به گزارش «شيعه نيوز»، پایگاه خبری- تحلیلی "القلم" در مقاله ای به قلم "خالد محی الدین" نوشت: درست زمانی که قاره «آفریقا» زیر گام های گروه های تکفیری و وهابی سلفی مانند «داعش»، «القاعده»، «بوکوحرام» و ... و نیز به سبب جنایت هایی چون اسارت دختران و کشتار جوانان و سوزاندن روستاها که در حق بی گناهان مرتکب می شوند می لرزد ، «احمد ولد حبیب الرحمن» مفتی وهابی موریتانیایی نسبت به خطر «پدیده تشیع» در «موریتانی» هشدار می دهد.
روزنامه «زهره شنقیط» در پایگاهی اینترنتی منتشر کرد که این مفتی در عین هشدار نسبت به آسیب به مقدسات اسلامی از سوی شیعیان، از «محمد ولد عبد العزیز» رئیس جمهور «موریتانی» خواست تا تدابیری را جهت مبارزه با «گسترش شیعه» در جامعه «موریتانی» اتخاذ کند.
شهروندان «موریتانی» به امثال چنین مفتی برای اخطار نسبت به درک حقیت تهدید کننده خود و دین خود نیازی ندارد، چرا که خطری بالاتر از خطر وهابیت که تمام بندگان خداوند را کافر شمرده و خون آنان را مباح می داند، وجود ندارد.
به نظر می رسد این مفتی نیز همان جایگاه مبلغان وهابی جهان را دارد و کسانی را که با شیعیان ابراز مخالفت و دشمنی نمی کنند، دشمن شمرده و آشکارا در کردار و گفتار با آنها چه شیعه و یا مشرک و یا مرتد دشمنی می کند. این در حالی است که ماهیت اسلام «آفریقا» صوفی است و صوفیه دشمن شیعه نیست. به همین دلیل این مفتی بر خود لازم می داند تا کینه را در دل مردم علیه شیعیان اهل بیت (ع) بکارد. اما این مفتی نمی داند که ایران اموال فراوانی ندارد تا صرف مبلغان شیعه در «آفریقا» کند آن چنان که آل سعود بیش از 80 میلیارد دلار در دهه های اخیر برای گسترش وهابیت در جهان و به ویژه «آفریقا» صرف کرده است. اما تشیع اگر به فرض هم که به «آفریقا» رسیده است، فقط از طریق فضای مجازی صورت گرفته است که حقیقت تشیع را برای خواننده و بیننده روشن کرده و تصویری کاملا متفاوت از تصویر وهابیت از چهره شیعه ارائه داده است، بنا بر این عقل ها و قلب ها آن را پذیرفته است.
این مفتی فراموش کرده است که وهابیت و سلفی گری همان مسئول نخست جسارت به ساحت اسلام بوده واین عقیده باید مسئولیت گسترش کفر در محافل جوانان مسلمان را به عهده گیرد؛ اسلامی که وهابیت به جهان عرضه می کند و در گروه هایی چون «داعش» و «بوکوحرام» و ... مجسم می شود.
ما به این مفتی می گوئیم این همه فشار علیه شیعه و ترس از شیعه برای چیست؟ آیا برای این نیست که پاسخگوی نیازهای انسان معاصر است؟ آیا برای این نیست که شیعه موجب تمسک انسان مسلمان به دین خود شده و به راه کفر و الحاد و انحراف نمی رود؟ آیا شیعه یکی از مذاهب اسلام نیست؟ اما چرا این مفتی این گونه از شیعه سخن می گوید، گویی این مذهب شناخته شده نیست؟ چرا این مفتی از صهیونیسم و دیگر افکار عقیدتی نمی ترسد؟ آیا این موضوع، ضعف عقیده و ضعف حجت های مبتنی بر تکفیر و انکار او را منعکس نمی کند؟
کاملا روشن است که تشیع یکی از عقلانی ترین و انسانی ترین مذاهب اسلامی است، به همین دلیل تمام این هشدارها را از سوی مبلغان وهابی برای جوانان جهت پرهیز از گرایش به سمت تشیع می بینیم، بلکه آنان برای سرکوب هر صدایی که از فکر شیعی در جوامع عربی و اسلامی سخن می گوید، از حکومت ها کمک می گیرند، زیرا آنان می دانند که رئیس و بنیان گذار این مذهب، امام جعفر صادق (ع)است و ممکن نیست کلام چنین مردی با این اصل و نسب بر عقل ها و جان های مخاطبینش اثر گذار نباشد، کلامی که بدون تجاوز و افراط گرائی و خشونت به سوی خدا می خواند.
در پایان باید گفت اگر سلفییت در تولید فکری نورانی و روشن و ارائه تصویری صحیح از اسلام ناتوان است،به درک نادرست سلفیت از اسلام برمی گردد، فهمی که موجب پدید آمدن گروه هایی چون «داعش» و «بوکوحرام» و تمام این مبلغانی شده است که برای مصادره حقوق انسان در انتخاب آنچه می خواند و می بیند و می شنود و هدف از آن، باقی ماندن بر افکار زشت خود، تحت پوشش ستبری از ترس و تهدید و وعید تلاش می کند. این سیاستی است که تاکنون حتی در «آفریقا» نیزسودی به همراه نداشته است؛ چرا که واقعیت برهمگان روشن است.
