SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از فارس، درباره زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) روایات فراوانى وجود دارد و درباره زیارت عاشوراى معروف، احادیثی از امام باقر(علیه السلام) و امام صادق(علیه السلام) نقل شده اما در عین حال سؤالاتی نیز در این حوزه درباره متن زیارت عاشورا و مسائل دیگر درباره آن مطرح شده است.حجت‌الاسلام جعفری‌پور، مسئول پاسخگویی مرکز تخصصی نماز به برخی شبهات پیرامون متن زیارت عاشورا پاسخ می‌دهد.
زیارت عاشورا یک حدیث قدسی است
*زیارت عاشورا از کلام کدام امام معصوم صادر شده است؟
- زیارت عاشورا آن گونه که از روایت امام صادق(علیه السلام) در کتاب مصباح شیخ طوسی به دست می‌آید، از جانب خداوند و حدیث قدسی است، یکی از تفاوت‌های حدیث قدسی با قرآن این است که رساندن آیات قرآن بلافاصله بعد از نزول آن به همه مردم واجب است، ولی ممکن است یک حدیث قدسی از جانب خداوند به پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) عرضه شود، بدون آنکه پیامبر(صلی الله علیه واله) آن را به یک نفر هم بگوید یا فقط به افراد خاص مثل سلمان و مقداد و ... تعلیم دهد.
زیارت عاشورا توسط خداوند بیان و توسط جبرئیل امین برای پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) هدیه آورده شد و امیرمؤمنان(علیه السلام) به امام مجتبی(علیه السلام) و ایشان به برادرش امام حسین(علیه السلام) و ایشان به امام سجاد(علیه السلام) و ایشان به فرزندش امام باقر(علیه السلام) و او به امام صادق(علیه السلام) انتقال دادند تا اینکه در زمان امام باقر و امام صادق(علیه السلام) که موقعیت بهره‌مندی خواص شیعیان از این حدیث قدسی ایجاد شد، امام باقر(علیه السلام)به علقمه و امام صادق آن را صفوان بن مهران در نجف آموزش دادند، ولی تنها روایتی که زیارت عاشورا را حدیث قدسی معرفی می‌کند روایت امام صادق(علیه السلام) در کتاب مصباح شیخ طوسی است.
امامین صادقین(علیه السلام) به نشر زیارت عاشورا پرداختند
*چرا زیارت عاشورا بعد از شهادت امام حسین(علیه السلام) توسط امام سجاد(علیه السلام) به شیعیان آموخته نشد؟
- اوج فتنه و ظلم بنی‌امیه در کربلای معلی در روز عاشورا اتفاق افتاد، بنابراین دستگاه اموی برای تثبیت موقعیت خودش هر قیامی را سرکوب می‌کرد، همانند قیام توابین، قیام مختار و قیام حرّه در چنین موقعیتی با چنین خفقان کسی انتظار دارد که لعن یزید و معاویه و ابوسفیان که در زیارت عاشورا علناً آمده است، توسط شیعیان بیان شود، اما در زمان امام باقر(علیه السلام) و امام صادق(علیه السلام) که زمان اختلاف بین بنی‌مروان و بنی‌العباس است، آن خفقان شدت خود را از دست داده است، به همین خاطر امام باقر و امام صادق(علیه السلام) به بیان آن پرداختند.
*زیارت عاشورا اولین بار در چه کتاب‌هایی ذکر شده است؟
- زیارت عاشورا به نقل از علقمه بن محمد حضرمی از امام باقر(علیه السلام) در کتاب کامل الزیارات و زیارت عاشورا به نقل از صفوان بن مهران از امام صادق(علیه السلام) در کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی شده است و زیارت عاشورای مشهور که در مفاتیح الجنان آمده است، همان زیارت کتاب مصباح المتهجد است.
*اعتبار سند زیارت عاشورا در چه حد است؟
-زیارت عاشورا دارای دو سند و سه طریق است که با توجه به کتاب‌های علم رجال اشخاصی که در سند زیارت قرار گرفته‌اند همه مورد اعتماد هستند:
1- نقل صالح بن عقبه 2- نقل سیف بن عمیره 3- نقل محمد بن خالد طیالسی که هر کدام توسط شیخ طوسی در کتاب فهرست اسناد آن آمده است.
