به گزارش «شیعه نیوز»، استاد حسین انصاریان در حسینیه محبان الزهرا(س) تهران، اظهار کرد: خداوند برخی از نعمت ها را به انسان عطا می کند ولی اگر از آن نعمت بهره نگیرد و از دست برود، محال است برای بار دوم آن نعمت به انسان عطا شود. یک نعمتی که این گونه و به این کیفیت هست نعمت عمر است. طبق آیات قرآن خداوند براساس فقط لطف و محبتش یک مدت معین در اختیار انسان قرار می دهد، از زمان آدم هم که اولین کسی بود که عمر به او عطا شد راه کاسبی کردن با این سرمایه سنگین و بی نظیر را تعلیم و یاد داد. تعلیم خداوند در سورۀ مبارکۀ بقره است «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدى» (بقره، 38) روی زمین زندگی خود را شروع کنید، من هم هدایتم (دینم) را به شما عطا می کنم.
دین و قوانین خداوند در ظرف زمان به بندگان ابلاغ شد
وی ادامه داد: طبق آیات قرآن پروردگار عالم دو دین ندارد، برای خدا فقط یک دین است که این دین را در قرآن به نام های گوناگون از جمله اسلام، صراط مستقیم و شرع معرفی می کند. این اسلام به انسان عطا شد، اما مسائل آن اسلام برابر با ظرفیت زندگی آدم است، یعنی دین یک چهارچوب معینی داشت چون جمعیت هم نبود یک زن و شوهر بودند بعد هم دختر و پسر پیدا کردند. حلال و حرام قوانین و مسائل اخلاقی و مسائل اعتقادی درخور ظرفیت همین زن و شوهر و چند فرزند به آنها عطا شد. زمانی که خداوند می خواست نوح را مبعوث به رسالت کند، جمعیت خیلی زیاد شده بود، به تناسب زیاد شدن جمعیت و بیشتر شدن نیاز، قوانین بیشتری به دین اضافه شد و این جریان تا زمان پیغمبر ادامه داشت. در زمان رسول خدا(ص) دینش را کامل و تام کرد و حجت را برای مردم در هر کجای زمین تا روز قیامت تمام کرد که دیگر بعد از آن، مردم پیغمبر، کتاب و دین دیگری لازم ندارند، دین «اسلام» و کتاب این دین «قرآن» است. «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام» (آل عمران، 19).
سود عمر انسان نزد پرورگار امانت است
استاد حوزه در مورد سود و مسیر عمر آدم و حوا، گفت: خداوند عمر را به آدم و حوا داد، آنان را راهنمایی کرد که با این عمر که مدتش محدود است و طولانی نیست چگونه کاسبی و ساعات شب و روز، هفته، ماه و سال خود را مطابق با قوانین دین و اسلام و شرع الهی و صراط مستقیم هزینه کنند؛ وقتی عمر را به این صورت هزینه کنند سود این هزینه نزد خداوند برایشان می ماند. خداوند در آیه 110 سوره بقره می فرماید: «وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّه» هیچ کسی مثل من امانت دار نیست، سود این سرمایۀ عمر را به این صورتی که هدایت شدید من برایتان نگه می دارم؛ روز قیامت که وارد محشر می شوید کل سود دورۀ عمرتان را ««تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّه» پیش پروردگار می بینید، بعد هم می شود برای خودتان، این سود را من نمی خواهم.
وی با طرح پرسشی مبنی بر اینکه سود صحیح هزینه کردن عمر چیست؟ اظهار کرد: خداوند بیش از صد بار در قرآن مجید می گوید این سود «جنت» یا «جنات» یا «مغفرت» یا «رضوان» یا «رحمت» و یا «عیش راضیه» است. این سود سرمایۀ عمری هست که درست هزینه شده است. خیلی ها در عرصۀ اسلام از زمان آدم تاکنون مراقب عمرشان بودند که این سرمایه به لجن کشیده نشود، هدر نرود، نابود و پوچ نشود و آخر کار از این سرمایه جهنم بیرون نزند.
