به گزارش «شیعه نیوز»، کجا بروم؟ چه کار کنم؟ چیزی نداریم بخوریم… بمیریم یا خودمان را بفروشیم؟ این ها سخنانی است که دختری ۱۵ ساله یمنی به نام راحت ایمان درباره علت گدایی کردن جلوی فروشگاه های مواد غذایی در شبی سرد با احساس شرم و خجالت به زبان آورده است.
افزایش تعداد متکدیان در صنعاء و دیگر مناطق یکی از نتایجی جنگی است که راه های زندگی اغلب یمنی ها را سد کرده و مانع از کسب و کار آنان شده است. زهره ۱۶ ساله که در نزدیکی در ورودی یکی از رستوران های صنعاء به گدایی ایستاده است می گوید: پس از شدت جنگ در استان الحدیده همراه خانواده ام به صنعاء آمدیم و همه چیز را رها کردیم تا جان سالم به در ببریم، اما امروز نمی توانیم برای خرید غذا و پرداخت اجاره خانه ای که در آن زندگی می کنیم و هزینه اش ۱۰ هزار ریال یمنی (حدود ۴۰ دلار) پولی به دست آوریم. پدرم پیر است و توان کار ندارد به همین دلیل مجبور به گدایی هستم تا کمترین نیازهای زندگی را تهیه کنم.
او در ادامه گفت: خانواده ام هیچ گونه کمک مالی و غذایی از سوی هیچ یک از سازمان هایی که در زمینه کمک های انسانی فعالیت می کنند، دریافت نکرده اند و حتی کمک هایی که برخی از شهروندان به ما می دادند، در اثر افزایش تعداد آوارگان و گدایان خیلی کاهش پیدا کرده است. زهره یادآور شد که ما در شهر خودمان قبل از جنگ زندگی خوبی داشتیم، اما امروز در خیابان ها در معرض هر گونه تهدیدی قرار داریم.
در منطقه باب الیمن شهر صنعاء نیز زنی چهل ساله که همراه با چهار کودک در پیاده رو گدایی می کند می گوید: پس از وفات شوهرم در یکی از جنگ ها، دو سال است که برای تهیه خوراک فرزندانم و تهیه دارو برای فرزندان بیمارم مجبور به گدایی شدم. او افزود: در اثر جنگ و مشکلات ناشی از آن هیچ کاری برای تهیه خوراک و پرداخت اجاره منزل نداریم. سازمان های امداد رسان هم هر ماه اسم ما را می نویسند و وعده کمک می دهند، اما نمی دانم چرا هیچ خبری از آن ها نمی شود.
وی در ادامه افزود: زندگی خیلی سخت شده است. فرزندانم درس و مدرسه را رها کرده اند و برای تهیه نیازهای خانواده به من کمک می کنند. آن ها با جمع آوری بسته های پلاستیکی از میان زباله ها و فروختن آن ها و یا گدایی کردن اندکی از نیازهای خانواده را تهیه می کنند.