تبلور اندیشه‌های مهدوی در یک حدیث قدسی
*ویژگی‌های منحصر به فرد زیارت عاشورا چیست؟
حدیث قدسی بودن، ثواب و آثار منحصر به فرد، لعن برخی اشخاص، ذکر مهدویت و انتقام از دشمنان حضرت که در دو جای زیارت امام منصور و امام هدی آمده که این خود اشاره به ابراز اعتقاد به انتقام مهدوی در زمان اهل بیت(علیه السلام) دارد، سجده در مقابل خداوند در انتهای زیارت که این اوج پیوستگی زیارت امام حسین(علیه السلام) با عبودیت خداوند است که در هیچ زیارتی غیر از زیارت عاشورا در آخر آن سجده وجود ندارد، دستور به انجام هر روزه آن هر چند زیارت عاشورا زیارت مخصوص روز عاشوراست، ولی در سایر روزهای ایام سال به قصد برآورده شدن حاجت و بهره‌مندی از آثار و ثواب‌های آن امام باقر و امام صادق(علیه السلام) توصیه کردند.
ابراز عاشقانه مریدان حسینی به سید و سالار شهیدان در زیارت عاشورا
*عبارات زیارت عاشورا چند بخش است؟
- دارای دو بخش کلی «خطابی» یعنی خطاب به امام حسین، «درخواستی» یعنی خطاب به خداوند است:
«خطاب به امام حسین» که از وضعیت خود و درخواست‌های خود خبر می‌دهیم:
- تسلیم: السلام علیک ...
- تعزیت :لقد عظمت الرزیه
- تضمین: انی سلم لمن ...
- تبرئه: وابرا الی الله ...
- تفدیه: بابی انت وامی
- مهدی یاوری: ان یرزقنی طلب ...
- تقرب: انی اتقرب الی الله ...
- توسل: بموالاتکم
- همراهی: معکم فی الدنیا
- درک شفاعت: یبلغنی المقام المحمود
- پاداش کامل: افضل ما یعطی
- لعن شخص: لعن الله آل زیاد...
- لعن شخصیت: دفعتکم عن مقامکم
- ثبوت در قدم: قدم صدق
«درخواست از خداوند»
-وجاهت: وجیها
- صلوات و رحمت و مغفرت: صلوات ورحمه ومغفره
- حیات و ممات محمدی: محیای محیا...
- لعن شخص: اللهم العن اباسفیان و...
- تأکید در لعن شدید: فضاعف، جمیعا، خص
- درخواست عذاب دردناک: العذاب الالیم
- تقرب با برائت و ولایت: اللهم انی اتقرب
- لعن شخصیت: اول ظالم وآخر
-شفاعت: اللهم ارزقنی شفاعه الحسین
- ثبوت قدم در راه حسین: وثبت لی قدم صدق
امام حسین(علیه السلام) پدر تمام بندگان خدا است
*چرا به امام حسین(علیه السلام) اباعبدالله می‌گویند؟
- در جامعه عربی هم اسم و هم کنیه داریم، اعراب از زمانی که فرزندشان به دنیا می‌آید، معمولاً برای او به غیر از اسم کنیه هم قرار می‌دهند که در اکثر موارد فرزند آن شخص همان نام مذکور در کنیه را دارد، مثلاً حضرت علی(علیه السلام) ابوالحسن است و نام فرزند ارشد ایشان حسن(علیه السلام) یا امام صادق(علیه السلام) اباعبدالله است و امام حسین(علیه السلام) که اباعبدالله است فرزندی به نام عبدالله رَضیع داشته است.
عبدالله به معنای بنده خدا و از آنجا که هر کسی بعد از واقعه عاشورا خداوند را عبودیت می‌کند مدیون خود سیدالشهدا(علیه السلام) است، بنابراین امام حسین(علیه السلام) پدر تمام بندگان خدا است، یعنی هر کس که خداوند را عبودیت می‌کند مدیون خون سیدالشهدا(علیه السلام) است، پس می‌توان گفت که امام حسین(علیه السلام) پدر تمام بندگان خدا است، چرا که اسلام توسط پیامبر(صلی الله علیه واله) ابلاغ شد و توسط قیام امام حسین(علیه السلام) جاویدان و باقی ماند، اگر قیام امام حسین(علیه السلام) نبود، الان هیچ مؤمن واقعی وجود نداشت، به همین جهت گفته‌اند: «الاسلام نبوی الحدوث وحسینی البقاء» چرا که اسلام فقط و فقط آن است که سیدالشهدا(علیه السلام) بیان می‌کند و هر آنچه یزید ترویج می‌کند، کفر مطلق است.
