امروز، روز خودشناسی، روز بازخوانی كرده ها و ناكرده ها، روز اعتراف به گناهان و راز و نیاز با خداوند و روز معرفت نسبت به حجت خداست. امروز، روز عرفه است و جایی كه ما از آن سخن می گوییم، صحرای عرفات.
عرفات در روزگار ما، مشخص ترین مكانی است كه حجت خدا و جانشین پیامبر، مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در آن حضور می یابند و به جمع حاجیان گرما می بخشند. با آن حضور مقدّس، اگر حاجیان رسول خدا (ص) را در كنار خود نبینند، مولای متّقیان را نیابند، وجود امام مجتبی را احساس نكنند، زمزمه دعای سید الشهدا را نشنوند و امام سجاد را و حضرت باقر را و ... به حق كه حجشان ناتمام است.
عجب صحرایی است عرفات و عجب روزی است عرفه!
در چنین روزی، پیامبر خدا (ص) تا طلوع آفتاب در منا حضور داشتند و سپس به عرفات تشریف فرما شدند. نیك كه بنگریم در محلی به نام "نمره" خیمه رسول الله را خواهیم دید و چون در سخنان حضرتش دقّت كنیم، بوی خداحافظی خواهیم شنید. آفتاب عمر حبیب خدا (ص) اندیشه غروب دارد و واپسین سفر این سفیر الهی با ابلاغ آخرین تكالیف رسالتش سپری می شود.
پیامبر برگزیده (ص) دغدغه ای بزرگ در سینه دارد. می داند كه باید در واپسین روزهای حیات، جانشین خود را به مردم بشناساند. جبريیل در شامگاه روز قبل، بار دیگر پیام معبودش را به وی ابلاغ كرده است كه اگر چنین نكند گویی رسالتش را به انجام نرسانیده است.
روزهایی سخت و حساس در پیش است و پیام آور امین الهی باید برای رسانیدن پیام كردگارش دل های رمیده پیروان را آماده سازد. همین دیشب بود كه صدای حضرتش گفتار جبرئیل را برای مؤمنان فریاد می كرد: "خوشبختی واقعی و سعادت كامل و نیك بختی حقیقی، از آن كسی است كه علی را در زندگی و پس از مرگش دوست بدارد."
همراه كاروان حجّة الوداع مي رويم تا پیام غدير را بشنویم...
خبرگزاري شبستان
