ایکاش دولت ما از دولت عراق یاد بگیرد

به گزارش«شیعه نیوز»، ادمین کانال تلگرامی کشکول نصر در کانال خود به مقایسه رویکرد دولت و ملت عراق با دولت و ملت ایران درباره اربعین حسینی و خدمت رسانی به زوار اباعبدالله الحسین پرداخته است.
 
وی می نویسد:

 
در ایام طلیعه ماه صفر هستیم، برای اهلش این روزها شاید سخت ترین و حزن آورترین ایام باشد.

 

ایام ورود کاروان اُسرا به شام بدون شک از سخت ترین ایامی است که بر اهلبیت علیهم السلام گذشته است.


در کنار این ماتم و مصیبت عظمی، ورود به ماه صفر در این چند سال برای اهلش معنی و مفهوم خاصی پیدا کرده است. با شروع این ماه عده کثیری در تکاپوی سفری استثنایی و بی مانند هستند. سفری که شاید از حیث غیراعتقادی و طبیعی جزء سخت ترین سفرهای هر کدام از مردم باشد اما هر سال بر مشتاقانش افزوده می شود.

 

شاید با کمی تسامح و با مدد از استعاره و کنایه بشود گفت اربعین تازه اربعین شده است.

 

اربعین می تواند تشیع و اسلام حسینی را جهانی کند اگر قدر این فرصت و ظرفیت، دیده و شناخته شود.

 

اگر کار دست اهلش باشد اربعین در بسیاری سرفصل ها رکورد دار کتاب گینس خواهد بود و می شود مکتب حسینی را با نماد اربعین تبدیل به یک برند جهانی کنیم.

 

در مقابل این ظرفیت تاریخی اما دو نگاه وجود دارد

 
یک. نگاه مکتبی، اعتقادی و خدمت محور

دو. نگاه سکولار، لیبرالی و بروکراسی محور

 
متاسفانه باید بگویم نگاه اول نگاه حاکم بر جامعه عراق و نگاه دوم نگاه حاکم بر جامعه ایران است.

 
جامعه عراق با دو زیر مجموعه اصلیش یعنی حکومت و مردم، در این ایام خالصانه و خدمت محور در تدارک این گردهمایی عظیم عاشورایی هستند.

 
مردم تحت لوای نهادهای کوچک اجتماعی مانند خانواده و عشیره و دولت در قالب سازمان ها و ادارات مختلف لشگری و کشوری هر کدام به نوبه خود احساس وظیفه کرده و سهم خود را انجام می دهند و اهلیت خود را برای سید و سالار شهیدان اثبات می کنند.

 بسیاری از مردم عراق، خانه یعنی خصوصی ترین حریم اجتماعی خویش را بدون هیچ منت و چشم داشتی در اختیار زائرین قرار می دهند و مانند یک خدمت گذار مواجب بگیر، علی الدوام در خدمت زائری هستند که هیچ شناختی از او ندارند غیر از اینکه او را به واسطه محبت سید الشهدا اهل خدمت می یابند.

دولت عراق بسیاری از قوانین دست و پاگیر ایام دیگر را متوقف می کند و تمام قوانین و بخشنامه ها را در راستای خدمت رسانی بهتر به زائرین امضا می کند.

 مقوله خدمت رسانی مردم عراق در ایام اربعین می تواند بستر یک تحقیق جامعه شناسانه جدی برای محققین حوزه علوم اجتماعی باشد.

 
اما مشکل، این طرف مرز یعنی خودمان هستیم.

 جامعه ایران اسلامی متاسفانه در هردو زیر مجموعه اصلیش یعنی حکومت و مردم بدون درنظر گرفتن استثناهایی محدود،  نشان داده اند چندان اهل خدمت و ایفای نقش در این رویداد عظیم سالانه نیستند.


جای تاسف دارد که وزیر ایرانی، بخشنامه دو برابر شدن هزینه نقل و انتقال اتوبوسی را اعلام کند و درهمان ایام، همتای عراقی‌اش از سعی برای انتقال رایگان زائرین سخن بگوید.

