به گزارش «شیعه نیوز»، همواره ظهور داعش در مناطق مختلف افغانستان مخصوصا مناطق مرزی با پاکستان تهدید بسیار جدی برای گفت وگو های صلح و همچنین امنیت این مناطق محسوب می شود.
در رویداد های تروریستی اخیر کابل مخصوصا حمله به تظاهرکنندگان جنبش روشنایی که بیش از ۴۰۰ نفر به خاک و خون کشیده شد همچنین حمله به مسجد باقرالعلوم این شهر و در تازه ترین حمله تروریستی به کارگران به دفاع زغال سنگ در استان پروان افغانستان توسط داعش، حکایت از حملات این گروه با رویکرد خاص به تشییع افغانستان حکایت می کند.
داعش با سازمان دهی جدید خود هر روز جنایات بیشتری را در افغانستان انجام می دهد. همچنین این گروه روز به روز به شمار پیروان خود می افزاید و تروریست های خارجی نیز با شکست در جبهه عراق و شام، افغانستان را بهترین مکان اعمال تروریستی خود انتخاب کرده اند.
حال سوال اینجاست که این گروه چطور با وجود حملات پی در پی نیروهای افغان و ائتلاف خارجی هر روز قدرتمند تر می شود و با سازمان دهی جدید، تهدیدی قوی برای افغانستان محسوب شده است؟
در این راستا «داوود هوتک» تحلیلگر و کارشناس مسائل افغانستان در رسانه های خارجی و داخلی در مطلبی با عنوان «چطور داعش توانست دوباره خود را سازماندهی کند؟» در وب سایت دیپلمات منتشر شده به این موضوع پرداخته است.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا؛ «داوود هوتک» در دیپلمات بیان کرد: تقریبا اواخر سال گذشته میلادی بود که داعش در ولایت های افغانستان عقب رانده شد و شکست سختی از ارتش افغانستان به کمک نیروهای هوایی امریکا خورد ولی الان این گروه دوباره توانسته خودرا سازماندهی کند.
به نظر می رسد که شکست کامل این گروه در افغانستان دست کم گرفته شده است. به راستی چه عواملی باعث می شود تا این گروه در مناطقی که مملو از کشمکش های داخلی و خارجی است همچنان به سازماندهی و سربازگیری خویش ادامه بدهد؟
رقابت های منطقه ای
با وجود جنگ طولانی مدت در افغانستان، قدرت های منطقه هنوز هم بر سر پایان دادن به این جنگ خونین و پیدا کردن یک راه حل بردبرد در حال کشمکش و نزاع هستند.
اخیرا ما شاهد شکل گیری متحدان جدیدی برای رسیدن به منافعشان در این منطقه ی مهم استراتژیک هستیم. کشورهایی که در طول دوره ی جهاد رقبای تلخی با یکدیگر بودند امروز در حال اتحاد با یکدیگر و گسترش نقششان در افغانستان هستند.
ملاقات نمایندگان طالبان با ایران، کشوری که در سال ۱۹۹۰ تا مرز جنگ تمام عیار با رژیم طالبان آمد و متحدان ضد طالبانش را در شمال افغانستان تقویت می کرد و مایه نگرانی بسیاری از حامیان طالبان مانند پاکستان و عربستان بود، امروز به کشوری تبدیل شده است که در حال گفت و گو و تماس با طالبان است.
زمانی که ملا اختر منصور رهبر طالبان بود ایران و طالبان با یکدیگر گفت وگو و تماس برقرار کردند به نظر می رسد که روسیه نیز در حال نزدیکی با طالبان است کشوری که مخالف سرسخت طالبان بود و متحدان شمال را حمایت مالی و تسلیحاتی می کرد و این زمانی است که پاکستان هم علاقه مند دوستی با روسیه است.
در زمان های اوج جنگ درافغانستان ملاهای پاکستان از طریق رسانه ها روسیه را کافر نامیدند تا میزان نفرت از روس ها را در میان مهاجرین افغان و میزبان های پاکستانی به بالاترین حد خود برسانند و همچنین حمایت امریکا و عربستان سعودی را به خود جلب کنند.
زمانه تغییر کرد در نوامبر سال گذشته ما شاهد حضور کماندوهای روسیه بودیم که به همراه نیروهای پاکستانی در حال تمرین بودند جنرال راحیل شریف چندین بار به روسیه رفت و در مقابل مقامات رسمی روسیه چندین بار به اسلام آباد سفر کردند.
