به گزارش «شیعه نیوز»، در تاریخ 21 آگوست 1969 برابر با 30 مرداد سال 1348 یک یهودی استرالیایی تبار به نام دنیس مایکل روهان، با آتش زدن مسجدالاقصی باعث تخریب بخش هایی زیادی از این مسجد شد، در این آتش سوزی ستون‌های دود به هوا بلند شد و در قسمت جنوب شرقی در حدود دویست متر مربع از سقف مسجد کاملاً منهدم گردید و گنبد مسجد در پنج نقطه سوخت. همچنین یکی از آثار متبرک مسجد و یک منبر مخصوص که هشتصد سال سابقه داشت نیز کاملاً از بین رفت. صحن‌های شرقی و جنوبی نیز در آتش سوخت و به این ترتیب مساحت بخش آتش گرفته مسجد به 1500 متر مربع رسید، یعنی یک سوم از مساحت 4400 متری این مسجد مبارک را در برگرفت.
در روز آتش‌سوزی، شهردار صهیونیست قدس اشغالی آب مسجد الاقصی را قطع کرد تا آب لازم برای خاموش کردن آتش فراهم نباشد، خودروهای آتش‌نشانی رژیم صهیونیستی نیز بعد از آنکه آتش خاموش شد وارد عمل شدند. اسرائیل با افزایش خشم و انزجار مسلمانان سراسر جهان مجبور به بازداشت این جهانگرد یهودی شد، اما بعد از یک محاکمه نمایشی به بهانه اینکه نامبرده دچار بیماری روانی بوده، آزاد شد.
مشخصات مسجد الاقصی
مسجد الاقصی یکی از مقدس ترین اماکن اسلامی برای مسلمانان جهان است. این مسجد اولین قبله مسلمانان جایی که در دوران پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) ایشان به سوی این مسجد به اذن خداوند نماز بپا می‌داشتند و همچنین سومین حرم شریف پس از مسجد الحرام و مسجد النبی در مکه و مدینه است. مسجد الاقصی دومین مسجد ساخته شده بر روی زمین پس از بیت الله الحرام محسوب می‌شود. نقل است که " حضرت آدم (علیه السلام) آنرا ساخته و زیربنای آنرا چهل سال پس از ساختن بیت الله الحرام بنا به دستور خداوند نهاده است.
مسجد الاقصی نامی است اسلامی که خداوند برای این مکان برگزیده و در قرآن کریم به آن اشاره شده است. اقصی به معنای دورترین است و مقصود از آن اینکه این مسجد نسبت به دو مسجد بزرگ دیگر مسلمانان در مکه و مدینه دورتر است. مسجد الاقصی شامل منطقه ای است مستطیل شکل در جنوب شرقی شهر قدس که دور تا دور آنرا دیوار در برگرفته و این دیوارها هم در داخل دیوارهای بخش قدیمی شهر قدس قرار گرفته‌اند.
مساحت مسجد حدود 4400 متر مربع است و شامل مسجد الاقصی و قبه الصخره به همراه آثار دیگری است که تعداد آنها به 200 اثر می رسد. بر خلاف مسجدالحرام و مسجد النبی ابعاد آن از زمان ساخته شدن این مکان تغییر نکرده است.
مسجد الاقصی چهارده دروازه دارد که پنج یا چهار دروازه از آنها بعداز فتح این شهر توسط صلاح الدین بسته شدند، این دروازه ها عبارتند از باب الرحمه از شرق، باب المنفرد، المزدوج و الثلاثی در جنوب.
اکنون ده دروازه همچنان باز می باشد که عبارتند از: باب المغاربه (النبی) ، باب السلسله (باب داوود)، باب المتوضا (باب المطهره)، باب القطانین، باب الحدید، باب الناظر و باب الغوانمه (باب الخلیل) در قسمت غربی و نیز باب العتم (باب شرف الانبیاء)، باب حطه، باب الاسباط در بخش شمالی واقع اند.
