به گزارش «شیعه نیوز»، ریچارد اسپنسر در مطلبی درروزنامه تلگراف این چنین آورده است:
زنان نمی توانند در تبلیغات انتخاباتی خود از عکس استفاده کنند و اجازه ندارند در نشست های انتخاباتی به طور مستقیم برای مردان سخنرانی کنند.
اما در پیشرفت بسیار بزرگ و مهمی که در عربستان سعودی (کشوری که همه آن را به ندادن حق رأی و آزادی به زنان می شناسند) اتفاق افتاد، نام نخستین زنانی که قرار است به عنوان نامزد در انتخابات شرکت کنند، منتشر شد.
انتخابات شوراهای محلی در ماه آینده، سومین انتخابات تاریخ نوین این کشور است؛ اما نخستین باری است که بر اساس حکم ملک عبدالله فقید، به زنان اجازه داده شده است، هم رأی دهند و هم نامزد شوند.
وظایف آنها درصورت برنده شدن، مانند وظایف شورا ها در کشور های دیگر خواهد بود و به کار هایی از قبیل نظارت بر تعمیر و نگهداری راه ها مشغول خواهند شد؛ اما برخی از سرشناس ترین فعالان حقوق زنان و نیز دیگر کسانی که خود را سیاسی و در عین حال خواستار پیشرفت جامعه خود می دانند، از این فرصت استفاده کردند.
بیش از ۱۰۰۰ زن در سراسر کشور نامزد شرکت در این انتخابات شدند که این تعداد فراتر از انتظار بود.
لوجین الحثلول، که در ابتدای امسال از زندان آزاد شد (وی به جرم شرکت در پیکاری برای گرفتن حق رانندگی برای زنان، ۷۳ روز زندانی بود)، گفت: «من برای پیروزی شرکت نکرده ام. هدف من افزایش شمار زنانی است که می توانند در انتخابات شرکت کنند.» او اکنون نامزد شماره یک در بخش ۵ ریاض است.
ملک عبدالله که در بهمن سال گذشته در سن ۹۱ سالگی از دنیا رفت، در سال های پایانی عمرش با ایجاد فرصت هایی برای زنان برای خود اعتباری کسب کرد؛ پادشاهی که پیش از این به عنوان یکی از چند کشوری که در آن حجاب اجباری است و زنان باید برای سفر از "قیمان” خود (پدر، همسر یا برادر) اجازه بگیرند، بدنام بود.
شمار زنان در دانشگاه از مردان پیشی گرفت ودر همین حال دستور داد که زنان بتوانند به عنوان دستیار فروش کار کنند؛ از آن زمان نزدیک به صدها هزار زن به نیروی کار در عربستان افزوده شده است.
این پادشاهی همچنین در یک دهه گذشته به ۷۵۰ هزار دانشجو، بورس تحصیل در خارج داده است که بسیار از آنها زن هستند و تغییرات برای بسیاری از آنها در هنگام بازگشت قابل توجه است.
هیفا الحلبی، معماری که پیش از بازگشت خود در دو سال پیش، به عربستان سعودی، سرگرم تحصیل و کار در لندن و گلاسکو بوده است، گفت: «از زمانی که بازگشته ام، مشغول کار بوده ام، به سفر می روم و کسی از من اجازه "قیم” نخواسته است.»
وی اکنون نامزد بخش ۴ ریاض است و با تصویر بدون حجاب در روزنامه ای محلی ستونی برای خود دارد؛ در حالی که تیشرتی پوشیده است که روی آن نوشته شده "پانکی نمرده است”، از دیدار با روزنامه نگاری مرد در خانه خوشحال است.
اگر چه هر دو زن از آن دسته افرادی هستند که در خارج تحصیل کرده اند، اما به گروه های متفاوتی تعلق دارند. خانم حلبی ۳۸ ساله که همسر یک وکیل است می گوید او در این انتخابات شرکت کرده تا اصول معماری خود (یعنی طرح خوب راهی برای زندگی است) را عملی کند.
وی این مبارزه برای رانندگی زنان و پایان دادن به "اجازه قیم” را بخشی از "فمنیسم نسل قدیم” می داند که دیگر برای بسیاری از زنان سعودی که تحصیل کرده اند و کار می کنند، معنایی ندارد.
از سوی دیگر، خانم حثلول که با یکی از معروف ترین کمدین های عربستان سعودی ازدواج کرده ، خود را به یکی از معروف ترین فعالان تبدیل کرده است.