در مقابل ما شاهد روابط سردتری بین امریکا و پاکستان این دو متحد قدیمی در منطقه هستیم و این در حالی است که روابط بین هند و امریکا در حال نزدیک شدن است و این درحالی است که همان زمان هند نقش فعالتری در افغانستان ایفا می کند چیزی که مایه ی نگرانی پاکستان است.
رقابت بین روسیه و ایالات متحده در خاورمیانه و شرق اروپا ( اوکراین) در حال گسترش به افغانستان است و این خیلی ناخوشایند است که این دو ابر قدرت باز هم در آینده ای نزدیک افغانستان را سکوی رقابت خود قراردهند.این بدان معنی است که تغییر متحدین منطقه راهی را برای گروه های شورشی ایجاد خواهد کرد تا همچنان به شورشگری خویش ادامه دهند و همچنان از حمایت مالی خارجی برخوردار باشند.
فرار از گروه های شورشی دیگر
ملا عبدالرئوف یکی از رهبران پرنفوذ طالبان زمانی که داعش زیر رهبری تحریک طالبان پاکستان در سال ۲۰۱۵ به وجود آمد به صفوف این گروه پیوست و سرانجام توسط جنگنده های امریکا از پای درآمد به عنوان اولین رهبر داعش در ولایت هلمند شناخته می شد. به هرحال ملاعبدالرئوف تنها رهبری از طالبان نیست که به داعش پیوسته است.
نارضایتی در میان رهبران پرنفوذ طالبان و هم چنین سربازان طالبان در شرق افغانستان درحال گسترش است. جایی که داعش با وجود فشارهای شدید از نیروهای افغان و نیروهای بین المللی همچنان در حال گرفتن و تصرف مناطق است. گفت و گوهای صلح بین طالبان افغان سطح نارضایتی را در بین طالبان افزایش داده است و این عامل سبب خواهد شد که بسیاری از اعضای ناراضی طالبان به داعش بپیوندند.
همچنین باعث خواهد شد تا بسیاری از جهادیان آسیای مرکزی همچون اعضای حرکت اسلامی ازبکستان ازطالبان سرخورده شده و به داعش بپیوندند.
جوانان سرخورده
چندین دهه جنگ جاری در افغانستان اکثریت قریب به اتفاق جمعیت باسواد و حتی نیمه باسواد را در آرزوی یک صلح پایدار در افغانستان قرار داده است. ناامیدی از دولت ضعیف، گسترش فساد، بی قانونی و بی اعتمادی به قوانین کشور و سیستم های قضایی افغانستان، تنها بخش کوچکی از مسائلی است که جوانان را از آینده دلسرد کرده و آنان را به سمت داعش و ایجاد خلافت سوق می دهد و این درحالی است که تبلیغات این گروه در مناطق شرقی و جنوب شرقی و بعضی از نقاط مرکزی حتی از دیگر گروه های شورشی بیشتر است و این می تواند جوانان زیادی را به خود جذب کند.
مناطق ضعیف
وجود مناطق ضعیف و خارج از کنترل دولت همواره مکانی امن را برای گروه های شورشی ایجاد می کند تا بتواند به سربازگیری و همچنین تقویت خود بپردازد وجود مناطق ضعیف همچنین می تواند به شورشیان فرصتی برای فرار بدهد. شکست داعش در عراق و سوریه جنگجویان کشورهای آسیای مرکزی همچون ازبکستان، قرقیزستان و … را مجبور به بازگشت به کشورشان خواهد کرد و این می تواند کشور ضعیفی مانند افغانستان را مورد تهدید قرار دهد به خصوص زمانی که این کشور دارای مناطقی است که خارج از کنترل دولت است.
مواد مخدر و مافیا
شبکه ی مافیایی مواد مخدر در افغانستان یک شبکه ی بسیار بزرگ است که ریشه های آن در تمام نقاط افغانستان تقویت شده است. این مافیا به گروه های شورشی پول می دهد تا مسیری امن را برای تجارت مواد مخدر ایجاد کند و به دلیل داشتن منابع پولی عظیم همچنین شبکه ای گسترده مانند ارتباطات قوی در داخل پارلمان افغانستان، شوراهای ولایتی و دیگر دفاتر دولتی این گروه مافیایی می تواند در هرجا که منافع خود را در خطر دید برای خود قوانینی ایجاد نماید و به راحتی قوانین خود را اجرا نماید. اکثر کارشناسان معتقدند در اختیار گرفتن ولایت قندوز در نوامبر ۲۰۱۵ توسط طالبان با حمایت مافیای مواد مخدر بود. ناامنی در هلمند(ولایتی با بیشترین تولید مواد مخدر در افغانستان) از برکات مافیای مواد مخدر است.