خوابی که پیامبر(صلی الله علیه واله) درباره بنی‌امیه دید/ شجره ملعونه کیست
*منظور از لعین و بن لعین کیست؟
-منظور یزید بن معاویه بن ابی سفیان است که هم یزید و هم معاویه و هم ابوسفیان از زبان پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) و قرآن کریم مورد لعن قرار گرفته‌اند و این همان زمانی اتفاق افتاد که پیامبر(صلی الله علیه واله) در خواب دید میمون‌ها از منبرش بالا می‌روند و آیه 60 سوره اسراء نازل شد و بنی‌امیه را شجره ملعونه معرفی کرد.
*شادی آل زیاد و آل مروان چگونه بود؟
-آنان روز عاشورا را به عنوان روز پرخیز و برکت خود قرار دادند و دستور به روزه‌داری این روز کردند و اهل بیت(علیه السلام) از روزه روز عاشورا به دلیل عدم شباهت با بنی‌امیه نهی کردند و فرمودند روز بگیرید عاشورا با نهی از خوردن و آشامیدن تا قبل از غروب و قبل از غروب افطار کنید، چرا که عزیز ما در روز عاشورا هم گرسنه و هم تشنه شهید شدند، بنابراین نزدیک غروب آفتاب که دیگر حضرت به شهادت رسیده است، غذا خوردن شما کراهت ندارد. این حدیث از امام صادق(علیه السلام) در کتاب مصباح متهجد نوشته شیخ طوسی نقل شده است.
طلب کننده خون حسین(علیه السلام) کیست؟
*ثارالله یعنی چه؟
-در کلام عرب هم به خون و هم به طلب کننده خود و هم به کسی که خونش طلب می‌شود، «ثار» گفته می‌شود، در زیارت عاشورا می‌خوانیم «طلب ثارکم مع امام هدی» خداوند به من روزی گرداند توفیق طلب خون شما را که من هم از طلب‌کنندگان خون شما باشم، پس در اینجا ثار به معنای خون است و در زیارت امام زمان(عجل الله تعالی فلرجه) می‌خوانیم «السلام علیک یا ثارالله» و چون منتقم حقیقی خون امام حسین(علیه السلام) امام زمان(عجل الله تعالی فلرجه) است. «ثارالله» در اینجا به معنای طلب کننده خون است، در زیارت عاشورا که می‌خوانیم «السلام علیک یا ثارالله وبن ثاره» منظور کسی است که خون او طلب می‌شود؛ یعنی امام حسین(علیه السلام) و امیرمؤمنان(علیه السلام) بنابراین سه امام از امامان ما لقب ثارالله دادند، امام زمان(عجل الله تعالی فلرجه) طلب کننده و حضرت علی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) طلب شونده.
ارواح طیبه‌ای که به زیارت ثارالله می‌روند
*منظور از ارواحی که به درگاه امام حسین(علیه السلام) سر تعظیم فرود می‌آوردند، چیست؟
- «حَلَت» به معنای وارد شدن همراه با کرنش و خضوع است، یک وقت شخص با احترام و تواضع به انسان وارد می‌شود، به این حالت حلول گفته می‌شود و اگر داخل شدن بدون تواضع باشد به آن دخول گفته می‌شود، در زیارت عاشورا سلام می‌دهیم به روح‌هایی که در مقابل عظمت امام حسین(علیه السلام) حلول کردند یعنی با تمام تواضع به درگاه ایشان آمدند که در درجه اول منظور یاران سیدالشهدا(علیه السلام) که در کنار حضرت در پایین پای او جسم آن‌ها قرار دارد و در مرحله دوم ارواح تمام انبیاء، صالحین، شهدا و مؤمنان است که در برابر عظمت حرکت سیدالشهدا سر تعظیم نهاده‌اند، در کامل الزیارات عبارت «واناخت برحلک» نیز وجود دارد که «اناخه» به معنای خم شدن تا حدی که صورت به زمین نزدیک شود، هست. شتربان وقتی می‌خواهد شتر را بخواباند، آن قدر سر او را پایین می‌آورد که به زمین نزدیک می‌شود عرب به آن «اناخه» می‌گوید، می‌خواهد بگوید آن قدر به امام حسین(علیه السلام) تعظیم کردند که نزدیک است در اثر خم شدن نزدیک است سر آنان به زمین برسد و شاید دلیل بوسیدن عتبه -پاشنه درب ورودی حرم امام معصوم(علیه السلام)- همین باشد که انسان سر تعظیم به آستانش بساید.