 جای تاسف دارد وقتی نوبت اعلام آمار و گزارش دادن می رسد نرخ تورم یک رقمی اعلام می شود ولی قیمت بلیط هواپیما نسبت به سال گذشته تقریبا بیست درصد و بلیط اتوبوس صد درصد افزایش یافته است.

 
جای تاسف دارد سامانه رسمی دولت برای اخذ ویزا قیمت دلاد را بسیار بالاتر از قیمت دولتی و حتی بازار برای زائرین محاسبه می کند.
 

جای تاسف دارد که شورا و شهردار جدید تهران از چند ماه قبل درصدد کاهش و حذف هزینه های شهرداری برای اربعین هستند.
 

انگار از مردم پایتخت هیچ کس جزء زائران کربلا  نیست و اهل تهران را فقط حاضران در فرهنگ سراها، کنسرت ها و علاقه مندان به جشنواره بادبادک ها می دانند که هزینه های فرهنگی و اجتماعی شهرداری را فقط برای آن قشر از مردم مجاز می دانند.

 
دبیر ستاد اربعین دولت در این چند روز گذشته کوچکترین انتقادی به این نابسامانی اوضاع در داخل نکرده است.

 
البته وقتی به جای یک آدم اهل ، یک آشنا را بگذاریم توقعی هم بیش از این نیست.

 وقتی خدمت رسانی و حضور میدانی شهردار اهل و جهادی سابق در اربعین های گذشته بستر انتقاد از عملکرد شهرداری میشود شورای فعلی طبیعتا هیچ قدمی برای آن برنمی دارد.

 
این همه در حالی است که طبق فرمایش خمینی کبیر هر چه داریم همه از محرم و صفر است و این حکومت و به طبع آن پست ها و منصب هایش مدیون سیدالشهداء هستند.

 
چرا در چند سال گذشته قدم های جدی و اساسی برای رفع کمبودها در این سوی مرز برداشته نشده است.

 

همه اشکال البته متوجه دولت نیست. دولتی که خود برخواسته از همین مردم است.

 
بعضی از مردم نیز در این ایام با اتکا به بازار وسیع اربعین در حال سوءاستفاده های مالی برای خود هستند.

 
اربعین در عراق تبدیل به زمانی برای خرج کردن و در ایران زمانی برای پول درآوردن شده است و این تضاد فرهنگی حاصل دو تفکر کاملا متفاوت هستند.

 
باید بررسی کنیم ببینیم چه بر سر ما آمده است که اهل خدمت به آستان حسینی نشده ایم.

 
 بررسی اش کار سختی نیست البته؛

 

کافی است نگاهی به سیستم آموزشی و منابع غرب محور و روشن فکر پرور جوامع علمی و دانشگاهی از یک سو و امرار معاش با لقمه های چرخیده در سیستم ربوی و شبهه ناک بانکی از سوی دیگر، بیندازید.

 

سیستمی که خروجی اش نهایتا هتل های لوکس و چند ستاره ساخته شده با پول ها و تسهیلات بانکی در شهرهای مذهبی ما می شود که اغلب آنها برای از ما بهتران است.

 

هتل هایی که به واسطه آن ها زائران بی بضاعت حتی مجوز چادر زدن و اقامت در اطراف اماکن مقدسه را نمی توانند داشته باشند.

 

ایران و ایرانی که افتخارش به داشتن سلمان فارسی است که به تصریح نبی مکرم اسلام افتخار مِنّا بودن و اهل بودن را دارد امروز نه دولتش و نه بسیاری از مردمش اهل خدمت نیستند.

 

چند نفر از ما مخصوصا ساکنین قم و مشهد و شهرهایی که در مسیر زائرین عراقی قرار دارد تاکنون در حد یک شب اقامت یا حتی یک وعده غذا زائرین عراقی حرم رضوی و حضرت معصومه صلوات الله علیهم را مهمان کرده ایم؟

 

مگر نه اینکه هر دیدی بازدیدی دارد؟

 

 بسیاری از ما در آزمون خدمت رسانی و خرج کردن برای اهل بیت مردودیم و باید به فکر راه حل برای این موضوع باشیم.