انگیزه‌های صهیونیستی از تخریب مسجدالاقصی
یک جریان مسیحی صهیونیستی در آمریکا شکل گرفته که اعتقاد دارد ویرانی مسجد الاقصی و ساخت معبد سوم سلیمان به جای این مسجد، شرط ظهور حضرت مسیح (موعود آخر الزمان) است و بدون ساخت معبد سوّم، مسیح هرگز ظهور نمی کند.
این جریان به ویژه گروهای تندرو صهیونیست وابسته به آن اعتقاد دارند که خرابه های معبد نخست و دوم سلیمان در زیر مسجد الاقصی است و برای ساخت مجدد این معبد راهی جز ویرانی مسجد الاقصی وجود ندارد.
با توجه به همین اعتقاد، پیروان این جریان صهیونیستی مبالغ هنگفتی را در سازمان های افراطی صهیونیستی مانند «عطیرات کوهانیم» قرار می دهند که یهودی کردن قدس و تخریب مسجد الاقصی هدف اعلام شده آنها است.
محوریت طرح صهیونیسم جهانی در فلسطین شهر اشغالی قدس است. از جمله مکانی که بر اساس اسطوره های اسرائیلی «هیکل» در آنجا قرار داشت، کوه «صهیون» است. به همین دلیل طرح صهیونیسم دارای بعد دوگانه است، یکی مذهبی و دیگری سیاسی و این باعث می شود تا بقای مسجدالاقصی از دید آن ها کاملا مردود باشد.
آنچه بازخوانی این حادثه تاریخی را بعد از 55 سال ضروری می‌کند، استمرار استراتژی رژیم صهیونیستی برای تخریب مسجدالاقصی و فعالیت‌های گسترده مؤسسات صهیونیستی برای رسیدن به این هدف است. آنها در این مسیر مجموعه ای از اقدامات را دنبال می‌کنند که بخشی از آنها شامل موارد زیر است:
طرح یهودی سازی قدس و تخلیه عرب های فلسطینی از این شهر اشغالی یکی از اهدافی است که برای مصادره هویت مسجدالاقصی و تبدیل آن به مایملکی صهیونیستی انجام می‌شود، به این ترتیب صهیونیست‌ها به مرور زمان سعی دارند تغییرات انجام شده در داخل مسجد را به عنوان اقدامی کاملا داخلی توصیف‌کنند. بیرون راندن ساکنان منطقه، ناامن جلوه دادن شرایط اقتصادی، اجتماعی و معیشتی آن ها یا سلب هویت عربی و واداشتن آنها به مهاجرت و تغییر ترکیب جمعیتی از جمله این اقدامات است. تخریب کوی مغربیها که به طور کامل نزدیک دیوار ندبه قرار دارد و تبدیل آن به میدانی جهت خواندن نماز یهودیان.
حفر کانال‌هایی در زیر مسجدالاقصی در چارچوب طرح سست کردن پایه های ساختمان مسجدالاقصی و تخریب آن و سایر مؤسسات رژیم صهیونیستی دنبال می‌شود، انجام این حفاری ها به بهانه یافتن بقایای هیکل موهوم سلیمان صورت می‌گیرد و در این مسیر برخی دیوارهای مسجد الاقصی نیز تخریب شده است.
ناظران مسائل رژیم صهیونیستی معتقدند که روند حفر تونل ها در زیر مسجد الاقصی به مرحله ای رسیده که با یک زمین لرزه کوچک طبیعی یا ساختگی و یا یک انفجار عمدی، تمام مسجد تخریب می‌شود تا مهمترین نماد فلسطینی ها محو شود.
تاریخچه تجاوزات رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی
مسجد الاقصی از زمان تاریخ موجودیت صهیونیست ها و تسلط آنها بر شهر قدس بارها مورد تجاوز افراط گرایان یهودی قرار داشته که همواره این افراد از حمایت نظامیان صهیونیست برخوردار بوده‌اند و فلسطینی‌هایی که به مقابله با این اقدامات می پردازند، از سوی پلیس رژیم صهیونیستی سرکوب می شوند. در زیر بخش هایی از تاریخچه تجاوزات صهیونیست ها به مسجد الاقصی را می بینیم.
