به گزارش«شیعه نیوز»، انتخابات سراسری ایتالیا روز چهارم مارس برگزار می شود. همان طور که انتظار می رود اقتصاد و اشتغال دو موضوع کلیدی کارزارهای انتخاباتی است. اما داغترین بحثها حول مسئله مهاجرت است. نزدیک بودن ایتالیا به سواحل شمال آفریقا، باعث شده این کشور مقصد بیشترین تعداد مهاجران در کل اروپا باشد. تعدادی از احزاب ایتالیا بویژه احزاب دست راستی مهاجران را عامل مشکلات اقتصادی و افزایش آمار جرم و جنایت در کشور می دانند. رای دهندگان ایتالیایی در این باره چه می اندیشند و کشور چگونه با سیل مهاجران چگونه روبرو می شود؟ کلادیو لاوانگا، خبرنگار یورونیوز در رم در این باره گزارشی تهییه کرده است.
نزدیک نیمه شب است در رم هستیم. فعالان مدنی در حال چسباندن پوسترهای انتخاباتی هستند. اما این پوسترها چهره های آشنای سیاستمدارانی نیست که می خواهند نماینده مجلس شوند. پوسترها چهره و ماجرای پناهجویانی را نشان می دهد که در ایتالیا کار و زندگی می کنند. روی پوسترها نوشته شده است: «برای من رأی بدهید!»
والریو گاتو بوانانی یک فعال سیاسی ایتالیایی می گوید: «احساس خطر و عدم اطمینان به شکل گسترده بین مردم وجود دارد. شمار زیادی از مردم هم مهاجران را مقصر می دانند. مهاجران ضعیفترین قشر جامعه هستند به همین دلیل هم سرزنش کردن آنها به خاطر ترسهایمان کار ساده ای است. استفاده از ترس از مهاجران طی مبارزات اتنخاباتی نیز ساده ترین راه کسب رای است.»
گروهی از هنرمندان اهل ساردنی در اقدامی که به کارهای چریکی شبیه است این مبارزه را آغاز کردند تا ایتالیایی ها روی دیگر موضوع مهاجرت را ببینند. مهاجرت در مبارزات انتخابی به مسئله ای اصلی بدل شده است.
جریمه تبلیغات غیرقانونی پخش پوستر و فلایر در ایتالیا صدها یورو است اما به نظر این فعالان سیاسی برجسته کردن وضعیت مهاجران ارزش خطر کردن را دارد. این ابتکار عمل بسرعت در سراسر ایتالیا از جمله در رم گسترش یافت. پوسترها در کنار پوسترهای حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» نصب می شود. این حزب مواضع ضد مهاجرتی و احتمال دارد بخشی از دولت آینده ایتالیا باشد.
انتخابات سراسری ایتالیا روز چهارم مارس برگزار می شود. همان طور که انتظار می رود اقتصاد و اشتغال دو موضوع کلیدی کارزارهای انتخاباتی است. اما داغترین بحثها حول مسئله مهاجرت است. نزدیک بودن ایتالیا به سواحل شمال آفریقا، باعث شده این کشور مقصد بیشترین تعداد مهاجران در کل اروپا باشد. تعدادی از احزاب ایتالیا بویژه احزاب دست راستی مهاجران را عامل مشکلات اقتصادی و افزایش آمار جرم و جنایت در کشور می دانند. رای دهندگان ایتالیایی در این باره چه می اندیشند و کشور چگونه با سیل مهاجران چگونه روبرو می شود؟ کلادیو لاوانگا، خبرنگار یورونیوز در رم در این باره گزارشی تهییه کرده است.
نزدیک نیمه شب است در رم هستیم. فعالان مدنی در حال چسباندن پوسترهای انتخاباتی هستند. اما این پوسترها چهره های آشنای سیاستمدارانی نیست که می خواهند نماینده مجلس شوند. پوسترها چهره و ماجرای پناهجویانی را نشان می دهد که در ایتالیا کار و زندگی می کنند. روی پوسترها نوشته شده است: «برای من رأی بدهید!»
