در اين هنگام غضب خداوند و خشم مهدي(ع) و سپاهيانش بر سفياني و هم پيمانان وي فرو مي‌بارد، نشانه‌ها و معجزات الهي به دست مهدي(ع) آشكار مي‌شود. سختي و تيره روزي به سفياني و حاميان يهودي و رومي‌اش روي مي‌آورد و به بدترين شكل شكست مي‌خورند. سرانجام، سفياني به دست يكي از سپاهيان امام مهدي(ع) دستگير مي‌شود و طبق نقل روايات، در كنار درياچة طبريه يا در ناحية ورودي قدس به هلاكت مي‌رسد
مسجدالأقصي، واقع در شهر مذهبي بيت‌المقدس مسجدي است كه از ديرباز تاكنون مورد توجه مسلمانان و ديگر ملت‌ها مي‌باشد. بيت‌المقدس از جمله شهرهاي مهم جهان است و به پرستشگاه انبيا معروف و نام‌هاي ديگر ش اورشليم و ايليا است. مثلاً ناصر خسرو در سفرنامه‌اش مي‌نويسد:
«بيت‌المقدس را اهل شام و آن طرف «قدس» گويند، از اهل آن ولايات كسي كه به حج نتواند رفتن در همان موسم به قدس حاضر شود، به موقف بايستد و قرباني عيد كند چنان‌كه عادت است. سال باشد كه زياده از بيست هزار خلق در اوايل ماده ذي الحجّه آنجا حاضر شوند.
قدس شهري است كه بر سر كوهي نهاده و آب ندارد؛ مگر از باران و برستات‌ها چشمه‌هاي آبست امّا به شهر نيست و گرد شهر بارويي حصين است، از سنگ و گچ، دروازه‌ها آهنين، نزديك شهر هيچ درختي نيست و...»1 «مقدسي» جغرافي‌دان معروف قرن چهارم هجري در وصف اين شهر مي‌نويسد: «در ميان شهرهاي فلسطين بزرگ‌تر از آن نيست. بسياري از قصبه‌ها از آن كوچك‌ترند چون اصطخر، قاين، فرما.
نه سرد بسيار و نه گرم است...» و جغرافي‌دان مشهور ديگري نيز در كتاب مهم خود «ممالك و مسائل»، از اين شهر وصف زيبايي نموده است. «بيت‌المقدس، شهري بلند و خوش است بر سر كوه‌ها و هر كه خواهد آنجا رود به هر جانب كه باشد، بيت‌المقدس از موضع او بلندتر است...».2 در احاديث و روايات اسلامي نيز بر فضيلت اين شهر تأكيد شده است. امام علي(ع) فرمودند: «يك نماز در بيت‌المقدس معادل هزار نماز است.»3 و از ميمونه مولا\النبي بازگو كرده‌اند كه گفت: يا رسول الله، ما را درباره بيت‌المقدس فتوا دهيد، فرمودند: «ارض محشر و منشر، آنجاست، برويد و نماز را در آن بگذاريد و براي اين نماز در آن، مثل هزار نماز در غير آن است»، گفتم: اگر استطاعت آن را نداشته باشم، چه كنم؟ فرمودند: «روغن زيتي براي آن هديه بنما كه در چراغ آن بيفروزند، هر كس اين كار را بكند، مثل آن است كه به آنجا آمده است.»4 احاديث ديگري نيز در مورد اين شهر در كتب حديثي شيعه و اهل تسنن آمده كه مي‌توان به كتب حديثي همچون: «سفينـ[ البحار»، «من لايحضره الفقيه»، «صحيح بخاري» و «سنن سنائي» و... مراجعه نمود.
و در طول تاريخ دولت‌هاي قدرتمند براي تصرف و فتح اين شهر تلاش‌هاي زيادي نموده‌اند، دولت‌هاي قديم چون بابلي‌ها، كلداني‌ها و... دولت روم، كشورهاي اروپايي، انگليس، فرانسه و اكنون رژيم صهيونيستي از اين جمله‌اند.