استاد انصاریان افزود: در این سرمایه بسیاری هم ضرر می کنند. خداوند متعال در قرآن قَسم های مختلفی دارد، بالاترین قسم چهار قسم است؛ یک قسم به خودش است و به پیغمبر می گوید به پروردگارت سوگند حبیب من، «فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُون» (حجر، 92 و 93) روز قیامت از کل مرد و زن دربارۀ آنچه که انجام دادند خود من بازپرسی می کنم، خودم بازپرس کل مردان و زنان در روز محشر هستم.
در دادگاه قیامت از عملکرد مثبت انسان سؤال نمی پرسند
نویسنده کتاب «عبرت آموز» در پاسخ به اینکه خداوند در روز قیامت از چه بازپرسی می کند؟ گفت: در آن روز و در دادگاه قیامت از عملکرد مثبت انسان سؤال نمی پرسند، سؤال از کارهای منفی است، چرا ربا خوردی؟ یعنی من روزی دهنده نبودم؟ من بلد نبودم یک نان و پنیر پاک به تو بدهم تا آخر عمرت؟ چرا غصب کردی؟ چرا دزدی کردی؟ چرا روز روشن از بیت المال این بندگان مظلوم من میلیاردی دزدیدی؟ چرا به خاطر چند لحظه لذتت روابط نامشروع با نامحرم داشتی؟ قرآن مجید می گوید هیچ کس در این امور جواب خدا را نمی تواند بدهد، فقط جای یک مسئله می ماند که از پروردگار عالم عذرخواهی کنند و خداوند در قرآن می گوید عذر احدی را قبول نمی کنم، ابتدایِ ورودِ به محشر به ملت می گویم: «لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْم» (تحریم، 7) وارد عذرخواهی نشوید چون قبول نمی کنم.
وی سؤال پرسیدن از هزینه کردن عمر در روز قیامت را مورد اشاره قرار داد و تصریح کرد: رسول خدا(ص) روزی در مسجد نشسته بودند، جمعیت هم بود، برگشتند به طرف مردم فرمودند: «لا یزول قدم عبد» روز قیامت اجازۀ برداشتن یک قدم به مرد و زنی داده نمی شود «حتی یسأل عن اربع» مگر اینکه چهار سؤال از آنان داشته باشند و آنها هم جواب درستی بدهند. اولین سؤال یا به تعبیر بعضی ها اولین دادگاه، «من العمر فیما افناه» هفتاد یا هشتاد سالی که عمر در اختیارت گذاشتم را کجا هزینه کردی؟ خیلی ها هیچ جوابی ندارند بدهند.
مبلغ عرصه بین الملل افزود: سرمایۀ عمری که برای من بوده و خداوند به من عطا کرده، ارزان نبوده، میلیاردها چرخ در این عالم می چرخد تا یک دقیقه به وجود می آید، اگر آن چرخ ها نگردد قیامت برپا می شود، ولی میلیاردها چرخ در کارند که مردم در این خانۀ دنیا شب و روز داشته باشند. یکی از قسم هایی که پروردگار خورده همین قسم به زمان است. «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ الْعَصْر» به روزگار قسم، «إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْر» (عصر، 2) کل انسان ها سرنگون در چاه خسارت هستند.
تفاوت منفعت، ضرر و خسارت
وی در توضیح تفاوت لغوی منفعت، ضرر و خسارت، گفت: منفعت بدین معناست که ده میلیون تومان سرمایه من بوده، یک سال کار کردم، با آن کارکردن مکه رفتم، کربلا رفتم، دخترم را شوهر دادم، پسرم را زن دادم، در این یک سال کامل لباس عوض کردم، لباس خریدم، ماشین خریدم، صبحانه و ناهار و شام خوردم، حالا هم 29 اسفند است، می نشینم حساب می کنم می بینم ده میلیون تومان به صورت سرمایه باقی هست، در این یک سال هم سی چهل میلیون تومان مدام سود کرده و خوردم، آن هم زندگیم بوده و از این ده میلیون تومان اکنون دو میلیون تومان هم سود سال باقی مانده، این اسمش منفعت است. ضرر این است؛ اصل سرمایه ام ده میلیون بوده، طول سال خرج کردم و مسافرت رفتم، دختر شوهر دادم، پسر زن دادم، حالا 25 اسفند حساب سالم را می کنم و می بینم که ده میلیون تومان هشت تومانش مانده، دو میلیون تومان از اصل سرمایه ضرر کردم. خسارت این است؛ ده میلیون تومان داشتم با آن زندگی کردم، حالا می نشینم حساب می کنم می بینم ده میلیون تومان رفته و ده میلیون هم بدهکار هستم، این می شود خسارت. خسارت یعنی بر باد رفتن سرمایه های انسان اگر مادی است یا سرمایه های وجودی انسان اگر معنوی است.