والریو گاتو بوانانی یک فعال سیاسی ایتالیایی می گوید: «احساس خطر و عدم اطمینان به شکل گسترده بین مردم وجود دارد. شمار زیادی از مردم هم مهاجران را مقصر می دانند. مهاجران ضعیفترین قشر جامعه هستند به همین دلیل هم سرزنش کردن آنها به خاطر ترسهایمان کار ساده ای است. استفاده از ترس از مهاجران طی مبارزات اتنخاباتی نیز ساده ترین راه کسب رای است.»
گروهی از هنرمندان اهل ساردنی در اقدامی که به کارهای چریکی شبیه است این مبارزه را آغاز کردند تا ایتالیایی ها روی دیگر موضوع مهاجرت را ببینند. مهاجرت در مبارزات انتخابی به مسئله ای اصلی بدل شده است.
جریمه تبلیغات غیرقانونی پخش پوستر و فلایر در ایتالیا صدها یورو است اما به نظر این فعالان سیاسی برجسته کردن وضعیت مهاجران ارزش خطر کردن را دارد. این ابتکار عمل بسرعت در سراسر ایتالیا از جمله در رم گسترش یافت. پوسترها در کنار پوسترهای حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» نصب می شود. این حزب مواضع ضد مهاجرتی و احتمال دارد بخشی از دولت آینده ایتالیا باشد.
دشمنیِ «برادران ایتالیا» با پناهجویان
جریمه تبلیغات غیرقانونی پخش پوستر و فلایر در ایتالیا صدها یورو است اما به نظر این فعالان سیاسی برجسته کردن وضعیت مهاجران ارزش خطر کردن را دارد. این ابتکار عمل بسرعت در سراسر ایتالیا از جمله در رم گسترش یافت. پوسترها در کنار پوسترهای حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» نصب می شود. این حزب مواضع ضد مهاجرتی دارد و احتمال دارد بخشی از دولت آینده ایتالیا باشد.
جورجیا ملونی رهبر حزب «برادران ایتالیا» در گردهمایی این حزب می گوید: «طی سال گذشته یکصدهزار ایتالیایی کشور را ترک کردند اغلب شان هم تحصیل کردگان جوان بودند. یکصد و هشتاد هزار مهاجر غیرقانونی وارد کشور شدند. اغلب مهاجران افراد تحصیل نکرده آفریقایی هستند. مهاجران ۸.۳ درصد جمعیت را تشکیل می دهند اما مسئول ۵۰ درصد جرایم، ۴۰ درصد سرقت، و ۲۵ درصد قتل و نیمی دیگر از جرایم مثل روسپی گری و کودک آزاری هستند. آیا بین مهاجرت غیرقانونی و افزایش جرم ارتباطی وجود دارد؟»
حزب «برادان ایتالیا» بخشی از یک ائتلاف راستی است که طبق نظرسنجی ها رتبه اول را دارد. این حزب در بیانیه اش خواستار متوقف شدن عملیات جستجو و نجات مهاجران در دریای مدیترانه و پایان بخشیدن به برنامه حمایت از آنها و بازگرداندن مهاجران غیرقانونی شده است.
یکی از هواداران این حزب می گوید: «باید سرشماری انجام بدهیم و مهاجران غیرقانونی باید به کشورشان برگردند. کسانی که بطور غیرقانونی در ایتالیا هستند مسلما نمی توانند اینجا به زندگی شان سرو سامان بدهند و کار کنند، در نتیجه مرتکب خلاف می شوند.»
دیگری می گوید: «۶۰۰ هزار نفر از آنها اینجا هستند. ما باید ببینیم چه کسانی می توانند بمانند و چه کسانی نمی توانند.حتی اگر تمام این ۶۰۰ هزار نفر اجازه ندارند این جا بمانند باید برگردانده شوند. در غیر اینصورت به بروکسل می رویم و به رهبران اتحادیه اروپا می گوییم : آقایان کاری نمی کنید که این افراد به کشورشان بازگردانده شوند پس باید آنها را کشورهای اروپایی پخش کنید.»
برخی از خانواده ها از آفریقا و خاورمیانه خود را به ایتالیا رسانده اند. آنها ۸ ماه است که زیر ستونها کلیسای «رسول مقدس» (Santi Apostoli) در مرکز رم چادر زده اند.
در چه شرایطی زندگی می کنند؟ فقر مفرط. شانس آنها برای یافتن محلی برای زندگی چقدر است؟ بسیار ناچیز.