امام هادی(علیه السلام) نام تمام قاتلان حادثه عاشورا را بیان می‌کند
*چرا در بین همه ظالمان عبیدالله بن زیاد عمر سعد شمر یزید مورد لعن صریح واقع شده‌اند و بقیه قاتلان مثل خولی، نسان و ... اسمشان در زیارت عاشورا نیامده است؟
- اولاً اینها کسانی بودند که فرماندهی را به عهده داشتند، ثانیاً کسانی بودند که بیشترین ظلم را مرتکب شدند، ثالثاً کسانی بودند که شناختشان نسبت به امام حسین(علیه السلام) بیشتر از بقیه بود، رابعاً قرار نیست که هر کسی که مورد لعن است نامش در زیارت بیاید و خداوند از باب نمونه به چند تن از ظالمان اشاره شده است و عبارت «ولعن الله اُمه قتلتکم» همه قاتلان کربلا را در بر می‌گیرد، خامساً در زیارت ناحیه امام هادی(علیه السلام) تک تک قاتلان نام برده شده و لعن شده‌اند همانند حرمله، خولی و...
*مگر منتقم خون امام حسین(علیه السلام) امام زمان(عجل الله تعالی فلرجه) نیست، پس بقیه شیعیان چه کاره هستند که خداوند می‌فرمایند طلب خون امام حسین(علیه السلام) را به همراه حضرت مهدی(عجل الله تعالی فلرجه) را نصیب کند؟
-منتقم اصلی خداوند است، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فلرجه) مجری این طرح است، خداوند ابلاغ می‌کند، امام اجرا می‌کند، ولی به واسطه شیعیان، یعنی این گونه نیست که خود حضرت یکی یکی قاتلان و مجریان را قصاص کند، بلکه شیعیان او که در زمان ظهور هستند این کار را انجام می‌دهند.
نصرت الهی برای امام منصور در هنگامه ظهور
*چرا به امام زمان(عجل الله تعالی فلرجه) امام منصور می‌گویند؟
-در بین تمام اهل بیت(علیه السلام) دو معصوم بوده‌اند که توسط خداوند منصور به رعب (وحشت) هستند، یکی پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) و یکی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فلرجه)، در مورد پیامبر(صلی الله علیه واله) قرآن می‌فرماید: در جنگ بدر و جنگ احزاب خداوند وحشت و الرعب را در قلوب کفار جای داد، به وسیله نزول سه هزار ملک در جنگ بدر، در آیه 124 آل عمران و سوره انفال آیه 65، امام صادق (علیه السلام)فرمودند: فرزندم مهدی نیز به وسیله رعب و وحشتی که در دل دشمنانش افکنده می‌شود خداوند او را یاری می‌کنند، منصور یعنی کسی که توسط خداوند یاری شده است.
منظور از مقام محمود مقام شفاعت اهل بیت(علیه السلام) است
*منظور از مقام محمود در زیارت عاشورا چیست؟
-در آیه 79 سوره اسراء خداوند به پیامبر(صلی الله علیه واله) دستور می‌دهد که نماز شب را بپادار امید است که به مقام محمود برسی، در روایت امام صادق(علیه السلام) دارد که منظور از مقام محمود مقام شفاعت اهل بیت(علیه السلام) است، در زیارت جامعه کبیره اشاره شده است، از خداوند می‌خواهیم که ما را به آن مقام شفاعت برساند امام صادق(علیه السلام) فرمودند: زائر امام حسین(علیه السلام) خودش شافع محشر است و هر کس به غیر از دشمنان اهل بیت(علیه السلام) را می‌تواند شفاعت کند و یا اینکه طبق فراز سجده زیارت عاشورا به شفاعت امام حسین(علیه السلام) برسد.
*منظور از مضاعف شدن لعن چیست؟
- لعن به معنی دوری از رحمت خدا و رسیدن به عذاب الهی همان طور که رحمت خدا برای برخی چندین برابر می‌شود، همانند پاداش انفاق که به فرموده قرآن 700 برابر می‌شود، سوره بقره آیه 261، لعنت خدا نیز برای برخی چند برابر می‌شود بستگی به گناه دارد، در زیارت عاشورا از خدا می‌خواهیم که لعنت خود را بر بنی‌امیه مضاعف گرداند.