عمر هدرداده ها در قیامت شکل بدی دارند و هیزم دوزخ هستند
استاد انصاریان در پاسخ به اینکه هیزم جهنم چه کسانی هستند؟ اظهار کرد: وارد قیامت شدم، می بینم که عمر هشتاد سال پوچ و پوک شده، هدر رفته، با این سرمایه هیچ کاسبی نکردم. این عمر من تبدیل به نماز، روزه، کار خیر و کسب حلال نشده و از آنچه که برای من باقی مانده یک مقدار گوشت، پوست و استخوان خشکیده است. قرآن مجید می فرماید: این عمر هدر داده ها در قیامت شکل بدی دارند و هیزم دوزخ هستند. دوزخ از خودش آتش ندارد، این استخوان پوست خشکیده وارد جهنم می شود و از همه طرفش شعله بیرون می زند.
ناله از عمق وجود در لحظات آخر عمر
وی افزود: خداوند در سوره مؤمنون می فرماید: کسانی که سرمایۀ عظیم عمر را تبدیل به خیر، سعادت، درستی و نجات نکردند، چند لحظه مانده به مردنشان یک مرتبه ناله می زنند، البته زن و بچه در بیمارستان و یا در اتاق ناله آنان را نمی شنوند، این ناله برای خدا و از عمق وجود است. با این ناله می گویند «قالَ رَبِّ ارْجِعُون» (مؤمنون، 99) خدایا من را نبر. من تازه در این لحظه فهمیدم که بود و نبودم به باد رفته و هیچی نمانده، دارم دست خالی وارد عالم بعد می شوم. نه تنها دستورات تو را انجام ندادم بلکه دین، دیندار، عمل صالح و کار خیر دیگران را مسخره کردم.
تشویق قرآن به عمل صالح
محقق و مفسر علوم قرآنی اظهار کرد: اگر مهم و واجب نبود پروردگار در قرآن مجید این همه مردم را تشویق به عمل صالح نمی کرد، می گفت شما مؤمن ها بخورید و بخوابید، سایر مسایل گردن دولت هاست و واجب است که آنها این مسایل را رعایت کنند. البته دولت نسبت به کل ملت و در جهت رفع مشکلات مردم وظیفه دارد، اگر این وظایف را انجام ندهد خیلی راحت قیامت دولت را نیز به جهنم می اندازند. پیغمبر(ص) فرمودند: «من اصبح و لا یهتم بامور المسلمین...» کسی (ملت یا دولت) که دستش برسد مشکل مسلمانان را حل کند، غم و غصه را از روی دل مردم بردارد و انجام ندهد «فلیس بمسلم» دین ندارد.
عمر رفته هرگز باز نخواهد گشت
استاد انصاریان درخصوص پاسخ خداوند به کسانی که درخواست بازگشت عمر رفته را دارند، اشاره و خاطرنشان کرد: لحظه مرگ که هنوز ملک الموت نیامده، اما دیگر چشمش در حال باز شدن به آن عالم و گوشش در حال شنیدن صداهای آن عالم هست و رابطه اش قطع می شود و خیلی رابطه با دنیا ضعیف شده، ناله می زند: «رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْت» (مؤمنون، 99 و 100). آنان می گویند: خدایا پروردگارا ما را سر اول جاده تکلیف برگردان تا عمرمان را هزینه عمل صالح کنیم و نجات، بهشت، رحمت و مغفرت نصیب ما شود. خداوند مهربان و با محبت جواب می دهد: «كَلَّا إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها» (مؤمنون، 100) رابطه روحی تو با هزینه کردن عمر در عمل صالح چنان قطع شده که اگر به دنیا هم برگردانده شوید، باز هم کار خیر نمی کنید.
