شیعه نیوز: حرکت و میل به سوی سعادت و خوشبختی امری فطری در انسان‌هاست، در این مسیر بی‌تردید آموزه‌های قرآن و عترت (علیهم السلام) عالی‌ترین چراغ روشنگر و مشعل فروزان مسیر سعادت هستند، چراکه اهل‌بیت(علیهم السلام) به عنوان عالی‌ترین هادیان بشریت، از هر فرصتی برای ارائه راهکارها و تبیین‌های مورد نیاز برای سعادت انسان‌ها استفاده کردند.
حضرت زهرا(سلام الله علیها) در حدیثی به یک صفت مهم اشاره می‌کنند که بهره‌مندی از آن، خوشبختی آدمی را در پی دارد. ایشان می‌فرمایند: «اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه»، همانا سعادتمند کامل و خوشبخت حقیقی کسی است که علی(علیه السلام) را در حیاتش و پس از وفاتش دوست بدارد. (نهج‌الحیاة، ص48) این در حالی است در گذشته یعنی در دوران حیات مادی امیرالمومنین(علیه السلام) و حضرت زهرا(سلام الله علیها) و حتی پس از آن، بسیاری از مردم نسبت به امیرالمومنین(علیه السلام) بغض و کینه داشتند نه حبّ، و حتی در روز عاشورا فرماندهان لشگر دشمن هدف از جنگیدن با امام حسین(علیه السلام) و اهل‌بیت ایشان را بغض نسبت به پدرشان یعنی حضرت علی(علیه السلام) اعلام کردند.
اما امروزه در بسیاری از کشورهای اسلامی در أقصی نقاط جهان یاد اهل‌بیت(علیهم السلام) جلوه‌ای دیگر پیدا کرده است و نام محمد، علی و فاطمه(سلام الله علیها) بیشترین نام‌هایی هستند که محبان و شیعیان آن حضرات به عنوان اسم فرزندانشان اعلام می‌کنند، حتی بسیاری از جوانان در سراسر جهان برای دفاع از حریم اهل‌بیت(علیهم السلام) جانشان را با افتخار نثار می‌کنند.
در قرآن کریم نیز یکی از پررنگ‌ترین مباحث مطرح شده مربوطه به سعادت و شقاوت انسان‌هاست. خداوند در بسیاری از آیات قرآن کریم بندگانش را به پیروی از دستوراتش مبنی بر انجام عملی یا عدم انجام عملی تشویق یا برحذر می‌دارد. طوری که وعده می‌دهد اگر این راه را بپیمایید به سعادت می‌رسید و همینطور کسانی که از این راه سرپیچی کنند، از مسیر سعادت دور می‌شوند، اما با این حال، خداوند با راهکارها و بهانه‌های مختلف سعی می‌کند بنده‌اش را به سوی عالی‌ترین سوق دهد.