*مگر جهاد یک واژه مقدس نیست، پس چرا زیارت عاشورا دشمنان امام حسین(علیه السلام) را با لفظ «جاهدت الحسین» یاد کرده است؟
-جهاد یک معنای لغوی دارد که به معنای تلاش و کوشش است، در قرآن کریم به همین معنا به کار رفته است، در سوره لقمان آیه 15 «وَاِن جاهداک» اگر پدر و مادر تلاش کردند تو را مشرک کنند، از آن‌ها اطاعت مکن و همین معنا در این فراز زیارت به کار رفته است، خدا لعنت کند گروهی را که علیه امام حسین(علیه السلام) در جنگ با او به هر نحوی تلاش کردند که پسر پیامبر(صلی الله علیه واله) را شهید کنند، چه با تیر چه با سنگ و ... این معنا با جهادی اصطلاحی که ششمین فرع از فروع دین اسلام است تفاوت دارد، جهاد در اینجا به معنی تلاش است و در زبان عربی به هر تلاشی جهاد می‌گویند.
جایگاه خاص علی‌اکبر(علیه السلام) در زیارت عاشورا
*مگر حضرت علی اکبر(علیه السلام) جزو اولاد امام حسین(علیه السلام) نیست، پس سلام به صورت کلی بر اولاد حسین(علیه السلام) کافی بود، چرا علی اکبر(علیه السلام) را سلام اختصاصی دادند؟
- در بین فرزندان امام حسین(علیه السلام) که در کربلا به شهادت رسیدند، هیچ کس مقامش به اندازه علی اکبر(علیه السلام) نیست، برای همین امام سجاد(علیه السلام) او را در یک قبر ویژه پایین پای پدرش دفع کرد، ولی بقیه ی شهدای کربلا مانند قاسم(علیه السلام)، عبدالله(علیه السلام)، عون(علیه السلام)، عثمان(علیه السلام)، جعفر(علیه السلام) و ... را که شانزده نفر بودند، را در یک گور دسته جمعی دفن کرد و این خود امتیاز علی اکبر(علیه السلام) به سایر شهدای اهل بیت(علیه السلام) را می‌رساند، شخصیتی که در خلق و خُلق و سخن شبیه پیامبر(صلی الله علیه واله) بوده است و البته چون داغ علی‌اکبر(علیه السلام) بر سیدالشهدا بسیار گران بود، خدا در زیارت عاشورا با سلام خاص به علی اکبر(علیه السلام) تسلی به سیدالشهدا(علیه السلام) نیزمی‌دهد.
مفهوم عبارت «بأبی أنت و اُمّی»
*ویژگی‌های اصحاب امام حسین(علیه السلام) چیست که خدا به آن‌ها سلام می‌دهد؟
-اصلی‌ترین ویژگی یاران امام حسین(علیه السلام) شناخت امام زمان است، شناختی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) فرمودند: هر کس آن شناخت را نداشته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است و جایگاه اصحاب امام حسین(علیه السلام) در روزگاری که نزدیک 30 هزار نفر علیه امام زمانشان شمشیر کشیده‌اند معلوم می‌شود، اصحابی که امام صادق(علیه السلام) فرمودند: پدر و مادرم به فدای شما!
در کلام عربی وقتی گفته می‌شود «بابی انت و امی» کنایه از آن است که پدر و مادر من این عمل و رفتار شما را در یاری از حجت خدا می‌پسندند، نه به این معنا که شخص فدای شخص دیگر شود، بعضی‌ها شبهه می‌اندازند که چرا امام صادق(علیه السلام) فرموده: «بابی انت وامی» و آن هم خطاب به شهدای کربلا، یعنی امام باقر(علیه السلام) فدای یک شخص عادی شود! نه این نیست، بلکه منظور فدای حرکت و عمل که همان اطاعت از امام معصوم(علیه السلام) است وگرنه در روایات ما نهی شده است که کسی پدر و مادر خود را فدای شخص دیگر کند، مگر اینکه از دنیا رفته باشند.
سلامی که هر روز وهابی‌ها به پیامبر(صلی الله علیه واله) می‌دهند اما سلام بر حسین(علیه السلام) را شرک می‌دانند!