وی سال گذشته، به جرم تلاش برای رانندگی از امارات متحده عربی (از کشورهایی که محدودیت کمتری برای زنان دارد) و عبور از مرز عربستان دستگیر شد. اقدام "بین المللی” او به نافرمانی مدنی حرکتی بسیار تحریک آمیز تلقی شد و زمانی به حمله تروریستی تهدید شد.
وی می گوید فقط به خاطر داشتن پدری آزاد اندیش است که می تواند این کار ها را انجام دهد؛ پدری که از تلاش او حمایت می کند و با وجود این که از افسران پیشین نیروی دریایی است، وقتی او قانون [منع رانندگی زنان] را زیر پا می گذاشت، داخل خودرو کنارش می نشست.
این دو زن درباره برخی از قوانین تعیین شده برای این انتخابات نیز نظرات متفاوتی دارند. قوانینی همچون ممنوعیت استفاده از عکس و سخنرانی نامزد ها برای افرادی از جنس مخالف.
این قانون که هم در مورد زنان و هم برای مردان اعمال می شود، با وجود این که عادلانه به نظر می رسد، اما شیوه ای زیرکانه در تبعیض بر ضد زنان است: اگر نامزد ها فقط بتوانند به طور خصوصی به مبارزه انتخاباتی بپردازند، برای مردانی که فرصت های بیشتری برای پخش مانیفست های خود در محیط کار و شبکه های اجتماعی دارند، امتیازی خواهد بود.
اما خانم حلبی می گوید ممنوعیت عکس بد نیست و مانع از این می شود که افراد با بلندی ریش خود مذهبی بودن شان را تبلیغ کنند و اسلام گرایی تندرو را تضعیف می کند.
نسیمه السده، یکی از ۹ زنی که نام او در فهرست ۶۲ نامزدی است که برای کسب ۱۲ کرسی شهر شرقی قطیف رقابت می کنند، انتخابات حساس تر است. وی از اقلیت شیعه است و قطیف از مناطق نا آرام شیعیان است.(منظقه ای که به صورت مداوم شاهد اعمال خشونت ازسوی آل سعود است)
علی محمد النمر، معترض جوانی که جرمی کورباین، رئیس "حزب کارگر” انگلیس، حکم اعدام وی را با زدن گردن و مصلوب شدن محکوم کرد و این حرکت وی موجب تنشی میان او و سفیر عربستان در لندن شد، نیز اهل قطیف است.
شرکت او در جنبش رانندگی زنان ریشه در کار وی در انتشار پرونده های معترضان دستگیر شده دارد.
اعتراضات در قطیف در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، همچون همه اعتراضاتی که در جریان "بهار عربی” در عربستان سعودی صورت پذیرفت، سرکوب حکومت را به همراه داشت. بسیاری از فعالان مدنی دستگیر و به دوره های طولانی محکوم شدند.
خانم اسد می گوید: «من در ابتدا به حقوق بشر علاقه دارم. یکی از حقوق انسانی ما حقوق سیاسی ما است و حقوق سیاسی برای زنان نیز بسیار مهم است.»
پلیس دو بار وی را فرا خوانده و از او خواسته است درباره حکومت «تند حرف نزد».
وی اذعان دارد: انتخابات از بسیاری جهات یک "بازی” است. فعالان دیگری همچون عزیزه الیوسف، از فمنیست های کهنه کار، آن را به طور کلی تحریم کرده اند. خانم یوسف با اشاره به بیم از این که سلمان، پادشاه جدید عربستان که به محافظه کاری معروف است، اصلاحات سلف خود را متوقف کرد، گفت: «اوضاع در واقع بدتر و بدتر می شود.
به نظر من، ما نیازمند تغییر در کل نظام هستیم. ما برای تغییر ساختار حکومت، نه به انقلاب که به تحول نیاز داریم.»
وی گفت شمار زنانی که به دانشگاه می روند، فقط به ایجاد «زندانی از تحصیل کرده ها» منجر شده است.
اما خانم السده گفت با این وجود، شرکت در انتخابات به عنوان راهی برای اینکه هم به مردان و هم به زنان نشان دهیم چه کارهای می توان انجام داد، کار با ارزشی است.
وی گفت: «این گام های ابتدایی است و مردم خواستار گام های بیشتر و بیشترند. این آنها نیستند که حقوق ما را به ما می دهند. اما برای آموزش این که ما چه حقوقی داریم، به زنان و به طور کلی به همه افراد جامعه، راه بسیار سختی نیست.»
انتهای پیام/654