نسبت بيت‌المقدس و امام عصر(ع)
بيت‌المقدس، معاصر ظهور امام زمان(ع) از چند جهت مورد توجّه قرار مي‌گيرد. يكي از آن جهت‌ها، وقوع نبردي بزرگ در آن، ميان سرسخت‌ترين دشمن امام(ع) و آن حضرت است. از دشمنان آشكار در نهضت حضرت مهدي(ع) فردي به نام «سفياني» است. وي جنايات خود را سه ماه پيش از ظهور از شام آغاز مي‌كند و شش ماه بعد از ظهور در نبردي حوالي بيت‌المقدس پروندة خونبار و سياه وي براي هميشه بسته مي‌شود. او دشمن سرسخت و روياروي آن حضرت مي‌باشد، هر چند كه امام(ع) در حقيقت با نيروهاي كافري كه از سفياني پشتيباني مي‌كنند روبروست. روايات تصريح كرده‌اند كه خروج سفياني از وعده‌هاي حتمي خداوند است.
سفياني پس از جنايات متعدد و خونباري كه از شام تا عراق و حجاز انجام مي‌دهد، با تجربة اوّلين شكست خود به سبب فرورفتن بخشي از سپاهيانش در بياباني حوالي مكه ـ بيداء ـ پس از ظهور، به مدينه و سپس عراق روانه مي‌شود.
روايات، در مورد جنگ‌هاي سفياني با حضرت مهدي(ع) و يارانش، تنها به ذكر نبرد فتح قدس و آزادي فلسطين پرداخته‌اند كه جنگ پاياني وي خواهد بود. نتيجة اين جنگ شكست او و همة هم پيمانان يهودي و غربي‌اش مي‌باشد.
فتح قدس به وسيلة امام(ع)
از روايات مربوط به اين نبرد چنين برمي‌آيد كه سفياني، با مشكلات زيادي روبرو مي‌شود.
حضرت مهدي(ع) در آغاز نبرد درنگ مي‌كند و مدتي در حومه دمشق مي‌ماند تا بزرگان و مؤمنان اهل شام؛ آنهايي كه هنوز به آن حضرت نپيوسته‌اند، به او ملحق شوند. سپس حضرت از سفياني مي‌خواهد كه جهت گفت‌وگو شخصاً با آن بزرگوار ملاقات كند. آنگاه يكديگر را ملاقات مي‌كنند. وي تحت تأثير شخصيت حضرت مهدي(ع) قرار مي‌گيرد و با آن حضرت بيعت مي‌كند و تصميم مي‌گيرد دست از جنگ بردارد و منطقه را تسليم امام(ع) نمايد. امّا نزديكان و پشتيبانان سفياني وي را پس از آن سرزنش و نكوهش مي‌كنند و او را از تصميمش منصرف مي‌سازند!
حضرت علي(ع) در روايتي دراين‌باره فرمود:
«وقتي سفياني لشكري به سوي مهدي(ع) مي‌فرستد در بيابان بيداء به هلاكت مي‌رسند و اين خبر به اهل شام مي‌رسد. آنها به خليفة خود مي‌گويند، مهدي ظهور نموده است با او بيعت كن و به اطاعت وي در آي و گرنه تو را مي‌كشيم. او عده‌اي را جهت بيعت نزد آن حضرت مي‌فرستد و مهدي از سوي ديگر حركت مي‌كند تا در بيت‌المقدس فرود آيد».14
اين روايتي است كه اوج حركت مردمي دوستداران حضرت مهدي(ع) و مخالفان سفياني را نشان مي‌دهد در همين نسخه آمده است:
«حضرت مهدي مي‌گويد پسر عموي مرا نزد من آوريد تا با وي سخن گويم پس او نزد حضرت آمده و به او گفت‌وگو مي‌كند. پس از اين گفت‌وگو، وي زمام امر را به امام(ع) تسليم و با او بيعت مي‌كند! امّا چون نزد ياران خود باز مي‌گردد قبيله كلب ـ خاندان وي ـ او را نادم و پشيمان مي‌كنند به همين جهت او برمي‌گردد و تقاضاي فسخ پيمان مي‌كند امام نيز بيعت وي را فسخ مي‌كند. آنگاه سفياني لشكريان خود را براي جنگ با امام بسيج مي‌كند ولي امام(ع) او را شكست مي‌دهد و خداوند روميان را نيز به دست آن حضرت منهدم مي‌سازد».15
به هر حال، سفياني موفق نمي‌شود از اين جوّ مردمي طرفي بربندد و از آن فرصتي كه امام مهدي(ع) به وي مي‌دهد استفاده كند و مسلمانان سرزمين شام هم موفق به ساقط نمودن حكومت سفياني و ارتش او نمي‌شوند. از اين رو وي و هم پيمانانش نيروهاي خود را براي جنگي بزرگ آماده مي‌كنند؛ جنگي كه محورهاي آن به گفتة روايات از عكّا تا صور و از آنجا تا انطاكيه در ساحل دريا و از دمشق تا طبريه و تا داخل قدس گسترش مي‌يابد.
