به گزارش «شیعه نیوز»، به دنبال توافقات اخیر در نشست ژنو و مهیا شدن این فرصت برای ترکیه به منظور حل و فصل مساله شمال سوریه و همچنین تمایل ارتش سوریه به آزادسازی استان ادلب و انجام عملیات نظامی در آن چهار احتمال برای آینده این استان پیش‌بینی می‌شود.
اطلاعات حاکی از آن است که آنکارا گروه‌های مخالف سوری در شمال این کشور را تحت فشار قرار داده تا با یکدیگر متحد شده و گروهی را تحت عنوان "الجبهه الوطنیه للتحریر" (جبهه آزادسازی ملی) تشکیل دهند که به گفته یکی از سرکردگان گروه‌های مخالف این گروه جدید متشکل از گروه‌های مختلف بوده و تعداد نیروهای آن ۷۰ هزار تن است.
ترکیه با این کار قصد دارد تا سومین گروه نظامی را در سوریه تشکیل دهد. یعنی نیروهای سوریه دموکراتیک که مورد حمایت آمریکاست. گروه دوم نیروهای دولتی سوریه که تحت حمایت روسیه هستند و گروه سوم در صورت تشکیل آن نیروهای موسوم به "جبهه آزادسازی ملی" خواهند بود که تحت حمایت ترکیه قرار خواهند گرفت و ترکیه به همین منظور در حال متحد کردن گروه‌های مخالف سوری در شمال این کشور است.
بدین ترتیب، ارتش ترکیه همچنان به تقویت مراکز ایست بازرسی خود ادامه می‌دهد، طوری که یکی از این مراکز در نزدیکی استان حماه واقع در جنوب ادلب است.
این در حالی که روسیه در جریان نشست اخیر سوچی تاکید کرد، همزمان با نشست چهارجانبه روسیه، فرانسه، آلمان و ترکیه در هفتم دسامبر آتی (۱۶ آذر) فرصتی به ترکیه داده تا مساله شمال سوریه را حل و فصل کند.
در مقابل ارتش سوریه پس از آزادسازی جنوب و جنوب غربی کشور حالا سه منطقه دیگر را برای آزادسازی پیش رو دارد؛ شمال شرقی سوریه که حضور نیروهای آمریکایی در پایگاه "تنف" کار آزادسازی این منطقه را دشوار کرده، منطقه دوم شامل دو منطقه "سپر فرات" و "شاخه زیتون" است که تحت کنترل ترکیه با حمایت روسیه است. منطقه سوم نیز استان ادلب است که گروه‌های مخالف در آن حضور دارند.
به همین منظور ارتش سوریه عملیات‌هایی را در اطراف این استان انجام داده است اما همچنان بیم نزدیک شدن به مواضع ترکیه را دارد، ترکیه‌ای که به مانند اردن و آمریکا قصد پایان دادن به حمایت خود از گروه‌های مخالف را ندارد.
این در حالی است که چهار احتمال درباره ادلب وجود دارد: احتمال اول این است که دمشق به مانند گذشته موسکو را به سمت انتخاب خود یعنی افزایش حضور نظامی در ادلب پیش ببرد از این رو حمله به پایگاه حمیمیم، شکست ترکیه و تداوم گروه‌های افراطی می‌توانند دلایل آن باشند.
احتمال دوم این است که سوریه به تنهایی و بدون پشتیبانی روسیه به ادلب برود و این به معنای پیوستن نیروهای مدافع خلق کرد و نیروهای هم‌پیمان سوریه به عملیات حمله به عفرین است، به عبارت دیگر این امر به معنای انتقال نیروهای یگان‌های مدافع خلق به اراضی تحت تسلط نیروهای دولتی سوریه است.
سوم اینکه نیروهای دولتی سیاست "القضم التدریجی" (همان "عملیات تصرف موریانه‌ای" که به معنای اندک اندک خورد کردن مواضع دشمنان است) برای کنترل موقعیت‌های راهبردی خود در مسیر حماة - حلب و لاذقیه - "جسر الشغور" و همچنین منطقه سهل الغاب میان ادلب و حماة را در پیش بگیرند.
احتمال چهارم نیز تفاهم روسیه، آمریکا و ترکیه است که این امر"بازیگران سوری" را ملزم به اتخاذ تدابیری برای شمال سوریه پس از جنوب این کشور می‌کند، طوری که نیروهای دولتی سوریه در نقاط مرزی در این مناطق خصوصا در مرز ترکیه و عراق و در جنوب در مرز با اردن مستقر شوند.
