به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ايكنا، اين آئين معنوی همه ساله در اين روز در اين محل برگزار می‌شود.
«نخل» كه در لغت فارسی به معنای «تابوت» است در نزد مردم منطقه نمادی از تابوت سيدالشهدا(ع) است.
«نخل» وسيله‌ايی چوبی است كه دو طرف آن به صورت مشبك، از چوب ساخته شده و به وسيله چوب‌های ديگر به هم مرتبط شده و بر روی چهار تير چوبی قرار دارد.
هيئت‌های مذهبی در اين روز، دو روی نخل را با آئينه تزئين می‌كنند و در بين آئينه‌ها، عكس‌های امام راحل، رهبر معظم انقلاب اسلامی و شهدای جنگ تحميلی را قرار می‌دهند كه اين كار جلوه خاصی به نخل می‌بخشد.
هئيت‌ها پس از اينكه بدنه نخل را با پارچه سياه پوشاندند، شماری شمشير و خنجر برهنه بر روی پارچه مشكی نصب می‌كنند جلوی نخل در حسينيه كوشكنو اردكان 72 شاخه دارد كه به هر كدام پرچمكی مزين به نام هر يك از شهدای كربلا است.
پس از برگزاری مراسم زنجيرزنی در حاليكه اعضای هيئت می‌دوند و با صدای بلند «حسين حسين(ع)» می‌گويند به زير نخل رفته و به اتفاق ديگر عزاداران كه از قبل در زير نخل بودند با فرياد «يا علی(ع)» نخل را از جا بلند می‌كنند.
در اين زمان، عزاداران نخل را 7 مرتبه دور حسينيه می‌گردانند و همزمان صدای طبل، سنج و شيپور در فضای اطراف حسينيه طنين‌انداز می‌شود.
همچنين، آئين «نخل‌برداری» در اين لحظه از چنان هيجان معنوی برخوردار است كه بايد در صحنه بود و با چشم خود اين منظره روحانی را نظاره كرد.
مردم سوگوار و اعضای هيئت‌های مذهبی پس از آنكه نخل را به دور حسينيه گرداندند آن را در جای اوليه خود قرار می‌دهند، در حاليكه به سر و سينه خود می‌زنند فرياد «حسين حسين(ع)» آنها از فاصله‌ای دور شنيده می‌شود.