*از طرف وهابی‌ها مطرح می‌شود امام حسین 1370 سال پیش از دنیا رفته است، چرا الان به زیارتش می‌روید و به او سلام می‌کنید، این کار شما چه فایده‌ای دارد؟
-اولاً زیارت قبور مؤمنان جزو سیره پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) است، در صحیح مسلم روایت شده است که پیامبر(صلی الله علیه واله) به زیارت قبور بقیع می‌رفتند و این گونه می‌فرمودند: «السَّلامُ عَلى اَهْلِ الدّیارِ مِنَ المُسلِمینَ وَالمُؤمِنینَ أَنْتُم لَنا فَرَطٌ وَنَحْنُ اِنْ شاءَ اللّهُ بِکُمْ لاحِقُونَ»، این روایت پیامبر(صلی الله علیه واله) را هم اکنون در قبرستان بقیع تابلو کردند، یعنی خود وهابی‌ها این کار را کرده‌اند و در آنجا قرار داده‌اند، پس یکی از پاسخ‌هایی که با روش خودشان می‌توان به وهابی‌ها داد، همین است که خطاب به قبور معمولی سلام می‌دهید، حال اینکه به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) می‌رسد، به شیعه اشکال می‌کنید که چرا زیارت می‌کند و سلام می‌دهد.
ثانیاً خود وهابی‌ها به زیارت پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) می‌روند می‌گویند: «السلام علیک یا رسول‌الله اشهد انک ... جاهدت فی سبیل الله» این عبارت بین اذان و اقامه از تلویزیون سعودی همیشه پخش می‌شود و در مکتب شیعه سلام بر هر یک از ائمه همانند سلام بر رسول خداست.
از منظر مکتب شیعه اعتقادمان این است که روح امام معصوم هیچ تفاوتی در زمانی که در حیات است با بعد از مماتش ندارد، بنابراین در زیارت ائمه می‌خوانیم: «اشهد انک تشهد مقامی وتسمع کلامی وترد سلامی وانک حی عند ربک مرزوق»، شهادت می‌دهم که شما جایگاه من را می‌بینید و جواب سلام من را می‌دهید، سخنم را می‌شنوید و سلامم را پاسخ می‌دهید، شهادت می‌دهم که زنده‌اید و در نزد خداوند از روزی بهرمندید.
و جمله معجزات و کراماتی که در حرم ائمه به خصوص حرم امام رضا(علیه السلام) صادر و ساطع می‌شود، تصدیق مطلب فوق است اینکه مثلا بیمار سرطانی یا نابینایی شفا یافته است، نشان از ارتباط اهل بیت(علیه السلام) با دنیا حتی پس از شهادتشان دارد.
یزید اگر هزاران بار زنده شود، باز حادثه عاشورا را رقم می‌زند
*شبهه دیگری که وهابیت مطرح می‌کند این است که به جای اینکه یزید، معاویه، ابوسفیان را لعن کنید که از دنیا رفتند، بهتر نیست به جای زبان لعن و نفرین که شما برای آن‌ها گشوده‌اید، دست به دعا بردارید تا خداوند از سر تقصیرات آن‌ها بگذرد؟!
- این افراد انسان‌هایی هستند که اهل عناد، حقد، کینه و معاند هستند، اگر یزید دوباره زنده شود، به همان ترتیب واقعه عاشورا را رقم می‌زند، یعنی این طور نیست که بخواهند هدایت شوند، همچنین این شیوه قرآنی است که شخصی را لعن کنیم، در قرآن کریم هم لعن شخص و هم لعن شخصیت داریم، در قرآن کریم خداوند به صراحت ابلیس را لعن می‌کند: «وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَی یَوْمِ الدِّینِ»، همچنین ابوالهب، اصحاب سبت «لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ»، اصحاب اخدود و ....
یکی از دلایلی که قرآن با نام اشخاص را نام می‌برد و لعنت می‌کند این است که ممکن است در گذر تاریخ به فراموشی سپرده شوند، لذا اگر در زیارت عاشورا یزید، معاویه و ابوسفیان، آل زیاد، آل مروان، آل بنی‌امیه، عمر بن سعد و شمر را لعنت نمی کردند، امکان داشت که سه نسل آینده نداند که چه اتفاقی رخ داده است و چه افرادی مسبب این واقعه هولناک بوده‌اند، مثلاً اینکه چه کسی فرمانده سپاه دشمن را بر عهده داشته است، پس این سیاست خدا در زیارت عاشوراست که از کسانی که بانیان این ظلم بودند، به صراحت و با نام شخصی مانند ابوسفیان، معاویه، یزید بن معاویه و ... نام ببرد، البته در زیارت دیگری امام هادی(علیه السلام) تک تک قاتلان را حضرت(علیه السلام) نام می‌برد و لعن می‌کند تا از تاریخ پاک نشود و کسی تاریخ را تحریف نکند.
انتهای پیام/ ز.ح