به گزارش «شیعه نیوز»،«احمد راسم النفیس» شخصیت برجسته شیعیان مصر در مقاله ای به بررسی وضعیت شیعیان روستاهای «کفریا» و «فوعه» و آواره کردن آنها از خانه و کاشانه شان در سوریه پرداخت و با اشاره به آیات ۸۴ و ۸۵ سوره بقره نوشت:
اخیرا و پس از ۳ سال محاصره شدید و دردناک شهرهای «کفریا» و «فوعه» از توابع استان ادلب در شمال سوریه و پس از اقدامات وحشیانه گروههای تروریستی و وهابی و بمباران کورکورانه آن مناطق که گناهی جز شیعه بودن نداشتند، این بار اجرای توافق با تروریست ها برای تخلیه آن شهرها کامل شد؛ توافقی که گروههای تروریستی در سال ۲۰۱۷ میلادی و پس از انفجار تروریستی در منطقه محل تجمع اتوبوس های حامل مردم شهر کفریا و فوعه در منطقه الراشدین در غرب حلب، مانع اجرای آن شده بودند؛ انفجاری که بیش از ۲۲۰ شهید و زخمی از اهالی شیعه نشین این مناطق را به همراه داشت.
المنار آن زمان اعلام کرد که این انفجار تروریستی دهها شهید در پی داشت که بیشترشان زن و کودک بودند و علاوه بر این، انفجار باعث نابودی کامل اتوبوس ها و آمبولانس ها در آن منطقه گشت.
اما امروز صدها نفر از اعضای گروه «کلاه سفیدها»ی سوریه که در خدمت آمریکا و اسرائیل هستند، با کمک اسرائیل و نیروهای غربی به سرعت و از طریق مرزها به اردن برده شدند جایی که نخست وزیر رژِیم صهیونیستی در یک کلیپ ویدئویی پس از این ماجرا گفت که براساس درخواست دونالد ترامپ رئیس جمهورآمریکا و سران دیگر کشورها، این گونه رفتار کرده است.
نتانیاهو همچنین افزود که چند روز پیش از این ماجرا، با ترامپ و «جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا و سران دیگر کشورها که خواستار کمک اسرائیل برای خروج کلاه سفیدها از سوریه شده بودند، گفتگو کرده است. اوگفت: «جان این افراد اکنون در خطر است در نتیجه به آنها اجازه داده شد در جریان یک اقدام انسان دوستانه، از اسرائیل عبور کنند و به دیگر کشورها بروند».
اینکه وهابی و مزدور رژیم صهیونیستی باشی، مستحق دلسوزی و مداخله انسان دوسانه فوری هستی اما اگر شیعه باشی اینگونه نیست؛ وضعیت شیعیان اما فرق می کند؛ هیچ کس برای نجات آنها مداخله نخواهد کرد حتی جنایت ها و اعمال ناجوانمرادانه ای که متعرض آن شدند را هم محکوم نمی کنند.
در کتاب «تاریخ حلب» نوشته «کامل حلبی الغزی» آمده است: هنوز در منطقه ادلب و جبل سمعان، روستاهایی وجود دارد که شیعیان در آنها سکونت دارند نظیر «کفریا»، «فوعه»، «النغاوله» و«نبل»که به برکت داشتن زمین های حاصلخیز و کیفیت بالای کشاورزی و داشتن دانش بالای آن، غالبا مردمانی متمکن هستند اما آنها صاحب نفوذ نیستند بلکه شیعیان دوازده امامی هستند و در بینشان دانشمنانی وجود دارد که برای طلب علم به بغداد و مشهد الحسین مسافرت میکنند. فوعه روستای بزرگی است که مردمانش از زمان های قدیم شیعه هستند و نسبت برخی از آنها به امام علی(ع) برمی گردد.
مردم این دو شهرک صدها سال در سرزمین هایشان سکنی گزینه بودند تا اینکه بادهای عاد و ثمود وزیدن گرفت و آنها را با ظلم و جور از زمین ها و دیارشان بیرون کرد.
شرم آور است که عین آنچه در قرن بیست و یکم بر کفریه و فوعه و پیش از آن نبل والزهراء گذشت، برای سرزمین های دیگر نیز رخ داد و چه می دانیم شاید آنها هم روزی دارای اکثریتی شیعه بوده اند.
از جمله این شهرها، شهر قدس است؛ جایی که «عارف باشا عارف» در کتابش تحت عنوان «تاریخ قدس» می نویسد:«قدس در سال ۹۶۹ میلادی به یک شهر فاطمی تبدیل شد و در آن هنگام بیست هزار جمعیت داشت که بیشترشان شیعه بودند و زمینهایشان به حاصلخیزی، مشهور بود. کالاهای آنها نظیر صابون، انجیز، پنبه، انگور نیز شهره خاص و عام بودند ولی با این حال از جنبه اهمیت سیاسی پس از شهر «الرمله» قرار داشتند.
یکی از موسساتی که فاطمیان در بیت المقدس ساختند، «البیمارستان» است که اولین بیمارستانی بود که در آن زمان تاسیس شد و مبالغ زیادی از طریق خیریه برای آن هزینه شد و در آن همچنین یک دارالعلم وجود داشت که شعبه ای از دارالحکمه ای محسوب می شد که سال ۱۰۰۴ میلادی در مصر تاسیس شده بود.
عارف پاشا همچنین یادآور می شود که «طاهر لاعزاز دین الله»سومین خلیفه فاطمی، مسجد الاقصی را پس از آنکه براثر زلزله تخریب شد، بازسازی کرد طوری که اگر او سریعا برای بازسازی آن اقدام نمی کرد، چیزی از آن باقی نمی ماند و حتی آن را بهتر از قبل بازسازی کرد.
«شیعیان قدس و مسلمانان آن پس از آن موضوع، دوبار توسط سلجوقیان و فرانک ها مورد نسل کشی قرار گرفتند به طوری که آن واقعیت تاریخی از تاریخ حذف شد و دیگر کسی ذکری از آن به میان نیاورد».
خلاصه سخن اینکه جهان اسلام در دوران سیاه وهابیت، از نظر اخلاقی سیاه تر از اخلاق ابوجهل و ابولهب شده است…
إنا لله وإنا إلیه راجعون
