به گزارش «شیعه نیوز»، چاپ هند، اسلام رویکردی همه جانبه به موضوع سلامت دارد. از آن جا که دین و عالم معنا جزو لاینفک زندگی جسمانی و عالم ماده است، سلامت مادی، جسمانی، عاطفی ـ روانی و معنوی ـ روحانی نیز از یکدیگر جدایی‌ناپذیرند. این سه جنبه مجموعا سلامت کامل انسان را میسر می‌سازند، به نحوی که اگر هر بُعدی از این مجموعه در معرض آسیب و خطر قرار گیرد دیگر ابعاد نیز از آن متأثر خواهند شد.
پیامبر گرامی اسلام (صلی الل علیه و آله) به یاران خود فرمود: لْمُؤْمِنُ الْقَوِیُّ خَیْرٌ مِنَ الْمُؤمِنِ الضَّعیفِ ( مُؤْمِنٍ ضَعیفٍ )«شخص با ایمان قوی و نیرومند از شخص با ایمان ضعیف بهتر و دوست داشتنی تر است.» واژه «نیرومند» هم می‌تواند بیانگر نیرو در ایمان و شخصیت باشد و هم به معنای سلامت. جسم ما امانتی از سوی خداوند رحمان است و ما در مراقبت از سلامت جسمانی در برابر او پاسخگو هستیم. اگر چه که سلامت فیزیکی و عاطفی ـ روانی مهم هستند اما سلامت معنوی باید نخستین اولویت در زندگی‌مان قرار گیرد.
صدمه و بیماری ممکن است به دلایل بسیاری رخ دهد با این حال مهم است بدانیم و قبول کنیم هیچ چیزی در این جهان بدون اذن و اراده خداوند صورت نمی‌گیرد.
وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لاَ یَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یَابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ «و کلیدهاى غیب تنها نزد اوست جز او [کسى] آن را نمىیداند و آنچه در خشکى و دریاست میداند و هیچ برگى فرو نمىافتد مگر [اینکه] آن را مىداند و هیچ دانهاى در تاریکی‌هاى زمین و هیچ تر و خشکى نیست مگر اینکه در کتابى روشن [ثبت] است»(سوره انعام، آیه 59).
آسیب و بیماری می‌تواند امتحان و آزمایشی باشد که ما باید با آن با صبر و شکیبایی و مهم‌تر از همه با پذیرش روبرو شویم. قبول و پذیرش یک مصیبت یا بیماری به معنای کاری انجام ندادن در برابر آن نیست. البته ما تلاش می‌کنیم تا بر آن فایق آییم و از آن عبرت بگیریم. پذیرش به این معنا است که ما با مصیبت و بیماری صبورانه مواجه شویم و در عین حال به سلاح‌هایی که الله به ما عطا فرموده مسلح باشیم.
بزرگترین این سلاح‌ها قرآن است، کتاب هدایت و سرشار از رحمت و شفاعت. قرآن کریم کتاب درسی یا راهنمای پزشکی نیست بلکه حاوی نکات و دستورالعمل‌هایی است که سبب ارتقای سلامت و شفای جسم و جان می‌شود.
«یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ»(اى مردم به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینههاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است (سوره یونس، آیه 57).
«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا»(و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىکنیم و[لى] ستمگران را جز زیان نمىافزاید (سوره اسرا، آیه 82).
جستجوی درمان و شفا از طریق قرآن اهمیت دارد. اما این نکته نیز اهمیت دارد که بدانیم مراجعه به اطبا و کمک گرفتن از آنها مجاز و گاه ضروری است. بدن ما متعلق به ما است و به صورت امانت در اختیار ما است. ما باید با آن با رعایت احترام رفتار کنیم و آن را در بهترین شرایط نگه داریم. با توجه به رویکرد جامع اسلام به مقوله سلامت هیچ تناقضی میان جستجوی درمان و علاج از هر دو طریق علوم پزشکی و منابع معنوی مجاز و معتبر وجود ندارد.
در دنیای امروز بسیاری از مردم از ثروت و تجملات بسیاری برخوردارند اما میزان رضایتمندی‌شان پایین است. با این که در غرب بسیاری به پزشکان مجرب و درمان‌های پیشرفته و امکانات پزشکی نوین دسترسی دارند اما زندگی بسیاری آکنده از درد، بی‌میلی و افسردگی است. در این میان حلقه مفقوده ایمان به خداوند است.
نتایج مطالعات علمی طی سال‌های گذشته نشان داده است که باورهای دینی به پیش‌گیری از اختلالات و بیماری‌های روانی و جسمی و یا درمان موثرتر آنها کمک و روند بهبودی فرد را تسریع می‌کند.
تلاوت، قرائت و تدبر در قرآن کریم منجر به شفای قلوب و اذهان می‌شود و اعتقاد به اراده الهی و تسلیم شدن در برابر آن مهمترین رکن مراقبت از سلامت است.
خداوند، قادر متعال است. بنابراین لازم است که ما به او توکل کنیم، با قرآن کتاب هدایت و سعادت، انس پایدار برقرار نماییم، از سیره و سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) پیروی کنیم و همزمان درمان وشفا را از طریق صحیح جستجو نماییم.
انتهای پیام/ 852
