گفتار کتاب مقدس ناظر بر این است که عیسی(علیه السلام ) به صلیب کشیده شد ولی بعد از مرگ و دفن شدن، عروج کرده و به آسمان‌ها رفت. او بعد از این عروج بر برخی از یاران خویش ظاهر گشت تا حیات خود را به آنها نشان دهد.[2] داستان به صلیب کشیده شدن، مرگ و عروج او به آسمان‌ها به تفصیل در تمام اناجیل ذکر شده است. اما قرآن به صراحت، بخشی از این اعتقاد را رد کرده و به صلیب کشیده شدن عیسی(علیه السلام ) را منتفی می‌داند و می‌گوید شخص دیگری که شبیه او بوده، به صلیب کشیده شده است.[3] بنابر اعلام کتاب مقدس؛ وقتی عیسی(علیه السلام ) را برای به صلیب کشیدن می‌بردند، مریم مجدلیه به همراه تعدادی دیگر از دوست‌داران عیسی، با آنها رفته و نظاره‌گر ماجرا بوده‌اند.[4] بعد از به صلیب کشیده شدن عیسی، مریم مجدلیه از جمله کسانی بود که فرشته الهی بدان‌ها ظاهر گشت و گفت: «ترسان مباشید، عیسای ناصری مصلوب را می‌طلبید؟ او برخاسته است؛ در اینجا نیست».[5]
علاوه بر فرشته وحی، عیسی(علیه السلام ) نیز بعد از عروج بر تعدادی از پیروانش ظاهر گشت که از جمله آنها، مریم مجدلیه بوده و به دستور عیسی(علیه السلام ) حواریون را مطلع کرده است: «نخستین بر مریم مجدلیه که از او هفت دیو بیرون کرده بود ظاهر شد».[6] « ... (مریم مجدلیه) به عقب ملتفت شده و عیسی(علیه السلام ) را دید لیکن نشناخت که عیسی(علیه السلام ) است».[7] در ادامه همین ملاقات، گفت‌وگویی نیز بین عیسی(علیه السلام ) و مریم صورت گرفته است.
هدف از نقل متون بالا، بیان نام مریم مجدلیه در کتاب مقدس بود که از کلیات آنها می‌توان موقعیت و نگاه کلی که از او در کتاب مقدس وجود دارد را نیز فهمید.
اما داستانی مهم و اخلاقی در کتاب مقدس وجود دارد که برخی گفته‌اند در مورد مریم مجدلیه بوده است. ما جهت مقایسه‌ی رویکردی که عیسی(علیه السلام ) در این واقعه داشته با آنچه در اسلام وجود دارد، به بررسی دقیق این داستان می‌پردازیم؛ حال چه در مورد مریم مجدلیه واقع شده باشد و چه در مورد غیر او: «... عیسی(علیه السلام ) ... بامدادان باز به هیکل[8] آمد ... که ناگاه کاتبان و فریسیان[9] زنی را که در زنا گرفته شده بود، پیش او آوردند ... و گفتند: موسی در تورات به ما حکم کرده است که چنین زنان، سنگسار شوند. اما تو چه می‌گویی؟ و این را از روی امتحان بدو گفتند ... و چون در سؤال اصرار نمودند عیسی(علیه السلام ) بدیشان گفت: هرکه از شما گناه ندارد اول بر او سنگ اندازد. ... از مشایخ شروع کرده تا به آخر، یک یک بیرون رفتند و عیسی تنها باقی ماند با آن زن ... پس عیسی بدان زن گفت: ای زن! آن مدعیان تو کجا شدند؟ آیا هیچ‌کس بر تو فتوا نداد؟ زن گفت: هیچ‌کس ای آقا. عیسی گفت: من هم بر تو فتوا نمی‌دهم؛ برو دیگر گناه مکن».[10]
توجه به نکاتی در مورد این داستان ضروری است:
1-1. این داستان؛ داستانی اخلاقی و درس آموز است. عیسی(علیه السلام ) به عنوان یک پیامبر الهی مطمئناً استاد و نمونه‌ی اخلاق بوده است. و اعمال و رفتار او به مانند دیگر انبیا و اولیا برای ما سرمشق است. البته بخشش از اجرای حد گناه، اختیاری است که به اولیای الهی داده شده که ذکر آن خواهد آمد. بر این اساس، این داستان را در انجیل می‌توان از زمره‌ی آیاتی دانست که احتمالاً دستخوش تحریف و تغییر قرار نگرفته است.
1-2. در این داستان، عیسی(علیه السلام ) از سنگسار کردن شخصی جلوگیری کرده است. اما این رویکرد، باعث خرده گرفتن بر ادیانی چون اسلام و یهودیت که سنگسار را مجازاتی برای زناکاران میدانند، نیست. عیسی(علیه السلام ) در اینجا حکم سنگسار را حکم نابجایی ندانسته و از آن نهی نکرده و نگفته که به سمت آن نروید. حتی عیسی(علیه السلام ) در این‌که این زن مستحق سنگسار هست یا نه نیز بحثی نمی‌کند.
1-3. البته شخص عیسی(علیه السلام ) نیز از انجام حد خودداری کرده است و این به سبب اختیاراتی است که از طرف خداوند به انبیای الهی داده شده است. در شریعت الهی، ثابت است که اولیای الهی می‌توانند از برخی از حدود بگذرند و عیسی(علیه السلام ) نیز از این حق استفاده کرده و گنه‌کار را بخشیده است؛ لذا خرده‌ای نیز بر شخص عیسی(علیه السلام ) برای رهایی گنه‌کار وجود ندارد.
1-4. در اسلام نیز مواردی وجود دارد که خلیفة الله با توجه به اختیاراتی که داشته است، از حدی که بر گردن گناه‌کار بوده گذشته است، و ایشان را به سوی خدا فراخوانده است. مثال‌ها برای این امر بسیار می‌باشد.[11]
به عنوان نمونه در واقعه عاشورا، اصحاب امام حسین(علیه السلام ) همگی شهید شدند، اما از بسیاری از آنها کمتر نامی برده می‌شود، در حالی‌که شخصیت حرّ بن یزید ریاحی- این شهید پشیمان از گناه- بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. این به جهت نوع سرگذشت او است که با توبه به سمت امام آمده و مورد پذیرش و توجه ایشان قرار گرفته است.
به نظر می‌رسد مریم مجدلیه در مسیحیت نیز با همین نگاه، به شهرت رسیده باشد و گرنه مقایسه‌ی او با مریم مقدس مقایسه‌ی مناسبی نیست.
[1]. لوقا، 8: 2.
[2]. برای اطلاعات بیشتر ر.ک: متی، 27 – 28 و اناجیل دیگر.
[3]. نساء، 157: «و گفتارشان که: ما، مسیح عیسى بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم! در حالى که نه او را کشتند، و نه بر دار آویختند، اما امر بر آنها مشتبه شد. و کسانى که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروى می‌کنند و قطعاً او را نکشتند!».
[4]. مرقس، 15: 40.
[5]. مرقس، 16: 6.
[6]. مرقس، 16: 6 ؛ متی، 28: 8 – 10.
[7]. یوحنا، 20: 14.
[8]. در ادبیات دینی یهود و مسیحیت به بیت المقدس، هیکل گفته می‌شود که منظور همان معبد سلیمان است.
[9]. دو فرقه اصلی یهودی در آن زمان که قدرت علمی و اجرایی یهودیان در دست آنها بود.
[10]. یوحنا، 8: 1 - 11.
[11]. ر.ک: شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 28، ص 40، مؤسسه آل البیت(علیه السلام )، قم، چاپ اول، 1409ق.
T
