به گزارش «شیعه نیوز»، بین الحرمین حد فاصل بین حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) به طول ۳۷۸ متر است. تصاویر هوایی قدیمی از بین الحرمین گویای آن است که حد فاصل حرمین به صورت فضای آزاد نبوده بلکه بین دو حرم مملو از منازل مسکونی متعددی بوده و تنها باریکهای به‌اندازه کوچه یا خیابانی کم عرض از حرم امام حسین(ع) تا حرم حضرت عباس(ع) وجود داشته و راه ارتباطی دو حرم بوده است. اما در دوره حکومت صدام بناهای میان حرمین در دو مرحله تخریب و فضای آزاد شبیه خیابان عریضی ایجاد شده و به بین الحرمین شهرت یافته است.
پس از سرنگونی رژیم صدام و همزمان با اجرای طرحهای بازسازی عتبات عالیات در عراق، طرح بازسازی و توسعه حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) نیز در دستور کار قرار گرفت.
در این میان فضای میان دو حرم ایجاد شد که طی عملیاتی عمرانی مورد استفاده زائران قرار گرفت. به دلیل موقعیت مناسب بین الحرمین به ویژه استفاده این محدوده در عزاداری میلیونی زائران در اربعین حسینی، طرح توسعه بین الحرمین پایه‌ریزی و آغاز شد.
طرح توسعه بین الحرمین با هدف آمادهسازی محوطه بین الحرمین متناسب با فضای معنوی و همچنین تامین امکانات و خدمات لازم برای زائران در این محوطه و تسهیل عبور و مرور آنان بین حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) و نیز تأمین حداکثر فضای مسقف ممکن از مهرماه ۱۳۸۹ آغاز شد. در یکی از پروژه‌های این طرح، عملیات تخریب برخی ساختمان‌ها و هتل‌های موجود در محدوده طرح آغاز شد. مساحت این پروژه حدود یک میلیون و پانصد هزار متر مربع بوده که از خیابان «میثم تمار» آغاز و با گذشتن از خیابان «جمهوری» به سمت دیگر بین الحرمین منتهی می‌شود.
به دلیل گران بودن ساختمان‌ها و هتل‌های موجود در این منطقه، اعتبار بسیار بالایی برای خریداری و تخریب آن مورد نیاز بوده که بخشی از آن را دولت عراق، مقداری نیز از بودجه شهرداری کربلا و هدایا و نذورات حرمین دریافت شد. قرار است این طرح تا سال ۲۰۳۵ میلادی پایان یابد.
یکی دیگر از پروژه‌های بین الحرمین، پروژه سنگ فرش کردن بین الحرمین بود. عملیات سنگ فرش بین الحرمین با مرمر درجه یک ایتالیایی توسط وزارت بازسازی و مسکن عراق با مبلغی برابر با ۲۵ میلیارد و ۳۹۳ میلیون دینار عراقی و در مساحتی برابر با ۲۴۲۷۰ متر مربع در سال ۱۳۸۹ آغاز شده و در مرداد سال ۱۳۹۲ به پایان رسید. این طرح شامل سنگ فرش بین الحرمین با مرمر، سایبان، توسعه تأسیسات زیربنائی و برقی، آب سردکن و کولر گازی، دوربین مداربسته و دستگاه‌های صوتی بوده است. سنگ به کار رفته در محوطه بین الحرمین نیز دقیقا همانند سنگ به کار رفته در صحن مسجد الحرام است که ضخامت آن ۵ سانتی متر و دارای ویژگی خنک نگه داشتن محیط است.
در کنار این پروژه، پروژه شبکه آبیاری فضای سبز، شبکه فاضلاب، شبکه برق و روشنائی، تصفیه آب همراه با آب سردکن، وضوخانه و برخی سیستم‌های کنترلی و اطلاع رسانی، پیجر، اعلام حریق و دیگر امکانات مورد نیاز اجرا شده است.
طرح سفینه النجاه بزرگترین پروژه توسعه بین الحرمین است که در آن حد فاصل حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) به صورت بنایی در دو طبقه با حفظ وضعیت فعلی حرم‌ها احداث خواهد شد. این طرح از سوی مهندسان ایرانی ارائه و از سوی ستاد عتبات عالیات ایران در مناقصه بین المللی طرحِ جامع بین الحرمین مطرح شد و در نهایت با تأیید داوران بینالمللی بیشترین امتیاز مناقصه را از آن خود کرد.
