به گزارش «شیعه نیوز»، قرن بیستم به گفته بسیاری از مورخان، قرن تحول های شگرف بوده است. قرنی که در آن جنگ های بی نظیر تاریخ نظیر جنگ های جهانی اول و دوم رخ دادند و تاریخ بشریت به دست افراد و سیاستمدارانی که هر کدام طرحی برای رسیدن به مصالح و منافع خود داشتند، تغییرات شگرف یافت که مسیر طبیعی بسیاری از امت ها و کشورها را تغییر داد. در این میان تقسیم جهان به جهان غرب و جهان سوم تعابیری نامتجانس به وجود آورد که از درون این تناقضات افراد تحول خواهی ظهور کردند که در حقیقت می خواستند در برابر خواسته ها و طرح های منفعت طلبانه جهان غرب بایستند. افرادی که آرمان خواهانی بودند که گمان می کردند آرمانشان آن قدر قدرت دارد تا بتواند در برابر قدرتبل های بزرگ جهان بایستد و رویای مدینه فاضله آنها را تحقق بخشد. کتاب "اسرار جعبه سیاه" گفت وگو با چهار نفر از همین آرمان خواهانی است که تلاش کردند به خیال خود قدرت های بزرگ را وادار به تسلیم در برابر اراده آهنین خود کنند. افرادی که جهان غرب آنها را تروریست های بین المللی نه آرمان خواه می داند. در این جا بخش هفتاد و هفتم این کتاب را می خوانید:
آیا در جریان بازجویی به طرح اعتراف کردی؟
دستگیری ما با زد و خورد انجام شد. در چارچوب تحلیل سیاسی اعتراف کردیم، و تفسیر کردیم که هدف از ترور بختیار این است که او دشمن انقلاب است و ادعای دموکراسی می کند، و دشمن ملت است در حالی که انقلاب مردمی بوده است. در نتیجه او نماینده هیچ کس نیست، و با امریکایی توطئه می کند، همان طور که با مصدق کردند، برای این که نظام را سرنگون کنند. در نتیجه حق چنین کاری را ندارد. و شما در دولت فرانسه اشتباه می کنید از چنین افرادی حمایت می کنید برای این که آنها پناهندگان سیاسی نیستند. پناهنده سیاسی نباید علیه ملت ایران توطئه کند. این هدف عملیات بود. ثانیا، ما مجموعه ای لبنانی – فلسطینی – ایرانی برای حمایت از انقلاب اسلامی تشکیل می دهیم تا ضامن انقلاب اسلامی باشد، و حق داریم از آن حمایت کنیم.
آیا منبع تصمیم گیری برای این ترور ]ترور بختیار[ را فهمیدید؟
گفتیم که تصمیمی از سوی دادگاه گرفته شده است.
قاضی ای که کار تحقیق از شما را بر عهده داشت چه کسی بود؟ چه پرسید؟
اسمش مادام ریشیه بود. سوالاتی مطرح کرد، به او جواب دادم به طرفی که دستور به انجام آن ترور داد، توجه نمی کنم. من فردی ایرانی را می شناسم و با انقلاب ایران هم صدا هستم و تصمیم گرفتم که عملیات را انجام دهم.
آیا اسم ]این فرد ایرانی[ را آوردی؟
نه، گفتم اسمش احمد است. تحقیقات مهمی نبود، بیشتر روی جنبه سیاسی آن تمرکز داشتیم.
آیا از تاریخ کارهایت و روابطتت نپرسید؟
جوابم این بود که من طرفدار انقلاب فلسطینی هستم، و این هیچ ارتباطی با عملیات ندارد. و این مساله از روابطم با سازمان ]آزادیبخش فلسطین[ ثابت شد اما دلیلی برای آن وجود نداشت.
بازداشت شدیم، و بعد از بازجویی ها، حکم حبس ابد برایمان صادر شد و 10 سال در زندان بودیم، که در طول این مدت مذاکراتی برای آزادی ما انجام شد.
ایرانی ها چه کار کردند؟ آیا تلاش کردند به فرانسوی ها فشار بیاورند، مثلا از طریق عملیاتی امنیتی؟
شنیدم دو عملیات هواپیماربایی انجام شد، اما ایرانی ها ارتباطی با آنها نداشتند، جوانان عرب آنها را انجام دادند و خواستار آزادی ما شدند.
این دو عملیات چه وقت انجام شد؟
دو عملیات هواپیماربایی از هواپیمایی فرانسه به سمت تهران بود، و در یکی از آنها بخشی از هواپیما را منفجر کردند.
چه کسی این دو عملیات را انجام داد؟
نمی دانم، اما از طریق رادیوها فهمیدم که آنها آزادی ما را خواسته بودند.
به این ترتیب انیس نقاش به بند اول در روابط فرانسه – ایران تبدیل شد.
چند هفته بعد از دستگیری ما، جنگ عراق – ایران آغاز شد، در نتیجه اوضاع در ایران وارد تنگنا شد و دیگر امکانی برای توجه به ما وجود نداشت. اما بعد از چهار یا پنج سال، وضع در جبهه عراق – ایران به سود ایران تغییر کرد. و فرانسه بیش از هر زمان درگیر جنگ شد، تامین تسلیحات عراق از شوروی به فرانسه متحول شد. این درگیر شدن به بیش از مسلح کردن رسید، تا آن جا که فرانسوی ها به عراقی ها هواپیما اجاره دادند و به همراه سلاح های دریایی شان همه آنها را پس گرفتند. این عملیات برای اولین بار در تاریخ صورت می گرفت، نه این که آموزش دهند بلکه خود را درگیر جنگ کنند، درگیر شدن فرانسه با ادله های حسی و اطلاعاتی و در سطح کارشناس بود، و موشک های ضد هوایی در بالای بغداد کار گذاشتند. همچنین نیروی دریایی فرانسه در خلیج فارس درگیر عملیات نظارت و حمایت اطلاعاتی برای هدف قرار دادن ایران شد. در این زمان تحرکی غیر ایرانی انجام شد که از ایران حمایت می کرد، هدف از آن انجام حملاتی علیه دولت فرانسه بود تا آن را وادار کند که توازن را برگرداند، به این ترتیب فرانسه در پیمان هایش تجدید نظر کرد. و این حق مشروعی است، برای این که درگیر شدن فرانسه مهمتر از شوروی بود برای این که شوروی ها به عراق سلاح فروخته بودند اما مثل فرانسوی ها سلاح هایشان را بیرون نکشیده بودند.
به این ترتیب بعد از آغاز جنگ عراق – ایران وضعیت حساسی میان فرانسه و ایران به وجود آمده بود، به خصوص که فرانسه دروازه های خود را به روی مخالفان مسلح ایرانی گشوده بود که آنها هم عملیات تروریستی علیه ایران با حمایت لجستیکی فرانسه انجام می دادند. فرانسه از این نمی ترسید، چندین بار عملیات ربودن هواپیماهای ایرانی به مسیر پاریس از جمله هواپیمای «جمبو» انجام شد. بعد از این که هواپیماربایان خود را تسلیم دولت فرانسه کردند، برایشان شش ماه حبس صادر شد، در حالی که چنین چیزی خیلی عجیب بود... این نوعی تقلب بود. در پاسخ به این عملیات یک هواپیمای فرانسوی ربوده شد. یک مقام امنیتی فرانسه با من در زندان ملاقات کرد تا بپرسد آیا چیزی درباره علمیات می دانم؟ جوابم منفی بود برای این که من زندانی بودم.