ظاهراً در همين مقطع زماني است كه حضرت مسيح(ع) از آسمان فرود آمده، به ياري امام عصر(ع) مي‌پردازد.
در شماري از روايت‌ها آمده است كه محلّ فرود آمدن عيسي(ع) در قدس خواهد بود همچنين آن حضرت پشت سر امام مهدي(ع) نماز مي‌گزارد و با تصريح به وزارت آن حضرت برتري جايگاه حضرت حجّت(ع) را بر خويش به نمايش مي‌گذارند، همچنين هر سال به حج خانه خدا مشرف مي‌شود و مسلمانان به همراهي وي به نبرد با يهود، روم و دجال مي‌پردازند.16 حضور ايشان به نحوي است كه حداكثر ياري رساني به حضرت وليّ‌عصر(ع) را به دنبال دارد. در نماز چنان‌كه با فعاليت‌ها و اقدامات تبليغي زمينة گرايش خيل عظيم مسيحيان مؤمن و غيرمغرض را به ايشان فراهم مي‌آورد:
در اين هنگام غضب خداوند و خشم مهدي(ع) و سپاهيانش بر سفياني و هم پيمانان وي فرو مي‌بارد، نشانه‌ها و معجزات الهي به دست مهدي(ع) آشكار مي‌شود. سختي و تيره روزي به سفياني و حاميان يهودي و رومي‌اش روي مي‌آورد و به بدترين شكل شكست مي‌خورند. سرانجام، سفياني به دست يكي از سپاهيان امام مهدي(ع) دستگير مي‌شود و طبق نقل روايات، در كنار درياچة طبريه يا در ناحية ورودي قدس به هلاكت مي‌رسد. در ادامة وقايع ظهور با وساطت حضرت مسيح(ع) ميان سپاه امام و غربيان پيمان صلحي ده ساله منعقد مي‌شود كه‌اندكي پس از آن، غربيان صلحنامه نقض مي‌كنند و زمينة بروز فتح‌المبين دوم اسلام و تكرار خاطرة صلح حديبيّه را فراهم مي‌آورند با اين تفاوت كه در اوّلي، اسلام بر شبه جزيرة عربستان حاكم شد و در دومي بر تمام زمين. تفصيل اين اقدامات را مي‌توان در كتاب‌هاي «عصر ظهور» نوشتة آقاي علي كوراني و نيز «شش ماه پاياني» نوشته آقاي مجتبي السادة مطالعه كرد.
پي‌نوشت‌ها:
1. همو، ص 269،270، به نقل از ناصر خسرو قبادياني، سفرنامه.
2. اصطخري، ابواسحاق ابراهيم، ممالك و مسالك، ترجمه: محمدبن اسعد بن عبدا...، به كوشش افشار، ايرج، انتشارات ادبي و تاريخي 1373 ص 69،70.
3. كمره‌اي حاج ميرزا خليل، بيت‌المقدس و تحول قبله، به نقل از شيخ صدوق، من لايحضره ا لفقيه.
4. كمره‌اي، حاج ميرزا خليل، به نقل از: سنن، ابن ماجد، ص 429، سنن، بيهقي، ص 441.
5. حميدي، سيدجعفر، تاريخ اورشليم (بيت‌المقدس) چاپ دوم انتشارات اميركبير، 1381، ص 18 و نيز كمره‌اي، بيت‌المقدس و تحول قبله.
6. اسعدي، مرتضي، بيت‌المقدس، داير\المعارف اسلامي، تهران، چاپ اول 1367، ص 18.
7. انصاري اراكي، حاج شيخ محمدعلي، ص 2.
8. حميدي، سيدجعفر، تاريخ اورشليم، ص 240.
9. همو، ص 242ـ243.
10. اسعدي، مرتضي، بيت‌المقدس، ص 93ـ94.
11. حميدي، سيدجعفر، تاريخ اورشليم، ص 225.
12. همو، ص 264
13. بخش اوّل مطلب با استفاده از مقاله خانم آمنه حاجتي تهيه شده است.
14. نسخة خطّي ابن حماد، ص 96.
15. همان، ص 97.
16. عصر ظهور، ص 342.
...............................................................................
منبع: موعود
