به گزارش «شیعه نیوز»، بازپس گیری شهر حلب توسط ائتلاف سوریه،روسیه و ایران نقطه تحول اصلی در نزاع بر سر اراضی را شکل می دهد و کنترل دولت بر پنج شهر بزرگ یعنی حلب، دمشق،حمص،حماه و «لاذقیه» را تقویت می کند.همچنین این تحول یعنی بازپس گیری حلب به طور کامل ضربه روحی سختی به گروه های مسلح و حامیان شان را شکل می دهد که بر وجود شان در دیگر شهرها و حومه های انها که همچنان در کنترل شان است تأثیر می گذارد.
چهار سال پیش زمانی که بحران سوریه در اوایل اش بود در شهر دوحه که در آن زمان محل رفت و آمد معارضان سوری بود با هیأتی از علمای برجسته شام دیدار کردم و مرا به مشارکت در خوردن افطاری در ماه مبارک رمضان در رستوران هتل«شرایتون» مشهور دعوت کردند و در میان حضار شیخ«عدنان العرعور» بود.
خوش بینی درباره تعیین سرنوشت اوضاع در سوریه به نفع معارضان مسلح که به تازگی جبهه نظامی در«حلب» را گشوده بودند و درگیری ها را پس از«حمص» و «حماه» به این شهر کشیدند در اوج خود بود و در آن افطاری ملاحظه کردم که شیخ العرعور از حامیان و تایید کنندگان تعجیل در گشودن این جبهه به شکل زودهنگام به دلیل متفاوت بودن شرایط حلب با دیگر شهرهای سوریه نبود؛ امری که برخی از حاضران با قدرت با آن مخالفت کردند.
امروز این واقعه را به یاد آوردم در حالی که ما سقوط محله های شمال شرق حلب مثل سنگ های دمینو را به دست نیروهای ارتش سوریه می بینیم که به سرعت در حال پیشروی هستند و نیز می بینیم که بیش از ده هزار نفر از ساکنان شرق حلب به سمت مناطق غربی که در کنترل دولت هستند، رفته اند. گروه های مسلح به رغم تسلیح گسترده ای که طی سال های گذشته توسط کشورهای بزرگ و کوچک شدند نتوانستند این شهر که جمعیتش نزدیک به 2.5 میلیون نفر بود(اکنون1.5 میلیون است)را به کنترل خود در آورند زیرا جنگلی از سیمان است و مردم این شهر نیز در ابتدا در اعتراض ها شرکت نکردند زیرا بیشتر ساکنانش از تاجران و طبقه متوسط هستند به استثنای مناطق حومه آن که از بیچارگی و فقر پروژه های توسعه ای رنج می برد و به دلیل آن که نیروهای ارتش سوریه به شیوه ای اسطوره ای از آن دفاع کردند و برای جلوگیری از سقوط آن متحمل تلفات سنگینی شدند.
نمی دانیم بازپس گیری باقی مانده مناطق شرقی حلب به طور کامل توسط نیروهای ارتش سوریه (نیمی از مناطق شرقی اکنون به کنترل دوباره نیروهای دولتی درآمده است)چقدر زمان می برد لیکن در میان ناظران تقریبا اجماعی وجود دارد درباره این که بازپس گیری این مناطق مساله چند روز یا چند هفته است آن هم در سایه شدید شدن محاصره و گستردگی بمباران هوایی و گلوله باران زمینی و نیز به دلیل آن که همپیمانان معارضان و گروه های مسلح از عرب ها گرفته ها تا ترک ها و آمریکایی ها روی خود را به سمت دیگری کرده اند و این شهر از محاسبه های شان خارج شده است و گروه های مسلح را به حال خود رها کردند تا با سرنوشتی که در انتظارشان هستند، مواجه شوند.
