به گزارش «شیعه نیوز»، اکنون دیگر تایید شده است که مقتدی صدر و ائتلاف سائرون او، با به‌دست‌آوردن ۵۴ کرسی، پیروز انتخابات پارلمانی عراق شده‌اند. نزدیک‌ترین رقیب او فهرست فتح هادی العامری است که ۴۷ کرسی را در پارلمان به دست آورده.
این نتایج جنب‌وجوش تازه‌ای به کشور داده و به‌زودی تاثیرات آن را در سیاست داخلی و خارجی عراق خواهیم دید. انجام هر نوع اصلاحی در این کشور بستگی به چند عامل دارد که بعضی از آن‌ها در همین ماه‌های پیش رو به‌تدریج مشخص خواهد شد.
تکه‌تکه‌شدن سیاست در عراق
اگرچه جریان صدر ۵۴ کرسی را به دست آورده، اما این تعداد تنها ۱۶.۴درصد از کل کرسی‌های پارلمان را شامل می‌شود. بااین‌حال، اکنون سیاست عراق چنان ازهم‌گسیخته است که این پیروزی مورد توجه زیادی قرار گرفته. در سال‌های گذشته، رسم بر این بود که دولت با اتحادی سرتاسری میان تقریباً تمام احزابی که در پارلمان نماینده‌ای داشتند تشکیل شود، اما به دلایل مختلف این‌بار این اتفاق نخواهد افتاد. قانون انتخابات عراق جوری طراحی شده که اتحاد‌های بزرگ‌تر منفعت بیشتری ببرند، اما برخلاف این طراحی، در پارلمان آینده ۲۸ حزب حضور دارند که هرکدام ۵ یا کمتر از ۵ کرسی به دست آورده‌اند. این احزاب در مجموع ۵۸ کرسی را در اختیار دارند (یا حدود ۱۸درصد از پارلمان را).
جامعه‌ی سنی‌های عراق هم تکه‌تکه شده. ده حزب مختلف سنی در پارلمان آینده حضور دارند و در مجموع ۳۹ کرسی را در اختیار خواهند داشت. نزدیک به محال است که بیشتر (و مطمئناً نه همه‌ی) این نمایندگان در دولت بعدی مشارکت داشته باشند، به‌خصوص با توجه به این نکته که وزن احزاب هرکدام آن‌قدر نیست که برای کسی ارزش داسته باشد هزینه‌ی حضور آن‌ها را در دولت متحمل شود.
مابقی کرسی‌های پارلمان هم به‌طور برابر توزیع نشده‌اند. فقط سه ائتلاف انتخاباتی هستند که بین ۴۰ تا ۶۰ کرسی در اختیار دارند. سه ائتلاف دیگر هم هستند که بین ۲۰ تا ۴۰ کرسی دارند. با چنین پیش‌زمینه‌ای، هیچ گریزی از این نیست که دولت بعدی با هر سه ائتلاف اصلی تشکیل شود، که ائتلاف سائرون صدر هم جزو آن‌ها خواهد بود.
به‌علاوه، با وجود اینکه تفاوت زیادی میان تعداد کرسی‌های به‌دست‌آمده‌ی ائتلاف‌های اصلی وجود ندارد (در انتخابات سال ۲۰۱۴، بین حزب اکثریت و نزدیک‌ترین رقیبش ۵۸ کرسی اختلاف بود)، اما این سه ائتلاف در یک سطح قرار ندارند. صدر تنها چهره‌ی سیاسی است که از حمایت ثابت و روزافزونی از رای‌دهندگان برخوردار است. حتی در سال ۲۰۱۶، حامیان او به منطقه‌ی سبز ریختند و ساختمان پارلمان را غارت کردند.
در نتیجه، احتمال کمی وجود دارد که در ائتلاف او شکافی ایجاد شود و کسی از این ائتلاف به ائتلاف رقیب بپیوندد. نزدیک‌ترین رقبای صدر از یک‌سری ائتلاف‌های موقت شکل گرفته‌اند و احتمالاً در ماه‌ها و سال‌های آینده اندازه‌ی آن‌ها کوچک خواهد شد.