یکی از این افراد که از نیجریه خودش را به اینجا رسانده است می گوید: «خانه خالی زیاد هست که هیچکس در آنها زندگی نمی کند. اگر اجازه می دانند ما در این خانه ها زندگی کنیم می توانستند به ما کمک کنند. در زندگی اولین چیزی که می توانید به دیگری بدهید جایی برای خوابیدن است. آدمی که خسته است به سرپناه گرم نیاز دارد که بخوابد، غذای گرم می خواهد مخصوصا در این هوای سرد. اما اینجا جایی برای ماندن ما نیست خانه خالی هست. در این خانه ها را بروی ما باز کنید!»
از این دست اردوگاههای موقت غیر رسمی برای پناهجویان فراوان در رم دیده می شود. اگر این وضعیت را در پایتخت «بحران انسانی» بدانیم باید گفت در سایر نقاط ایتالیا وضعیت اضطراری است.
تقریبا نیم میلیون نفر مهاجر غیر قانونی در سراسر ایتالیا هستند. ده هزار نفر از آنها در اردوگاههای موقت زندگی می کنند و به پناهگاه و غذا و آب یا دسترسی محدود دارند یا اصلا دسترسی ندارند. بسیاری از آنها هم در شرایط اسفناک و رقت انگیزی سر می کنند.
نیمی از جمعیت «کاستل ولتورنو» را پناهجویان تشکیل می دهند
کاستل ولتورنو در نزدیکی شهر کاسترا در ناحیه ناپل واقع شده است. در حال حاضر نیمی از جعیت این منطقه را پناهجویان اقتصادی تشکیل می دهند که به صورت غیرقانونی اینجا هستند. حضور آنها در این منطقه هم منجر به همبستگی عده ای از مردم شده، و هم به گسترش نٰژادپرستی دامن زده است.
یکی از ایتالیایی های مخالف پناهجویان در تماس با رادیو محلی می گوید: « فکر می کنم در جریان نیستید که این پناهجویان به هر جا که پا می گذارند آنجا را تبدیل به محل دفن زباله می کنند. اروپا ایتالیا را به اردوگاه کولی ها تبدیل کرده است. من ایتالیایی هستم و می خواهم ایتالیا بیشتر مراقب مرزهایش باشد. یادتان هست که وقتی قایق یک ماهیگیر ایتالیایی به ۴۰ کیلومتری سواحل لیبی برسد محافظان ساحلی یا او را می کشند یا دستگیرش می کنند. اما هنوز ما این مردم کثیف را راه می دهیم تا منفعتش به جیب فردی ناشناس برود و اینها به ایتالیا می آیند تا ما را مثل خودشان کثیف کنند.»
سرجیو سراینو مسئول پایگاه اضطراری درون مرزی در کاستل ولتورنو است. او عضو سازمان غیر دولتی است که به پناهجویان نیازمند خدمات بهداشتی رایگان ارایه می کند.
او از خبرنگار یورونیوز می خواهد که داخل خودرو با او گفتگو کند چون خطرش کمتر است.
او می گوید: «طبق برآورد ما ۱۰ الی ۱۵ هزار نفر خارجی در اینجا زندگی می کنند که تقریبا معادل نیمی از جمعیت منطقه است. از سال ۲۰۱۳ تاکنون بیش از ۸۰۰ نفر در اینجا به مراقبتهای پزشکی نیاز داشتند که اغلبشان را افراد خارجی از غنا و نیجریه تشکیل می دهند. دو سوم پناهجویان از این دو کشور به این جا می آیند و بیماران زن ما هم اکثر اوقات دختران جوان قربانی قاچاق جنسی هستند.»
مسئول پایگاه اضطراری درون مرزی ادامه می دهد: «اگر اطراف کاستل وولتورنو چرخ بزنید خیلی زود متوجه خانه های متروکه ای می شوید که خارجی ها در آنها زندگی می کنند. آنها تخت خواب اجاره می کنند. اما این خانه ها مخروبه هستند پنجره و آب و لوله کشی ندارند و مرطوب هستند. این خانه ها نباید اجاره داده شوند چون قابل سکونت نیستند.
