافت علی بن ابی طالب حاضر بود.[3]
در واقعه حرّه یعنی حمله وحشیانه لشکر یزید به مدینه منوره جمعی از شامیان به خانه ابوسعید خدری ریختند پرسیدند کیستی؟ گفت ابوسعید خدری یار پیغمبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم )؛ گفتند پیوسته نام ترا می شنیدیم کار خوبی انجام دادی که در خانه نشسته و با ما جنگ ننمودی؛ اکنون هرچه داری برای ما بیاور؛ گفت به خدا قسم مالی برای من نگذاشتند. شامیان او را اذیت و آزار و شکنجه دادند، محاسن او را کندند. سپس آنچه در خانه یافتند تاراج نمودند.[4]
امام سجاد ( علیه السلام ) فرمود: ابوسعید خدری مرد مستقیمی بود و در طریق راست قدم بر می داشت ولی موقع مردن سه روز در حال جان دادن بود تا آنکه او را غسل داده به محل نماز خواندنش بردند، آنگاه جان داد.[5]
وفات او در سال 63 یا 64 یا 65 در مدینه منوره اتفاق افتاد.[6]
[1] عالمی دامغانی، محمد علی، پیغمبر و یاران، ج 1، ص 78 و 79 و 80، انتشارات بصیرتی، محرم 1386 هـ ق؛ ابن اثیر، عزالدین، اسدالغابة فی معرفة الصحابة، ج 5، ص 142؛ تحقیق، علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، ط اولی، 1412 / 1992.
[2] مجلسی، بحارالانوار، ج 40، ص 10، مؤسسه الوفاء، بیروت، 1404.
[3] اسدالغابه، ج 5، ص 142.
[4] همان.
[5] پیغمبر و یاران، ج 1، ص 79.
[6] اسدالغابه، ج 5، ص 142.
T
