به گزارش «شیعه نیوز»، شیخ احمد بیومی نام مدیحه خوان و شاعر آیینی مصری است که از نوجوانی به مداحی اشتغال دارد و عاشق پیامبر و اهل بیت او است. شیخ احمد مدح اهل بیت می خواند و مداحی را دانشکده عشق می داند و در جلسات خود از اهل بیت مدد جسته و به آنها تبرک می جوید و بر این باور است که قبور اهل بیت عین بهشت است. آنچه می خوانید ترجمه گفتگوی پایگاه مصری الیوم السابع با این مداح مشهور مصر است.
در ابتدا بگویید مداح شدن شما از کجا و چگونه آغاز شد؟
در حقیقت پدر و مادر من حافظ قرآن بودند و منزل ما مکتب خانه روستا بود و پدر و مادرم با بچه ها و بزرگان روستا حفظ قرآن تمرین می کردند و آموزش قرآن می دادند و یاد دارم از ساعت 6 صبح تا 6 بعد از ظهر خانه ما کلاس قرآن بود و پدرم مدیحه سرای دینی روستا بود اما هیچ کس فکر نیم کرد من هم روزی مدیحه سرا بشوم.
در روستای ما مداحی بود به نام شیخ عبدالکریم باجوری که گاهی در روستای ما مداحی می کرد و من و برادرم در جلسات او شرکت می کردیم و در آن موقع 12 سال داشتم و در یکی از شب ها هنگامی که از جلسه مدیحه خوانی به منزل برگشتیم به برادرم گفتم من می توانم از شیخ تقلید کنم، اما او باور نکرد تا اینکه من سرپا ایستادم و شروع کردم به خواندن و سه بار جمله «یا آل البیت» را با صوت خواندم و در این هنگام بود که احساس کردم نوری به درون من تابید و پس از آن برادرم مرا نزد یکی از مشایخ برد و من برای او نیز شروع کردم به خواندن:
یا آل البیت
یا آل البیت
یا آل البیت
لكم مهجتى والروح والجسم والقلب(جان و روح و جسم و قلب من از آن شما)
وكلـى لكم ملك وإنى بكم صب (تمام وجودم ملک شما است و من از شما سرشارم)
وكـم أتمنى أن أسير لنحوكم (و چقدر مشتاق حرکت به سوی شما هستم)
فيمنعنى حظى ومـا تنفع الكتب (اما بخت مانع است و تقدیر یاری نمی کند)
خليلى أن عـاينتما أرض يثرب (ای دوستان من هرگاه سرزمین مدینه را دیدید)
وعند رسول الله قد نزل الركب (همان جا که نزد رسول خدا کاروان ها فرود می آیند)...
در این هنگام بود که شیخ مرا در آغوش گرفت و بوسید و سه بار قسم یاد کرد و گفت: این پسر هم رتبه بزرگان خواهد شد.
پس از آن من در جلسات مولودی خوانی پس از مشایخ به منبر می رفتم و برخی ابیات را می خواندم تا اینکه عشق و علاقه من به مداحی بیشتر شد.
پس از آن به الازهر رفتم و تا اول دبیرستان دانش آموز الازهر بودم، اما تحصیلات خود را تمام نکردم زیرا وقت زیادی صرف مداحی می کردم و به یاد دارم نگاه کتاب مدرسه می کردم اما چیزی در آن نمی دیدم و هنگامی که این را به پدرم گفتم مرا کتک زد و در آن شب پدرم در عالم رؤیا خوابی دید و صبح که بیدار شد به من گفت برو هر چه دوست داری یاد بگیر و در آنجا بود که از الازهر بیرون آمدم و وارد دانشکده عشق(مدح اهل بیت) شدم.
منظور شما از دانشکده عشق، مداحی و سلوک است؟ آیا در مصر مداحان باید اهل سلوک باشند؟
بله لازم است که مداح اهل سیر و سلوک باشد و حداقل این است که در راه طلب و اراده و حافظ قرآن کریم یا چند جزء آن و همچنین لازم است که اهل اذکار و اوراد روزانه باشد.
اوراد و اذکار روزانه شما چیست؟
در ابتدا دوست دارم درباره دوره ای در زندگی ام صحبت کنم که آن را فراموش نمی کنم یعنی دوره 1980 تا 1983 که در آن دوره سه ساله ذکر روزانه ثابت داشتم که عبارت بود از: اوائل و اواخر سوره بقره و آیت الکرسی و سوره یاسین و واقعه و تبارک و معوذتین و توحید و سپس اذکار من ذکر استغفار و صلوات و لا اله الا الله هر کدام 5 هزار مرتبه بود و از این رو بود که خدای متعال بر من منت نهاد و توفیق یافتم در اوقات فراغت خود در شب ها مداحی کنم.
اولین بار چه زمانی از شما برای مدیحه خوانی دعوت شد؟
به یاد دارم در روستای خود در اسیوط بودم و 16 سال داشتم که یکی از اهالی روستا آمد و مرا برای مراسم مولودی خوانی شبانه به منزل خود دعوت کرد و به من گفت در قبال آن 4 جنیه به تو می دهم به شرط آنکه شب نزد ما بمانی و صبح هم بار دیگر برای ما بخوانی.
برخی در مصر مدیحه سرایی و مولودی خوانی را حرام می دانند. پاسخ شما به آنها چیست؟
آنها عشق و محبت را بر خود حرام کرده اند و من به آنها می گویم حسان بن ثابت شاعر پیامبر(ص) بود و پیامبر اسلام هم به اشعار وی گوش فرا می داد.
عده ای هم هستند که تبرک جستن به آل البیت را جایز نمی دانند، اما شما در مدیحه خوانی خود به آل البیت تبرک می جویی و از آنها استمداد می کنی. نظر شما در این زمینه چیست؟
رسول خدا(ص) فرمود: قبر یا باغی از باغ های بهشت و یا گودالی از گودال های جهنم است و تمام قبرهای آل البیت بهشت است و ما در جلسات مولودی خوانی برای نشستن در این باغ ها و بهشت ها می رویم و از آنها تبرک می جوییم.
در مورد استمداد از آل البیت هم خداوند نیت مارا بهتر می داند که ما در واقع از خداوند مدد می طلبیم زیرا او یار و یاور آل البیت است.
حال و روز مدیحه سرایی و شعر دینی در مصر چگونه است؟
شعر دینی در مصر مظلوم است زیرا حکومت اعتنایی به آن ندارد در حالی که شعر دینی و آیینی پیام های بلندی را با خود به همراه دارد و این اشعار می تواند با افکار افراطی نیز مبارزه کند.
