شیعه نیوز: سال 61 هجری قمری، حسین(ع) و یارانش در کربلا به شهادت می رسند؛ دورانی که تصور بر این است رسانه فاقد معنا بوده و هنوز اثری از تکنیک های رسانه ای وجود نداشته اما نگاهی به قبل، حین و بعد از این حادثه نمایانگر چیزی جر آنچه می پنداریم، است.
برای وقوع چنین جنایتی آماده سازی افکار عمومی دارای اهمیت است. حاکمان آن دوران با تکیه بر شیوه های رسانه ای همچون عملیات روانی و شایعه سازی سعی در اقناع افکار عمومی برای همراهی با برنامه هایشان را داشتند و از همین روی مردم کوفه به یکباره تحت تاثیر روش های مورد اشاره، تغییر رویکرد داده و از همراهی با امام(ع) منصرف می شوند.
آنها که خود حسین بن علی(ع) را دعوت کرده بودند، تحت تاثیر القائات آن زمان، رفتاری مغایر با آنچه باید را اتخاذ کردند.
عملیات روانی گسترده دستگاه حاکم و القای دروغ در پوشش واقعیت، افکار عمومی آن دوران را برای همراهی در جنگ علیه خاندان رسالت، اقناع و متقاعد کرد. پنهان سازی بخشی از واقعیت و استفاده از تکنیک دروغ بزرگ توسط دستگاه حاکم باعث شد تا بعد از حادثه عاشورا بسیاری ندانند آن کسی که یزید و ابن زیاد از او به عنوان خارجی یاد کردند و به قتلش رساندند، نوه رسول خدا (ص) بوده است.
آن ها با تکنیک برچسب زنی و عنوان سازی مردم را متقاعد کردند علیه کسی وارد جنگ شوند که در برابر حکومت خروج کرده است و «قیام علیه ظلم» به «خروج علیه خلیفه» تغییر عنوان داده شد، بنابراین استفاده از تکنیک های مختلف پیش از وقوع حادثه کربلا، در وقوع آن نقش مهمی را ایفا کرد.
حین حادثه عاشورا تک تک رفتارهای امام حسین(ع) و یارانشان کارکرد رسانه ای خاص خود را داشته است،از نماز ظهر عاشورا در میان جنگ تا توبه حر و رفتار ابوالفضل العباس و .... همگی حاوی پیام رسانه ای به مخاطب است.
اما نکته مهم رفتار و نقش رسانه‌ای حضرت زینب کبری(س) پس از عاشوراست، چه آن که نقش رسانه ای ایشان در این مقطع تاریخی بر کسی پوشیده نیست.
اوست که پیام عاشورا را در محیطی که دستگاه حاکم با القای دروغ و انگاره سازی های مختلف علیه امام حسین(ع) وارد عمل شده است، به گوش افکار عمومی می رساند و با خطبه های تاریخی اش و رفتار توام با صبر و وقارش به گوش دنیا می رساند آنچه به آنها گفته شده دروغ بوده و آن که در دشت کربلا به شهادت رسیده، حسین (ع) بوده و آن جاست که مردم متوجه می شوند چه رخ داده و آن کسی که علیه وارد جنگ شدند، نوه رسول گرامی اسلام بوده است.
زینب کبری(س) با افشاگری خود انگاره سازی و دستکاری واقعیت توسط دستگاه حاکم را ناکارآمد می کند. ایشان (س) توانست تمام عمق فاجعه دشت کربلا را به گوش همگان برساند .
بانوی گرامی کربلا پس از حادثه، با ایفای نقش رسانه‌ای خود امکان هرگونه دست کاری یا رمزگشایی اشتباه را از مخاطب سلب و او را با حجمی از اطلاعات مواجه می کند تا چرایی و اهداف قیام حضرت اباعبدالله (ع)در برابر ظلم را برای همیشه تاریخ زنده نگه دارد که اگر او و خطبه هایش نبودند، دروغ پردازی دستگاه جور حادثه را به گونه ای دیگر پیش می برد.
در واقع این نقش آفرینی رسانه ای قدرتمند ایشان بود که توانست افکار عمومی را آگاه و تمام فضاسازی های شکل گرفته را بی اثر کند.
آن چه به عنوان کارکرد رسانه ای آن دوران توسط حاکمیت صورت گرفته بود، سرکوب افکار از طریق حذف حقایق بود. آنها گاه بخشی از حیقیت را حذف و گاه بخشی غیرواقعی به آن اضافه می کردند و دست به تخریب می زدند، ضمن آن که با برچسب زدن (خروج علیه خلیفه) به ایجاد حوزه معنایی منفی برای سرکوب موضوع و فرد موردنظر می پرداختند.
زینب کبری (س) در عصر تحریف و دروغ و نیرنگ، توانست با ایفای نقش دقیق و به هنگام خود پیام واقعی کربلا و آنچه رخ داده بود را به گوش افکار عمومی برساند و تمام تکنیک های رسانه ای حاکمان دورانش را خنثی و پیام واقعی کربلا را برای همیشه در تاریخ زنده نگه دارد.
