به گزارش «شیعه نیوز»، شهر کایونگ که در میان دشت وسیع رودخانه زرد در استان هینان چین قرار دارد پایتخت قدیمی سلسله سونگ در یک هزار سال پیش بود. این یکی از بزرگ ترین شهرهای دنیا در دوران پیش از قرن نهم میلادی و محلی برای تجمع ملت ها و ادیان بود. هنوز معابد بودایی و تائویی زیادی در آن به چشم می خورد. در هریک مجسمه ای از الهه رحمت وجود دارد و غالبا در کوچه های باریک و تنگ بخش قدیمی شهر قرار داشته و افراد زیادی به آنها مراجعه می کنند. در آنجا همچنین چند کلیسا و مسجد وجود دارد زیرا دو دین اسلام و مسیحیت نیز در قرن هفتم میلادی به چین راه یافت (چین یکی از قدیمی ترین اقلیت های اسلامی را در خاور دور دارد). یکی از شگفت انگیز ترین چیزها اما آن است که در این شهر مساجدی مخصوص زنان وجود دارد. مساله شگفت آورتر اینکه امامان زن در این مساجد نماز را برگزار می کنند.
مسجد اصلی ویژه زنان در نزدیکی مسجد اصلی مردان قرار دارد. از کوچه ای که دور تا دورش پر است از چرخ های فروشندگان دوره گرد باید عبور کرد تا به آن رسید. امامت این مسجد خانمی به نام گوجینگ وانگ است که از سوی پدرش که خود امام مسجد مردان است آموزش دینی دیده است. به همراه وانگ از کوچه ای پیچ در پیچ عبور می کنیم. در راه می ایستد تا با همسایگان صحبت کرده و کیکی را دریافت کند. این کیک را یک شیرینی فروش محلی سفارش داده است. وقتی به درهای طلاکوب مسجد می رسیم گویی شبیه یک معبد کنفوسیوسی است. در داخل، حیات کوچکی دارد با سقفی پوشیده از کاشی های مزین به خوشه های انگور و گل های زرد رنگ.
مسجدی قدیمی
این همان مسجد «وانگجیا آلی» است که گفته می شود یکی از قدیمی ترین مساجد در شهر کایونگ بوده و درسال ۱۸۲۰ بنا شده است. سالن اصلی که برای نماز در نظر گرفته شده بزرگ تر از یک اتاق وسیع است. کف آن را فرش انداخته و چند صندلی نیز در آن مشاهده می شود. این سالن بیش از ۵۰ نفر جمعیت را در خود جای نمی دهد اما یکی از زیباترین اماکن عبادتی است که تا به حال در زندگی خود دیده ام.
در خارج از آن زیر تابش نرم خورشید، با تعدادی از نمازگزاران ملاقات می کنیم. امام شان در گذشته در یکی از کارخانه ها کار می کرده و از خانواده ای ملتزم به دین است. بعد از پنج سال درس خواندن به مقام امامت رسیده است. او احساس می کند اصلی ترین کارش یاد دادن قرائت قرآن به زنان است.
همانطور که در حیات ایستاده بودیم صحبت ها گل انداخت. گوجینگ وانگ گفت داشتن مساجد مخصوص زنان یکی از سنت های چینی است. در استان هینان تقریبا ۱۶ مسجد وجود دارد. در بخش های اطراف این استان بخصوص روستاها نیز مساجد دیگری هست. در برخی از شهرهای کوچک مثل چانگچو مساجد در کنار مدارس کوچکی قرار دارد. فراتر از این ها مساجد زیادی هم در جنوب در استان یونان یا در شمال کشور وجود دارد اما در منطقه سین کیانگ که دارای اکثریت مسلمان است چنین مساجدی یافت نمی شود. زیرا مسلمانان آن استان از سنت های اسلام اهل سنت در آسیای میانه تقلید می کنند.
برای اینکه بفهمیم چرا در چین مساجدی فقط به زنان اختصاص داده شده است باید به تاریخ گذشته این کشور مراجعه کرد یعنی به زمان تاسیس سلسله مینگ در اواخر قرن سیزدهم میلادی. زمانی که اقلیت مسلمانان ناگهان به یک اقلیت تحت ستم تبدیل شدند. در واکنش به لطمه اشغال بیگانگان مغول، حکام اولیه مینگ تصمیم گرفتند جنگی نژادپرستانه را علیه اقلیت هایی که به ملت هان تعلق نداشتند شروع کنند. از این رو اقلیت ها در آن زمان در معرض شک و تردید قرار گرفتند و یک سیاست تبعیض نژادی علیه آنان اعمال شد. در آن زمان به مسلمانان گفته می شد باید با افرادی از نسل هان ازدواج کنند درحالی که چنین چیزی رسم نبود.
