به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از «الاسبوع العربی» پس از «سعود» فرزندان او به ترتیب «فیصل»، «خالد» و «فهد» بر عربستان پادشاهی کردند و اکنون نیز عبدالله پادشاه عربستان سعودی بشمار می رود.
شیوه حکومت در عربستان نیز بسیار متمرکز است.
در این کشور پادشاه در راس قرار دارد و او رئیس تمام شوراهای ملی است.
پادشاه رئیس دولت و رئیس خزانه کشور است او امیر هر منطقه (عربستان به چهار منطقه بزرگ تقسیم شده است) را مستقیما انتخاب می کند، استانداران با حکم او به استانداری می رسند، حکم شهرداران و فرمانداران را تنفیذ می کند و او «خادم الحرمین الشریفین» نیز هست.
درآمد نفتی عربستان به صورت 25، 25 و 50 درصد تقسیم می شود.
25 درصد خالصه پادشاه است، 25 درصد را به خاندان پادشاهی و درباریان اختصاص دارد و 50 درصد مابقی را دولت هزینه می کند و ورود هر بخش به بخش دیگر از «ذنوب لایغفر» است و دست اندازی دیگران بر این تقسیم بودجه عواقب نابخشودنی دارد.
تمامی درآمد حج نیز برای توسعه حرمین هزینه می شود.
نمايه عربستان سعودي :
نمايه سياسي كشور عربستان سعودي
عربستان سعودی که يکی از بسته ترين کشورهای خاورميانه است، زمانی صرفا يک پادشاهی توسعه نيافته صحرايی بود. اما اکنون به لطف منابع نفتی سرشارش به يکی از غنی ترين ملل منطقه تبديل شده است.
عربستان سعودی که نام خود را از خاندان آل سعود که در قرن ۱۸ به قدرت رسيد، گرفته است، شامل منطقه حجاز - محل تولد رسول الله الاعظم پيامبر اسلام حضرت محمد مصطفي (ص) و مهد اسلام است. اين امر، در کنار حمايت آل سعود از يک تفسير انعطاف ناپذير از اسلام اهل سنت، معروف به وهابيگری، باعث شده است که عربستان يک هويت شخصی مذهبی نيرومند کسب کند.
ملک عبدالعزيز، که به شير نجد شهرت دارد، عربستان سعودی را در سال ۱۹۳۲ بنيان نهاد. او حجاز را از خاندان هاشمی تصاحب کرد و کشوری متحد تحت سلطه خاندانش تاسيس کرد. در پی وفات او در سال ۱۹۵۳ پسرهايش يکی پس از ديگری جانشين او شدند.
سلطه خاندان آل سعود بر قدرت بدين معنی بود که شاهان يکی پس از ديگری توانستند در قرن بيستم بر نوسازی کشور و توسعه نقش آن به عنوان يک قدرت منطقه ای تمرکز کنند.
منافع خاندان سلطنتی ايجاب می کند که ثبات در منطقه حفظ و عناصر افراطی سرکوب شوند. از اين رو عربستان از استقرار نيروهای امريکايی در کشور در پی حمله عراق به کويت در ۱۹۹۰ استقبال کرد.
ليکن گفته می شود که عدم تحمل هرگونه مخالفت از سوی قدرت حاکم احتمالا سبب ترويج گروههای ناراضی از جمله سازمان القاعده تحت رهبری اسامه بن لادن شده است. اين گروه ها از تنفر مردم نسبت به نقش آمريکا در منطقه استفاده می کنند.
در پی وقوع حملات تروريستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نيويورک و واشنگتن - که اکثرا از سوی اتباع عربستان سعودی صورت گرفت - مقامات سعودی بر سر اين دو راهی قرار گرفتند که آيا غريزه طبيعی خود را که تقويت امنيت داخلی است دنبال کنند يا اينکه به فشارهای موجود تن دهند و دموکراسی بيشتری در اختيار مردم قرار دهند.
در مه ۲۰۰۳ انفجارهای انتحاری در رياض به کشته شدن ۳۵ تن، از جمله اتباع کشورهای ديگر منجر شد. بعضی از سعوديها اين انفجارها را - که به عناصر القاعده نسبت داده شده - معادل حوادث ۱۱ سپتامبر در امريکا توصيف کرده اند.
از آن تاريخ مطالبات برای اصلاحات سياسی افزايش يافته است در حالی که هراس از بمب گذاری های انتحاری موجب گسترش سرکوبها عليه افراطيون مظنون شده است.
