به گزارش «شیعه نیوز»، مرور ترجمان فرزانه ای وارسته آیت الله سید محمد تقی حسینی قزوینی که نسب شریفش با 27 واسطه به امام سجاد (علیه السلام) می رسد، جان فزاست. خاندان وی از قبیله بنی حمان، ابتدا در حجاز می زیستند و بعدها به کوفه، حله و بغداد کوچ کردند. گفتنی است که گروهی از سادات جلیل القدر حسینی به نام حلاوی از بغداد به ایران آمدند که در نهایت در قزوین رحل اقامت افکنده و منشأ خیرات و مبرات بسیاری در طول تاریخ در منطقه بوده اند.
اجداد آیت الله قزوینی از سوی حاکمان وقت به منصب امارات حج برگزیده شدند؛ به همین مناسبت به آنان سادات قافله باشی نیز می گویند و امروزه به سادات تقوی شهرت دارند.
*تحصیل و اساتید
سید محمد تقی از همان کودکی و نوجوانی در مسیر علم اندوزی و معاشرت با عالمان قرار گرفت. علی الظاهر وی مقدمات علوم دینی و ادبی و برخی از علوم متداول آن عصر همچون ریاضیات، طب، علوم غریبه را در زادگاهش قزوین از محضر اکابری همچون: میرزا محمد مازندرانی و ملا محمدعلی مازندرانی معروف به جولی فرا گرفت.
ملا محمدعلی از شاگردان برجسته آقا محمدگیلانی معروف به بیدآبادی و از شخصیت های تأثیرگذار در تربیت علمی و معنوی آیت الله قزوینی بوده است.
معظم له در این زمینه می نویسد: من علم حدیث، فقه، حکمت و کلام، ابواب فلسفه الهیه و حکمت متعالیه را از وی آموختم و استادم دانش هایی همچون: علوم غریبه، رمل، دعا، علم معرفت و غرایب امور محصوره را در نزد من به ودیعه گذارد.
وی جهت ادامه تحصیل به اصفهان که آن روز از مراکز بزرگ علمی به شمار می آمده، رفت و محضر حضرات آیات سیدمحمد مجاهد و شیخ محمد ابراهیم کلباسی را مغتنم شمرده و استفاده ها نمود.
پس از چند سال به قزوین مراجعت نموده و به فرمایش حدیث نبوی، «النکاح سنتی» جامعه عمل پوشید و ازدواج نمود.
این عالم بزرگوار از مائده پرفایده عتبات عالیات و علمای طراز اول آن دیار قدسی بی نصیب نماند و سال های متمادی در دو حوزه پربرکت نجف اشرف و کربلای معلی حضور داشت و ذخیره ها اندوخت.
*مراجعت به قزوین
سید قزوینی پس از سال ها تلاش در مسیر علم اندوزی و فتح قله اجتهاد، به زادگاهش قزوین مراجعت کرد. او در طول زندگی و تحصیل همواره به ریاضت و تزکیه نفس مشغول بود و در این مسیر مقام شامخی به دست آورد و به او کرامات باهره و خاطرات نادره ای را نسبت داده اند.
به همین سبب چون به وطن بازگشت، مورد توجه مردم منطقه واقع شد و ملجأ حوایج و نیازمندی های مردم به ویژه محرومان، درماندگان و بیچارگان قرار گرفت.
*کلام بزرگان
تذکره نویسان آیت الله قزوینی را با عبارات و اوصاف ارزشمندی مورد تجلیل قرار داده اند. علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب ارزشمند «کرام البررۀ» در خصوص این شخصیت قزوینی می نویسد: او را دستی با برکت در دعاست که مردم از دورترین نقاط به سوی او روی می آورند و هیچ حاجت مندی به مقصد او عزیمت ننمود مگر اینکه حاجت روا شد.
*آثار ماندگار
سید قزوینی در عرصه نویسندگی فردی پرکار بود. از قلم روانش بیش از 40 کتاب ماندنی و خواندنی به میراث مانده است. برخی از آثار برجامانده وی شامل: رساله ای در عصمت حضرت فاطمه(سلام الله علیها)، حقایق الهدایات، خلاصه التفاسیر، الطرایف الحکمه و بدایع المعرفه، التجلیات، برهان العصمۀ و الانبیاء و الائمۀ، نهایۀ التحریر فی شرح التجرید، مناظر الانوار می باشد.
معظم له آثاری منظوم نیز در موضوع فقه، اصول، عرفان، رجال و کلام دارد.
قصیده مخیریه یا منیریه و الفیه که هزار ببیت شعر در موضوع قواعد عربی و به تبع از الفیه ابن مالک می باشد نیز از آثار آن نویسنده الهی است.
*باقیات الصالحات
از آن بزرگوار آثار اجتماعی - فرهنگی ارزشمندی در قزوین به یادگار مانده است. احداث مدرسه علمیه، مسجد معروف به مسجد آقا و آب انبار بزرگ از آن جمله است. آیت الله مرعشی نجفی درباره خدمات اجتماعی وی می فرماید: مرحوم حاج محمدتقی حسینی قزوینی در اکثر شهرهای زیارتی، منازلی را تهیه و وقف زائران نموده است. از جمله این اماکن ساختمان گذر یا جدّا در خیابان انقلاب(چهارمردان) قم با موقوفاتش از خدمات اجتماعی آن مرحوم است.
*غروب غم انگیز
آیت الله سید محمدتقی قزوینی عاقبت پس از سال ها تلاش در مسیر تعالی بخشیدن به جامعه اسلامی و پالایش روحی و اخلاقی خود و نفوس مستعده در سال 1270 قمری در سن 75 سالگی در قزوین بدرود حیات گفت و به ملکوت اعلی پیوست. پیکر پاکش پس از تشییع و احترامات لازم به کربلا منتقل و در جوار بارگاه منور حضرت سیدالشهداء به خاک سپرده شد.
