به گزارش «شيعه نيوز»، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی در گزارش دیدار با آیتالله العظمی سیستانی بیان کرده بود که «آیتالله نکته مهمی را یادآور شدند که فکر می‌کنم در تاریخ مرجعیت بی‌سابقه باشد و آن اینکه به مقلدان ساکن در عراق فرموده‌اند لزومی ندارد وجوهات شرعی را به نمایندگان ایشان بدهند یا برای ایشان بفرستند، بلکه می‌توانند در هر کاری که خود مصلحت می‌دانند، خرج کنند و از جمله به فقرا مساعدت کنند.
در پرتو همین اجازه عام، حرکت‌های بزرگی در آن شرایط بحرانی صورت گرفته است که در غیر این صورت خودش مشکلی می‌شد؛ مانند تشکیل بسیج مردمی (حشدالشعبی) و تقبل هزینه‌های آن بی‌آنکه بار مالی برای دولت ایجاد کند، رسیدگی به پناهندگان بسیاری که در نتیجه پیشروی داعش و فرار به مناطق امن‌تر، معضلی شده بودند، یاری به نیازمندان شیعه و سنی و کمک به کردان ایزدی که صدمات بسیاری از ناحیه هجوم وحشیانه داعش دیده بود و این امر علاوه بر اینکه به متدینان عراق شخصیت و اعتماد به نفس می‌دهد که تا چه حد مورد اعتماد مرجعیت هستند».
حال در فضای مجازی و برخی کانال‌های تلگرامی این گونه نقل کرده‌اند که «فتوای بی‌سابقه آیت الله العظمی سیستانی درباره وجوهات شرعی: وجوهات شرعی را می‌توانند در هر کاری که خود مصلحت می‌دانند، خرج کنند و از جمله به فقرا مساعدت کنند».
برای صحت و سقم این موضوع با محمدتقی اختیاری نماینده تام الاختیار آیتالله العظمی سیستانی در تهران گفت‌وگو کردیم، وی با اشاره به سخنان حجت‌الاسلام دعایی گفت: حتی یکی از افراد حاضر در جلسه از آیتالله العظمی سیستانی پرسید: «آیا این فتوا برای خارج از عراق هم نافذ است؟» فرمودند: نه، زیرا برای تأمین شهریه طلاب و امور دیگر به آن نیازمند است
اختیاری با تأکید بر اینکه خبری که امروز در خصوص فتوای آیتالله العظمی سیستانی در خصوص صرف وجوهات شرعی توسط خود مقلدان نقل شده، ناقص است، ابراز داشت: حدود یک ماه پیش خودم از آیت الله العظمی سیستانی در این خصوص پرسیدم، ایشان فرمود: این فتوا مختص به مقلدان عراقی و هر کشور بسیار فقیر و بدون امنیت است و شامل کشورهایی که داری امنیت و شرایط رفاهی مطلوب هستند، از جمله ایران نمی‌شود.
وی با بیان اینکه این فتوا هنوز برای مقلدان عراقی قابل اجرا است، ادامه داد: همچنین فرزند ارشدشان در گفت‌وگو با بنده تصریح کرد که میزان پرداخت وجوهات به دفتر آیتالله سیستانی بعد از این فتوا نه تنها کم نشد، بلکه نسبت به قبل بیشتر شد و مردم علاوه بر اینکه وجوهات خود را به مردم فقیر می‌دادند به دفتر هم وجوهات پرداخت می‌کردند.
