وی تاکید کرد: جامعه جهانی باید تلاش‌های بیشتری برای دفاع از حقوق زنان در مناقشات مسلحانه کنند. در کشورهای همسایه مانند عراق و افغانستان زنان از تبعات این مناقشات متاثر هستند. بیشترین آسیب از عملکرد داعش را زنان می‌بینند و همین امر موجب ایجاد تشنج در جامعه شده است.
این فعال حوزه زنان در ادامه گفت: لازم است صندوق‌های سازمان ملل برنامه‌هایی برای کاهش آسیب زنان در مناقشات مسلحانه پیش‌بینی کنند و بخش‌های امنیتی آن، این موضوع را به عنوان یک تکلیف الزام‌آور درنظر بگیرند.
وی با اشاره به رفتار نامناسب داعش با زنان ایزدی اظهارکرد: آثار این رفتار در نسل‌های متمادی در جامعه جهانی باقی می‌ماند و موجب وجود احساس ناامنی در زنان می‌شود و همین امر موجب محقق نشدن سایر اهداف سند پکن می‌شود.
فرامرزیان در پایان با بیان اینکه امنیت، لازمه توسعه یافتگی است، تصریح کرد: امنیت زنان در دو کشور همجوار به شدت کاهش یافته است، زمانی که امنیت وجود نداشته باشد رشد و توسعه با اختلال مواجه می‌شود.
در سال ۱۹۹۵ در چهارمین اجلاس جهانی زنان در چین - سندی که
به «کار پایه پکن» معروف شد - جهت عزم جهانی برای بهبود وضعیت زنان به
تصویب رسید. این سند شامل 12 حوزه نگران‌کننده در حوزه زنان می‌شد که از
جمله آن‌ها می‌توان به فقر، زنان و اقتصاد، زنان و حقوق بشر، زنان و محیط
زیست، زنان و رسانه، خشونت علیه زنان، زنان در قدرت و تصمیم‌گیری،
سازوکارهای نهادین برای پیشرفت زنان، زنان در مناقشات مسلحانه، مسائل حقوق
بشر زنان و دختربچه‌ها اشاره کرد.
انتهای پیام/ ن . ش