اطلاعات کلی
جمعيت: ۲۴.9 ميليون (سازمان ملل متحد ۲۰۰4)
پايتخت: رياض
مساحت: 2.24 ميليون متر مربع
زبان اکثريت: عربی
دين اکثريت: اسلام
اميد به زندگی: ۷۱ سال (مردان)، ۷۴ سال (زنان)
واحد پول: ۱ ريال سعودی = ۱۰۰ هلاله
صادرات عمده: نفت و گاز، حبوبات
ميانگين درآمد سالانه: 8,530 دلار (بانک جهانی ۲۰۰2)
نشانه حوزه اينترنت: sa
کد بين المللی تلفن: 966+
رئيس کشور: عبدالله بن عبدالعزيز آل سعود
عبدالله که تمايل کمتری نسبت به رابطه با غرب نشان می دهد از محبوبيت فراوانی در داخل کشور برخوردار است. در حالی که حاميان او معتقدند که وی مسلمانی مومن و وطن پرست است که بر ضد فساد مبارزه می کند، منتقدانش ادعا می کنند که وی انتظارات مردم را برآورده نکرده است..
وليعهد : سلطان بن عبدالعزيز آل سعود
وزير خارجه: شاهزاده سعود الفيصل بن عبدالعزيز السعود
با اينکه عربستان سعودی از پيشتازان شبکه های ماهواره ای تلويزيونی پان - عرب است، فضای رسانه ای اين کشور شديدا کنترل می شود. حکومت انتقاد از اصول مذهبی، دولت و خاندان سلطنتی را تحمل نمی کند.
اما در سال ۲۰۰۳ علائم شفافيت در رسانه ها نمايان شد و برخی مطالب که سابقا تابو محسوب می شدند تحت پوشش خبری قرار گرفتند. علت بروز اين شهامت و شفافيت به وقايع ۱۱ سپتامبر و تروريسم داخلی نسبت داده شده است.
مسئوليت کل برنامه هايی که در اين کشور پخش می شوند به عهده سرويس پخش خبر دولتی است. اين سرويس چهار شبکه تلويزيونی، از جمله شبکه خبر الخبريه، را اداره می کند. رياست شورای نظارت بر فعاليتهای راديو و تلويزيون بر عهده وزير فرهنگ و اطلاعات است.
ايستگاههای مستقل راديو و تلويزيونی اجازه فعاليت در خاک عربستان سعودی را ندارند. ولی اين کشور يکی از بازارهای عمده شبکه های ماهواره ای پان عرب است که در صورت پرداخت وجه اشتراک قابل دسترسی هستند. تعدادی از اين شبکه ها متعلق به سرمايه داران سعودی اند، از جمله شبکه ام بی سی واقع در دوبی - که متعلق به شوهر خواهر پادشاه عربستان است - و شبکه اوربيت واقع در رم.
ساکنان شرق عربستان سعودی می توانند شبکه های تلويزيونی آزادتر همسايگان خود در خليج فارس را تماشا کنند.
انتشار هيچ رسانه ای بدون دريافت حکم سلطنتی ميسر نيست. در عربستان سعودی تعداد ۱۰ روزنامه و دهها مجله منتشر می شود. همچنين روزنامه های عربی که از مرحله سانسور عبور کرده اند نيز قابل دسترس اند. در رابطه با چاپ اخبار حساس روزنامه ها عموما از خبرگزاری دولتی پيروی می کنند.
دولت به قصد جلوگيری از دسترسی به سايتهای اينترنتی که ناخوشايند تلقی می کند - از قبيل مطالبی در ارتباط با مذهب يا موارد ديگری از جمله جلوگيری از پخش برهنگی - سرمايه گذاری سنگينی در سيستمهای امنيتی نموده است. در فوريه ۲۰۰۲ مقامات دولتی بيش از ۴۰۰ سايت اينترنتی را بدون هيچ توجيهی مسدود کردند.
دسترسی بدون مجوز به اينترنت از طريق بحرين و امارات عربی متحده امکان پذير است. گفته می شود که دوسوم کاربران اينترنت زنان هستند - که احتمالا دليل آن محدوديتهايی است که در زمينه تردد با آنها روبرو هستند.
در مارس 2001، کاربران اینترنت حدود570 هزار نفر بودند.
نمايه عربستان سعودي از http://r-pishdar.blogfa.com نقل شد .