شهر کاستل ولتورنو دو نیمه شده است و ایتالیاییها و مهاجران به ندرت به یکدیگر برمی خورند. سرجیو سراینو به خبرنگار یورونیوز می گوید: «اینجا ایتالیایی ها و پناهجویان با یک دیوار پلاستیکی از هم جدا شده اند. آنها همدیگر را می بینند اما با هم تماس ندارند.می شود در کاستل ولتورنو زندگی کرد و با ایتالیایی ها مگر در موارد بسیار ضروری هیچ ارتباطی نداشت. کلیساها هم جدا شده اند. کاستل ولتورنو اکنون پر از کلیساهای آفریقایی است.»
تعداد کلیساهای آفریقایی در کاستل وولتورنو بیشتر از کلیساهای کاتولیک است. این کلیساها یکی از معدود مکانهایی است که پناهجویان در آن احساس راحتی دارند و می توانند در آن برای زندگی بهتر دعا کنند.
یکی کشیش می گوید: «مشکلاتی که در اینجا با آن دست به گریبان هستیم این است که امکانات عمومی نداریم امکاناتی که زندگی راتغییر می دهد نداریم. مدرسه شغل و فرصت شغلی نداریم. دریافت مجوز اقامت در اینجا مشکل همه پناهجویان در اینجاست. مرتب اخبارمنفی مربوط به پناهجویان را در روزنامه ها می خوانیم، این اخبار از تلویزیون پخش می شود. من با این کار موافق نیستم چون ما اینجا اجاره را پرداخت می کنیم، صورتحساب پرداخت می کنیم مجانی اینجا زندگی نمی کنیم. برای زندگی در خانه های متروکه نیز مردم پول میدهند در حالیکه امکانات این خانه ها برای زندگی مناسب نیست، اما ما چاره ای نداریم.»
از نظر ایتالیایی هایی که در اینجا زندگی می کنند این افراد به دنبال زندگی بهتر و کار به اینجا آمده اند و پناهجو نیستند.
یک مرد می گوید: «اینها پناهجو نیستند این افراد مهاجر اقتصادی هستند. از رفتارشان پیداست. انها برای یک زندگی بهتر و به دنبال کار به اینجا آمده اند. اما اینجا از کار خبری نیست تنها کاری که هست کار در مزرعه هست. یک نفر آنها را به اینجا راه داده است.اینجا به آنها کمک دولتی داده می شود.همیشه اینجا یکی هست که به آنها کمک کند گاهی فکر می کنم شاید برای ایتالیایی ها بهتر باشد که بعنوان مهاجر غیر قانونی به کشور این پناهجویان برود شاید آنجا زندگی بهتری داشته باشد.»
تفاهم بین ایتالیایی و خارجی، شاید نسلهای بعدی پاسخ را بیابند
چگونه ایتالیاییها و پناهجویان می توانند از این بی اعتمادی نسبت به هم فاصله بگیرند؟ شاید نسل دوم پناهجویان پاسخ این پرسش را بیابد.
عده ای از جوانان مهاجر در ایتالیا بدنیا آمده اند سال گذشته متوجه شدند که نمی توانند در لیگ جوانان بسکتبال بازی کنند چون «خارجی» هستند. طبق قانون برای درخواست شهروندی ایتالیا باید تا ۱۸ سالگی صبر کنند. اما دولت بتازگی فرمان ویژه ای صادر کرد که فرزندان مهاجران دستکم در ورزش از همان حقوقی برخوردارند که شهروندان ایتالیایی از آن برخوردارند.
مربی ایتالیایی بسکتبال در کاستل وولتورنو می گوید: «تجربه من در کاستل وولتورنو ثابت کرد که می توان از چیزهایی واقعاً بسیار کوچک به نتایجی باورنکردنی رسید. آنچه مهم است این است که باور داشته باشید و حقوقتان را مطالبه کنید. می توان از طریق ورزش، آگاهی مردم را افزایش و قوانین بازی را تغییر داد.»
به نظر می رسد که مهاجران و ایتالیایی ها در کاستل ولتورنو در یافتن راه حلی برای ادغام در جامعه ناکام مانده اند. نگاهها به نسلهای بعدی دوخته شده است، به فرزندان مهاجران، به کسانی که در ایتالیا متولد خواهند شد و امیدوارند که یک روز ایتالیایی نامیده شوند.
منبع: یورونیوز
