به گزارش "شیعه نیوز" به نقل از فارس، كه اخيرا از نجف اشرف ديدار كرده است، اولين حوزه علميه جهان تشيع در نجف اشرف و در كنار بارگاه مقدس و باشكوه حضرت علي(ع) تأسيس شده است. از اين رو، در طول تاريخ، طلاب و محققان بسياري براي آموختن آموزههاي شيعي رهسپار نجف شدند و اين شهر فقيهان، محدثان و متخصصان بيشماري را در رشتههاي مختلف علوم ديني پرورده است.
اما مهجوريت و مظلوميت شيعه در نجف، از زمان حضرت علي(ع) تا امروز كه براي اولين بار يك دولت شيعي بر عراق حكومت ميكند، ادامه دارد.
قدم زدن در خيابانها و كوچههاي نجف به خوبي اين مظلوميت را عيان ميكند.
صدام حسين، ديكتاتور معدوم عراق، با كينهاي كه از شيعه و علمايش داشت، نه تنها به عمد از توسعه و نوسازي شهرهاي شيعهنشين عراق جلوگيري ميكرد، بلكه تمام تلاشش را براي تخريب بارگاه شش امام شيعه مدفون در نجف، كربلا، سامرا و كاظمين به كار ميبرد و بسياري از علماي شيعه را به شهادت ميرسانيد.
اطراف حرم امام علي(ع) به گونهاي است كه دل هر زائر آن امام را به درد ميآورد؛ به مساجد كوفه و سهله كه از مهمترين مساجد اسلام به شمار ميآيند، آنگونه كه بايد رسيدگي نميشود؛ و خانه مراجع نجف در كوچه پسكوچههايي است كه به هيچ وجه وضعيت مناسبي ندارند.
در اين ميان آرامگاه علما و فقهاي شيعه در نجف اشرف هم از اين مهجوريت در امان نماندهاند؛ و آرامگاه مرحوم شيخ محمد محسن تهراني (منزوي) معروف به «آقابزرگ تهراني» كه حدود چهل سال پيش در نجف درگذشت، از اين جمله است.
اين آرامگاه در يكي از كوچههاي نزديك حرم مطهر امام علي (ع) قرار دارد.
آقا بزرگ تهراني كه در سال 1293 هجري قمري در تهران متولد شد، در سفري در سال 1315 ه.ق. به كشور عراق، براي زيارت عتبات و تحصيل علوم ديني، براي هميشه ايران را ترك كرد و مقيم نجف اشرف شد.
مهمترين اثر شيخ آقا بزرگ تهراني كتاب «الذريعه الي تصانيف الشيعه» است كه در پاسخ به اهانت برخي از مستشرقان نوشته شده كه گفته بودند مذهب شيعه اثر در خور تأملي ندارد.
چندي پيش در تهران به مناسبت صدمين سال تأليف اين كتاب سترگ، بزرگداشتي براي آقا بزرگ تهراني در انجمن آثار و مفاخر فرهنگي برگزار شد.
همچنين ايران، تير ماه امسال، بانك اطلاعات نسخ خطي كتابخانههاي آسيا، اروپا و آمريكا را به همين مناسبت و به ياد وي راهاندازي كرد.
آقابزرگ تهراني كه در سنين جواني اجازه نقل حديث از علماي ان زمان دريافت كرد، بيش از هشتاد جلد كتاب نوشت.
او در تمام عمر علمي خود، سعي داشت كه شيعه را از مظلوميت رهايي بخشد، اما اكنون آرامگاه اين عالم ايراني، كه يكي از نشانههاي غربت شيعه است، دور از وطن، مورد بيمهري و بيتوجهي قرار گرفته است.