یک فعال حوزه زنان گفت: با توجه به اینکه رییس جمهور ایده رفع خشونت در جهان را مطرح کرده است لازم است در نشست پکن با رویکرد منطقی این موضوع در حوزه زنان مطرح شود چراکه زنان باوجود نقش نداشتن در بروز مناقشات مسلحانه بیشترین آسیب را از آن میبینند.
ژاله فرامرزیان افزود: زنان از نظر ویژگیهای فردی و موقعیتی که در جامعه و خانواده
دارند، نقشهای نرمتری را برعهده دارند. مناقشات مسلحانه با روحیه و
نقشهای زنانه مغایرت دارد. ویژگیهای خاص زنانه و عدم تاثیر آنان در بروز
مناقشات مسلحانه موجب شده است که آنان بیشتر از سایر گروهها مورد ظلم واقع
شوند.
وی تاکید کرد: جامعه جهانی باید تلاشهای بیشتری برای دفاع از حقوق زنان در
مناقشات مسلحانه کنند. در کشورهای همسایه مانند عراق و افغانستان زنان از
تبعات این مناقشات متاثر هستند. بیشترین آسیب از عملکرد داعش را زنان
میبینند و همین امر موجب ایجاد تشنج در جامعه شده است.
این فعال حوزه زنان در ادامه گفت: لازم است صندوقهای سازمان ملل
برنامههایی برای کاهش آسیب زنان در مناقشات مسلحانه پیشبینی کنند و
بخشهای امنیتی آن، این موضوع را به عنوان یک تکلیف الزامآور درنظر
بگیرند.
وی با اشاره به رفتار نامناسب داعش با زنان ایزدی اظهارکرد: آثار این رفتار
در نسلهای متمادی در جامعه جهانی باقی میماند و موجب وجود احساس ناامنی
در زنان میشود و همین امر موجب محقق نشدن سایر اهداف سند پکن میشود.
فرامرزیان در پایان با بیان اینکه امنیت، لازمه توسعه یافتگی است، تصریح
کرد: امنیت زنان در دو کشور همجوار به شدت کاهش یافته است، زمانی که امنیت
وجود نداشته باشد رشد و توسعه با اختلال مواجه میشود.
در سال ۱۹۹۵ در چهارمین اجلاس جهانی زنان در چین - سندی که
به «کار پایه پکن» معروف شد - جهت عزم جهانی برای بهبود وضعیت زنان به
تصویب رسید. این سند شامل 12 حوزه نگرانکننده در حوزه زنان میشد که از
جمله آنها میتوان به فقر، زنان و اقتصاد، زنان و حقوق بشر، زنان و محیط
زیست، زنان و رسانه، خشونت علیه زنان، زنان در قدرت و تصمیمگیری،
سازوکارهای نهادین برای پیشرفت زنان، زنان در مناقشات مسلحانه، مسائل حقوق
بشر زنان و دختربچهها اشاره کرد.
انتهای پیام/ ن . ش