21 آگوست 1969: مسجدالاقصی به دست افراطیان یهودی آتش گرفت که باعث نابودی منبری بسیار ارزشمند از چوب و عاج که صلاح الدین فرمانده مسلمان از آلپو آن را فرستاده بود گردید. این حریق عمدی، شورای امنیت سازمان ملل را به فعالیت واداشت تا شکست اسراییل را در جلوگیری از حملات تروریستی به زیارتگاه مسلمانان محکوم کند. جزئیات این اقدام در بخش بعد شرح داده می شود.
3 مارس 1971: "گرشون سلومون" یک افراطی صهیونیست به همراه گروهی از صهیونیست ها موسوم به گروه «پیروان با ایمان معبد» به مسجد حمله کرد. آنها بعد از درگیری با فلسطینیان بیرون رانده شدند، اما سه سال بعد (سوم مارس 1974) وی دوباره به مسجد حمله ور شد. او بار دیگر در 14 جولای 1978 رهبری یهودیان جنگ طلب را در حمله به مسجد الاقصی در دست گرفت، نظامیان صهیونیست این بار برای حمایت از یهودیان، فلسطینی های معترض را سرکوب کردند.
10 آگوست 1980: سیصد متعصب یهودی پیرو «گاش آمونیم» با سلاحهای سنگین با غلبه بر پلیس فلسطین به مسجد یورش می برند. اما بعد متفرق می گردند. یک ماه بعد (15 سپتامبر 1980) این گروه با همدستی استنلی گلدفوت و گروه مؤمنان معبد دوباره وارد مناطق مسجد می‌شوند اما بعد از نزاع و کشمکش با پلیس بیرون رانده می گردند.
11 آوریل 1982: "آلن گودمن" تبعه اسرائیلی با پاسپورت آمریکایی، با تفنگ ام.16 به مسجدالاقصی حمله کرد و نمازگزاران را هدف قرار داد. او دو فلسطینی را کشته و چندین نفر را زخمی کرد. در نوامبر 1997، کابینه رژیم صهیونیستی گودمن را آزاد کرد. گودمن نیز بدون هیچگونه اظهار تأسفی اعلام کرد: «من مأموریتم را انجام دادم.»
10 مارس 1983: افراطیان مسلح «گاش اموینم» در تلاش برای غلبه بر نگهبانان امنیتی مسجد از دیوارهای آن بالا رفته و مسجد را تصرف می کنند. آنها مقادیر زیادی مواد منفجره، مسلسل و هفت تیر در اختیار داشتند. بیست و نه نفر مسؤولیت این عملیات را پذیرفتند، اما دادگاه رژیم صهیونیستی شش ماه بعد آنها را تبرئه کرد.
27 ژانویه 1984: در یکی از بزرگ ترین توطئه های صورت گرفته برای آتش سوزی و نابودی مسجد، تروریستهای یهودی، مجهز به 114 کیلوگرم مواد منفجره شامل چندین نارنجک، جعبه دینامیت و 12 خمپاره تلاش کردند تا مسجد را به آتش بکشند. آنها تحت رهبری خاخام «موشه لوینگر»، از یهودیان رادیکال بودند.
سپتامبر 1996: مؤسسه آترت، از طریق دلارهای یهودیان ثروتمند آمریکا، مانند"ایروینگ موسکوتیز" میلیونر اهل میامی تونلی را که در طی عملیاتهای شبانه به طور مخفی احداث شده و کل مجموعه الاقصی را دربر می گیرد گشود. این تونل جدال برانگیز، شعله نبرد سختی را برافروخت که منجر به مرگ 60 فلسطینی و 15 سرباز اسرائیلی گردید.
یکی از آسیب‌های تحولات پیچیده در عرصه کشورهای اسلامی انحراف افکار عمومی از آرمان فلسطین و اقدامات و جنایت‌های رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی از جمله تخریب مسجدالاقصی و یهودی سازی آن است. بنابراین جهان اسلام هم‌زمان با مبارزه با رویکردهای تروریستی تکفیری منطقه باید، توجه به اولویت آرمان فلسطین را در نظر داشته باشد.
انتهای پیام/ 242