به گزارش «شیعه نیوز»، چند سالی است که در پایان ماه صفر مراسمی در برخی شهرها باب شده که در ظاهر مانند بسیاری از خرافات دیگر عملی نیکو وانمود می‌شود، اما هنگامی که در آن اندیشیده شود نتیجه به آنجا می‌رسد که با خرافه و بدعتی دیگر مواجه هستیم.
این بدعت از آنجا آغاز می‌شود که در شب اول ماه ربیع الاول چند ساعتی قبل از نماز صبح روز اول این ماه، در هفت مسجد را می‌کوبند و با این کار پایان دو ماه عزاداری و آغاز ماه شادمانی حضرت زهرا(سلام الله علیها) را اعلام می‌کنند و به این وسیله می‌خواهند از دستان حضرت زهرا (سلام الله علیها) عیدی دریافت کنند و حاجات خود را برآورند.
در سالهای ابتدایی این مراسم به کوبیدن در مسجد و آن گاه اقامه نماز صبح در آخرین مسجد اکتفا می‌شد اما با گذشت زمان بر پیرایه‌های این عمل افزوده شد. سال بعد تضرع و ناله و گریه بر در مسجد. سال بعد پخش نذورات و شیرینی و شکلات و…، سال بعد گفته شد در آخرین مسجد باید دعای توسل خوانده شود و سال بعد روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن هم اضافه شد و همین طور این سیر تکاملی(!) ادامه یافت تا جایی که برخی از نماز مغرب شب اول شروع به این کار می‌کردند تا از خواب شب هم بی بهره نمانند!
در همان سالهای ابتدایی مراجع عظام طبق وظیفه دینی و شرعی خود که هنگام ظهور بدعت‌ها، علما باید علم خود را بروز و ظهور دهند بر بی ریشه بودن این عمل تأکید کردند اما متأسفانه هنوز برخی این راه اشتباه را می‌پیمایند. این نمونه ای از نمونه‌های فراوان است که برخی در خارج از چارچوب دین برای طلب حاجات و نیازهای خود از خداوند و ائمه متمسک به آیین‌هایی این چنینی می‌شوند.
به گزارش شفقنا نظر به اهمیت وتاکید علما در برخورد با خرافات مختلف متن پرسشی که در این خصوص مطرح شده ونظر چند تن از مراجع در پی می آید:
چند سالى است که در شب اول ماه ربیع الاول حرکتى در بعضى مساجد باب شده است بدین ترتیب که از حدود نیمه شب تا اذان صبح افرادى با در دست داشتن شمع پشت در مساجد مراجعه و با کوبیدن به در مساجد و خواندن اذکارى توسل جسته و حاجات خود را طلب مىنمایند، البته این عمل را تا هفت مسجد ادامه میدهند،
۱- آیا چنین عملی مستند روایی دارد؟
۲- آیا چنین عملی (که در حال گسترش می‌باشد) می‌تواند به عنوان یک حرکت شایسته مورد تأسی دیگران قرار گیرد؟
۳- در صورتی که عمل فوق از جمله خرافات و یا خدای نکرده نوعی بدعت باشد وظیفه ما (ائمه جماعات و متدینین) در این خصوص چیست؟
آیت الله العظمی خامنه ای:
بسمه تعالی، عمل فوق‌الاشاره مستند روایی ندارد و شیوه قابل تأیید نیست. اگر چه اصل اذکار و ادعیه و طلب حاجات از خداوند متعال عمل پسندیده است، لیکن اشکال در شیوه عمل به نحو یاد شده است. آقایان علماء اعلام – دامت افاضاتهم – و مومنین – ایدهم الله تعالی – با پند و اندرز و موعظه و نصیحت از رواج چنین رفتارهایی که چه بسا ممکن است منتهی به وهن مذهب گردد، جلوگیری نمایند.
آیت الله مکارم شیرازی:
بسمه تعالی با توجه به اینکه این عمل در روایات معصومین(علیهم السلام) وارد نشده است انجام آن به عنوان یک عمل مستحب شرعی جایز نیست و سزاوار است ائمه محترم جماعات مردم را به سوی مراسم و توسلاتی دعوت کنند که در روایات معصومین(علیهم السلام) وارد شده است وگرنه ممکن است افراد منحرف برای وهن مذهب هر روز امر تازه ای اختراع کنند و ناآگاهان را به سوی آن دعوت کنند. همیشه موفق باشید.
آیت الله العظمی صافی گلپایگانی:
بسم الله الرحمن الرحیم
۱- مستند روایی بر عمل مذکور به نظر نرسیده والله العالم.
۲- با عدم مستند شرعی تأیید آن معنی ندارد. والله العالم.
۳- علمای اعلام باید مردم را آگاه کنند. وفقکم الله. والله العالم.
مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی:
بسمه تعالی مستند شرعی برای عمل فوق ملاحظه نشده است و لازم است مومنین از این گونه اعمال اجتناب نموده و برای قضای حوایج و برآورده شدن حاجات از طرقی که در کتب ادعیه آمده استفاده کنند.
مرحوم آیت الله تبریزی:
بسمه تعالی زدن درب مسجد و حاجات خواستن از مسجد مستند شرعی ندارد و در روایات وارد نشده است. لکن نماز جماعت خواندن در مساجد و حاجت خواستن از خداوند با توسل به ائمه (علیهم السلام) شرعاً ثابت است. والله العالم.
مرحوم آیت الله بهجت:
۱- ظاهراً ندارد.
۲- خیر.
۳- و جادلهم بالتی هی احسن.
اصل قضیه خوابیدن حضرت علی (ع) به جای رسول اکرم (ص) و «لیلة المَبیت» است.
وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ»؛ بعضى از مردم(با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى‌فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است، در حق آن حضرت نازل شد.
در این روز روزه گرفتن به شکرانه سلامتی پیامبر(ص) و امیرمۆمنان(ع) از گزند کفار و مشرکان، سیّد در کتاب «اقبال» براى این روز دعایى روایت کرده، همچنین خواندن زیارت پیامبر(ص) و علی(ع) توصیه شده است.
این بین مردم به اشتباه جا افتاده است که آغاز ماه ربیع را تبریک می گویند و علت آن را حدیث پیامبر می دانند.
در صورتی که پیامبر اصلا چنین حدیثی با این عنوان ندارد. بلکه ایشان حدیثی در مقام حضرت ابوذر بیان میفرمایند و به وی بشارت بهشت را میدهند.
آن هم آذار ماه رومی که مصادف شد با اول ربیع آن زمان مردم اشتباه برداشت کردند.
خوشبختانه چند سالی است به واسطه افشاگری مراجع این عمل دق الباب کمتر شده است.
یاعلی