به گزارش «شیعه نیوز»، در گزارشی که اخیراً روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست منتشر کرده، به بررسی سیاستی پرداخته شده که سعی دارد هر گونه کلام، نشانه و تابلویی را که در این کشور با نمادی اسلامی یا به زبان عربی وجود دارد، از بین ببرد و به زبان و فرهنگی که بیشتر شبیه فرهنگ چین باشد، تغییر دهد.
بر اساس این گزارش دولت چین قصد دارد خصوصیات فرهنگی و زبانی چین را در اماکن مذهبی و محل تجمع قوم مسلمان هوئی در چین رواج دهد. قرار است گنبدهای مخصوص معماری اسلامی و تابلوهایی که به زبان عربی رویشان نوشته شده است، تخریب شوند و دیگر به مساجدی که به شیوه معماری کشورهای عربی ساخته می‌شوند، اجازه ساخت داده نخواهد شد.
در یکی از شهرهای چین در منطقه خودمختار هوئی نینگ‌شیا، نزدیک ظهر مردانی که کلاه‌های سفید مخصوص عبادت بر سر دارند، به سمت مسجدی که در عکس نیز می‌توان دید، می‌روند و پشت درهای طلایی مسجدی با سه گنبد سبز رنگ که بالای هریک یک ماه نقره‌ای دیده می شود که زیر نور آفتاب می‌درخشد، از دیده ها پنهان می‌شوند. این مسجد یکی از اولین اماکن عبادی مسلمانان است که در سال 1359 به شیوه معماری مساجد خاورمیانه و به جای مسجدی چینی ساخته شده است که قربانی انقلاب فرهنگی شد.
انقلاب فرهنگی یک دهه پرآشوب بود که منجر به تعطیلی و تخریب هزاران معبد، کلیسا، مسجد و صومعه در سراسر این کشور شد. اما اکنون گنبد این گونه مساجد و نقاشی‌های استادانه و متونی به زبان عربی که روی دیوار این مساجد نوشته شده، هدف مبارزه دولت با نمادهای اسلامی و عربی قرار گرفته‌اند. این اقدامات در راستای «چینی‌سازی» مذاهبی است که در منطقه خودمختار هوئی نینگ‌شیا وجود دارد.
آثار انقلاب فرهنگی
در این منطقه در شمال غربی چین، تزئینات عربی و تابلوهایی که به زبان عربی روی آنها نوشته شده و حدود ده سال پیش دولت به منظور جذب گردشگران آنها را نصب کرده بود، از سطح خیابان‌ها جمع آوری شده است.
اگر از شهر یینچوان به سمت جنوب رانندگی کنید، گنبدهای پیازی شکلی را به رنگ‌های سبز، طلایی و سفید می‌بینید که به تازگی از بازارها، هتل‌ها و پارک‌ها جمع آوری شده‌اند و در کناره‌های رودخانه زرد افتاده‌اند.
ابتدا فقط گنبدهای ساختمان‌های سکولار بود که پاکسازی می‌شد، اما بعدها دولت ساخت مساجد «عربی» را نیز ممنوع کرد و برنامه جدید این است که معماری مساجد را مشابه معابد چینی کنند.
یکی از کارکنان مسجدی در منطقه نانگوان چین که چند ماه پیش شاهد تخریب گنبد مسجدی بود که در آن ساکن است، گفت: چنین اقداماتی از اواخر سال گذشته شروع شده است، ... این کار باعث نگرانی همه شده است.
افزایش نگرانی‌ها
همانطور که سرعت و میزان تخریب و تغییر در منطقه نینگ‌شیا بیشتر می‌شود، نگرانی مردم هوئی نیز که در طول چند دهه برای انجام سنن و مراسم دین خود آزاد گذاشته شده بودند، بیشتر می‌شود. بیش از 10 میلیون هوئی در چین ساکن هستند که نسل‌شان به تاجران عرب و اهالی آسیای میانه می‌رسد.
زبان بیشتر مردم این منطقه چینی ماندارین است و با قوم هان که در این بخش جزء اکثریت محسوب می‌شوند، در صلح زندگی می‌کنند و حتی بسیار شبیه به هم هستند جز اینکه کلاه سفید بر سر می‌گذارند و یا اگر سنتی باشند، چفیه بر سر دارند.
اما با افزایش سخت گیری‌هایی که پیش از این از سوی دولت بر اویغورها (مردم مسلمان ساکن شمال غرب چین) صورت گرفته و هدف آن مبارزه با تروریسم و افراط گری عنوان شده، اکنون مردم هوئی نیز مورد سخت گیری و کنترل قرار گرفته‌اند.
پخش صدای اذان در یینچوان به بهانه ایجاد آلودگی صوتی منع شده و در نانگوان به جای آوای دلنشین اذان، زنگ هشدار زننده‌ای جایگزین شده است. کتاب‌های اسلامی و نسخه‌های قرآن را از مغازه‌های فروش سوغاتی جمع کرده‌اند. به مساجد دستور داده‌اند کلاس‌های آموزش زبان عربی را لغو کنند و تعدادی از مدارس و موسسات خصوصی آموزش زبان عربی قرار است به صورت موقت به بهانه ایجاد اصلاحات یا برای همیشه تعطیل شوند.
در یکی از مناطق فقیرنشین در مرکز نینگ‌شیا که به خاطر مسجد زیبای آن مشهور است که یادگار سلسله مینگ (746-1022) است و از انقلاب فرهنگی جان سالم به در برده، کارمندان مسلمان حتی پس از بازنشستگی از رفتن به مساجد برای خواندن نماز و نیز رفتن به حج منع شده‌اند. پوشیدن کلاه سفید در محل کار نیز برای کارمندان دولت ممنوع است.
اسلام چینی
یکی از اهداف اعمال چنین محدودیت هایی که از سال 1393 از سوی شی جین پینگ، رئیس جمهور جمهوری خلق چین، آغاز شد، سازگار ساختن مذاهب با فرهنگ چینی و اقتدار مطلق حزب حاکم است.
ازبین پنج دینی که در این کشور وجود دارد و به رسمیت شناخته می‌شود، فقط یکی از آنها (تائوئیسم) متعلق به همین کشور است. آئین بودایی نیز با اینکه ریشه در کشور هند دارد، به عنوان مذهبی چینی پذیرفته شده است.
اما در کشور چین برخی از ادیان و مذاهب از جمله اسلام، مسیحیت پروتستان و مسیحیت کاتولیک خطری برابر با نفوذ خارجی‌ها و جدایی طلبی قومی محسوب می‌شوند. به همین دلیل این کشور سعی کرده است تا اسلام را به گونه‌ای که بیشتر شباهت با ادیان چینی دارد در این کشور کنترل کند، یا حداقل مسلمانان را مجبور کند در محلی که شباهت با اماکن مذهبی و معابد چینی دارد، فرایض دینی خود را انجام دهند.
بسیاری از مردم مسلمان چین از اینکه به تازگی مساجد را به شیوه‌ای می‌سازند که شباهت با معابد و فرهنگ معماری چین دارد، احساس راحتی نمی‌کنند. به نظر آنها مساجدی که به شیوه معماری اسلامی ساخته می‌شود، فقط نماد و دلیل نفوذ فرهنگ عرب و سایر کشورهای مسلمان نیست، بلکه نشانه و نمادی از تاریخ کهن اسلام است.
