به گزارش «شیعه نیوز»،پس از چند ماه تنش و درگیری، از روز جمعه آتش بس در منطقه کاهش تنش ادلب با موافقت مشروط دمشق اجرایی شد. شروط دمشق، عقب‌نشینی کامل تروریست‌ها از منطقه، کاهش تنش به طول ۲۰ کیلومتر و خروج سلاح‌های سنگین و نیمه سنگین از این منطقه است.
با این حال، فرمانده کل هیأت تحریرالشام (جبهه النصره سابق) اعلام کرد که این گروه از منطقه کاهش تنش در شمال غرب سوریه عقب‌نشینی نخواهد کرد.
ابومحمد الجولانی، فرمانده کل هیأت تحریرالشام در کنفرانس مطبوعاتی گفت: نظام سوریه چیزی را که با زور نتوانسته بگیرد از طریق مذاکرات و روش مسالمت آمیز نیز به دست نمی‌آورد. ما هرگز از منطقه امن عقب‌نشینی نخواهیم کرد.
وی تأکید کرد: نه به درخواست دوستان و نه دشمنان توجهی نخواهیم کرد. ما با ورود نیروهای ناظر روسیه به منطقه امن مخالفیم.
الجولانی ضمن اعلام اینکه آتش‌بس ادلب هیچ ارتباطی با کنفرانس آستانه-13 ندارد، گفت، «آتش‌بس شکننده است و محدود به زمان خاصی نیست و ممکن است بعد از عید قربان، درگیری‌ها آغاز شود».
سرکرده هتش همچنین با بیان اینکه «با شروط رژیم برای آتش‌بس از جمله عقب‌نشینی گروه‌های معارض تا عمق 20 کیلومتری از خط منطقه کاهش تنش و خارج کردن سلاح‌های سنگین، مورد موافقت نمی‌کنیم... و در مکانی که دشمن می‌گوید موضع نمی‌گیریم و حتی یک سرباز را نیز از منطقه درگیری خارج نمی‌کنیم»، درخواست کرد که «اگر رژیم خواستار توقف حقیقی درگیری‌هاست باید از همه روستاها و شهرک‌هایی که در عملیات اخیر در آن پیشروی کرده، خارج شود».
این موضع النصره، واکنش به نتیجه مذاکرات صلح سوریه به نام «مذاکرات آستانه» است که روز پنجشنبه دوم آگوست در پایتخت قزاقستان (نور سلطان) پیگیری و در آن اعلام شد که طرف‌های شرکت‌کننده درباره آتش‌بس در استان ادلب توافق کرده‌اند.
حال پرسش این است که چرا تحریرالشام با توافق آتش بس در ادلب مخالفت کرده است؟ مخالفت این گروه تروریستی چه ارتباطی با موضع ترکیه دارد؟
در این رابطه، دو فرض اصلی وجود دارد:
فرض نخست این است که ترکیه نتوانسته هیأت تحریرالشام و مشخصا جبهه النصره را با موضع امنیتی و دستورکار سیاسی خود در سوریه همراه کند و به همین جهت النصره ضمن رد آتش بس در ادلب براساس توافق آستانه، در پی اتخاذ رویکرد تقابلی در ادلب است. براساس این تحلیل، ترکیه نیز ممکن است به سمت تقویت بیشتر ارتش آزاد و فاصله گرفتن از جبهه النصره حرکت کند. پیش بینی می شود که ترکیه کنشگری نظامی و امنیتی ارتش آزاد در شمال سوریه و به ویژه شرق فرات را فعال تر کند.
بر اساس فرض دوم که ضریب اطمینان و احتمال کمتری نسبت به فرض اول دارد، احتمالا ترکیه از نتایج نشست در آستانه رضایت ندارد و به همین جهت در پی آن است تا با استفاده از جببه النصره، جنگ را در ادلب فرسایشی کند و بتواند در زمان مناسب امتیازات بیشتری را به دست آورد.
به طور کلی، هم اکنون توپ در زمین آنکارا و گروه هایی است که در ادلب دست به تحرکاتی علیه مواضع ارتش سوریه و مناطق غیرنظامی می زنند و چناچه از این فرصت استفاده نکنند، بدون شک دمشق با استفاده از توان نظامی ادلب عملیاتی را در این استان آغاز خواهد کرد. در واقع، این آخرین فرصت گروه های مسلح در سوریه و دولت ترکیه است تا با رویکردی سازنده به بحران دامنه دار ادلب و جنگ در سوریه پایان دهند.