«استفان دی میستورا» فرستاده ویژه سازمان ملل به سوریه این فاجعه (برای گروه های مسلح)را یک ماه پیش تقریبا پیش بینی کرد زیرا از تفاهم هایی که در اتاق های بسته میان بازیگران بین المللی در بحران سوریه صورت می گیرد با خبر است و پیشنهاد داد که خودش شخصا گروه های مسلح را برای بیرون آمدن از حلب و رفتن به مکان های امن همراهی می کند اما توسط معارضان و رسانه های آنها با سنگ گلوله باران شد و متهمش کردند که با نظام سوریه تبانی کرده است و در آخرین تلاش اش به دمشق رفت تا دولت سوریه را برای ایجاد«منطقه خودمختار» در آن مناطق در مقابل خروج گروه های مسلح قانع کند اما با مخالفت «ولید معلم» وزیر خارجه سوریه با این پیشنهاد مواجه شد و به جانبداری از«تروریست ها» و تلاش برای دادن پاداش به آنها با این پیشنهاد متهم شد، از آن بدتر این که «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه حاضر به پذیرفتن اش نشد.
هیچ گزینه ای در حال حاضر پیش روی افراد مسلح در حلب شرقی وجود ندارد یا باید جنگ تا پای مرگ را ادامه دهند یا راه حلی که برای شان راه خروجی امن به شهر«ادلب»را مهیا کند، بپذیرند و به نظر می رسد که روز گذشته-دوشنبه-تماس هایی میان «سامح شکری»وزیر خارجه مصر (کشورش یکی از اعضای شورای امنیت است) و «سرگئی لاوروف»همتای روسی اش برقرار شد و گفته می شود که هدف از این تماس ها صدور قطعنامه بین المللی است که بهترین شیوه برای تعامل با مشکلات انسانی محاصره شدگان در حلب را مشخص کند به این مست می رود.
رفتار خوبی که آوارگان حلب از افراد مسلح گرفته تا شهروندان معمولی به گفته گزارش های خبری تقریبا بی طرف توسط دولت سوریه بلافاصله پس از رسیدن شان به حلب غربی می بینند و بازداشت نشدن هیچ کدام شان، حرکتی هوشمندانه است و با دقت زیاد بررسی شده است که هدفش تشویق دیگران برای خروج از شرق حلب و اجتناب از کشته شدن شان در آن مناطق است و نیز بیرون کشیدن برگه برنده غیرنظامیان از دست گروه های مسلح است.دیده بان حقوق بشر سوریه(وابسته به مخالفان سوری)اشاره کرد که این اقدام دولت سوریه به شدت به ضرر گروه های مسلح است.
بازپس گیری شهر حلب توسط ائتلاف سوری،روسی و ایرانی نقطه تحول اصلی در نزاع بر سر اراضی را شکل می دهد و کنترل دولت بر پنج شهر بزرگ یعنی حلب، دمشق،حمص،حماه و «لاذقیه» را تقویت می کند.همچنین این تحول یعنی بازپس گیری حلب به طور کامل ضربه روحی سختی به گروه های مسلح و حامیان شان را شکل می دهد که بر وجود شان در دیگر شهرها و حومه های انها که همچنان در کنترل شان است تأثیر می گذارد.
دخالت نظامی روسیه و جنگ سرسختانه نیروهای «حزب الله» و ایران نقش برجسته و بارزی برای سنگین کردن کفه ترازو به نفع دولت سوریه و ارتش اش بازی کرد؛ارتشی که در طی پنج سال گذشته از این نزاع ایستادگی کرد این در حالی است که حامیان گروه های مسلح در سوریه در مقابل با شبکه های ماهواره ای و ریموت کنترل جنگیدند؛ امری که باعث می شود که تفاوت بسیار زیادی میان کسانی که در میدان نبرد می جنگند و هزاران قربانی می دهند و کسانی که از دور نظارت می کنند،به وجود آید.
بعد از حلب چه اتفاقی می افتد؟ نبردهای ادلب، «جسر الشغور»،«الرقه» و «الباب» است. این داستان دیگری است که در وقتش به آن می پردازیم و اینها نبردهایی است که قطعا در راه است.