از این رو قرن پنجم میلادی برای مسلمانان چین یک فاجعه بود اما در اواخر قرن شانزدهم اوضاع بهتر شد و یک حرکت فرهنگی جدید بین مسلمانان شکل گرفت. در واقع یک قیام فرهنگی و تربیتی اسلامی به راه افتاد. یک قرن بعد فلاسفه مسلمان چینی توانستند کتاب هایی فرهنگی را تالیف کنند و درآن توضیح دهند که آدمی چگونه می تواند هم دوستدار اسلام و هم دولت چین باشد. دراین نقطه بخصوص بود که جامعه و ازجمله مردان به نقش زنان در حفظ و ترویج دین اسلام پی بردند. از این رو مساجدی مخصوص زنان شکل گرفت تا بر حفظ توازن جامعه و تمایل به آموزش زنان تاکید کند.
گوجینگ وانگ و دوستانش در کایونگ بر این باورند که اول مدارس دینی شکل گرفت و بعد در قرن هیجدهم به مساجدی کامل تبدیل شد. هنوز هم آموزش زنان از جمله آموزش های اساسی تا رونویسی از متون نقشی بزرگ در این مدارس دارد. یکی از خانم هایی که با ما صحبت می کرد گفت: «وقتی مادران ما کوچک بودند این مساجد برایشان تنها مکانی بود که زنان فقیر مسلمان می توانستند در آنها آموزش ببینند. زنان این کار را کردند. یعنی از همدیگر حمایت کردند ». وی در ادامه می افزاید: «چنین کاری در برخی جاهای دیگر جهان اسلام رسم نیست اما اینجا به اعتقاد ما چیز خوبی است. زنان از سال ۱۹۴۹ تاکنون وضع شان بهتر شده و این بخشی از یک راه طولانی است».
یکی از خانم ها اندیشه های پیشرو «انجمن اسلامی کایونگ» را مثال می زند و می گوید آن زمان زنان در کنار مردان در پروژه های آموزشی مشارکت داشتند. به گفته او «چین تغییر می کند و این چیزها برای آینده خوب است».
در ونگجیا آلی حدود ۳۰ خانم یا بیشتر بودند. برخی سن و سال دار که حجاب رنگارنگی پوشیده بودند. بعد از کمی فکر کردن گوجینگ وانگ دستش را بالا برده و شروع می کند به اذان گفتن. سپس نماز را شروع می کند. نمازش زیبا و ساده است. صداهای خیابان فروکش می کند و انسان به خود می بالد که در چنین مکانی حضور دارد.
مسلمانان وفادار
جامعه مسلمانان چین برای خودشان موفقیت ها و ناکامی هایی دارند. امروزه مانند همان دوران خانواده مینگ مسلمانان راحت اعتقادات دینی شان را ابراز می کنند. با وجود برخی اختلافات که بر سر احتمال جدایی استان سین کیانگ در غرب وجود دارد مسلمانان داخل چین نسبت به دولت ابراز وفاداری می کنند و می خواهند مانند مسلمانان قدیم حامی کشورشان باشند اما اگر واکنش به نظام پدرسالارانه و سنتی چین و وضعیت تاریخی مسلمانان در این کشور در نظر گرفته شود اینجا قضیه اندکی تفاوت پیدا می کند.
در قرن بیستم، چین برای یک مدت طولانی در انزوا بود. اما مساجد خاص زنان در این کشور کاملا از موج اسلام رادیکالی که با ظهور انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ به وجود آمد فاصله دارد. الان به نظر می رسد دوباره چرخ ها به حرکت در آمده باشد. آن چیزی که امروزه در کایونگ خیلی عادی است رفته رفته در بخش های دیگری از جهان نیز دارد مورد پذیرش واقع می شود زیرا برای مثال در ایران نیز از مدت ها پیش مساجد خاص زنان به وجود آمده است. همچنانکه در برلین، آمستردام، لبنان و حتی در سودان مساجدی مخصوص زنان وجود دارد.
برای مثال در لس آنجلس آمریکا یک زن آمریکایی آفریقایی تبار امامت مسجدی مخصوص زنان را برعهده دارد. در انگلستان نیز شورای زنان مسلمان برادفورد اعلام کرد قصد دارد نخستین مسجد ویژه زنان را تاسیس کند. بسیاری از مسلمانان می گویند این یک مرحله لازم و ضروری در تاریخ اسلام بوده و از آن گریزی نیست. زنان هم باید برای خود مساجد ویژه ای داشته باشند.
انتهای پیام/ 852
منبع: بی بی سی عربی
