معصومین(علیهما السلام) چه نوع شادی را تأیید کرده‏ اند؟

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شفقنا، گزیده ای از سخنان پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه معموم(علیه السلام) در خصوص مزاح و شوخی در پی می آید:

خنده، سیره پیامبر(ص)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من هم نماز می‏خوانم و هم می‏خوابم؛ هم روزه می‏گیرم و هم غذا می‏خورم؛ هم می‏خندم و هم گریه می‏کنم؛ پس کسی که از راه و روش من روی گرداند، از من نیست.(2)

نفرت خداوند از ترش‏رویی

در سیره آن حضرت آمده است که وقتی یکی از اصحاب خود را غمگین می‏دید، او را به شوخی کردن شاد می‏کرد و می‏فرمود: «خداوند نفرت دارد از ترش‏رویی فرد در چهره برادرش»(3)

شاد بودن چهره مؤمن

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، ترش‏رو و خشمگین»(4)

ضرورت شادی

امام علی(علیه السلام) می‏فرماید:

«شادی، روح را باز می‏کند و نشاط را برمی‏انگیزد»(5)

«کسی که سرورش اندک باشد، آسودگی او در مرگ است»(6)

«وقتی روز شادی در اختیارت قرار گرفت، از آن دوری نکن؛ زیرا وقتی در دست روز اندوه قرار بگیری، از تو صرف نظر نخواهد کرد»(7)

پاداش شخص شاد کننده

امام علی (علیه السلام) فرمود: «ای کمیل! خانواده‏ات را فرمان ده که روزها در به دست آوردن بزرگواری و شب‏ها در رفع نیاز خفتگان بکوشند. سوگند به خدایی که تمام صداها را می‏شنود، هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد»(8)

ملاک غم و شادی

امام علی (علیه السلام) می‏فرماید: «خوش‏حالی تو از چیزی باشد که در آخرت برایت مفید است و اندوهت برای از دست دادن چیزی از آخرت باشد؛ آنچه از دنیا به دست می‏آوری، تو را خشنود نسازد و برای آنچه در دنیا از دست می‏دهی، زاری‏کنان تأسف مخور»(9)

شوخی به‏جا

حضرت علی (علیه السلام) می‏فرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) هرگاه یکی از اصحاب خود را اندوهگین می‏دید، او را با شوخی و مزاح خوش‏حال می‏کرد»(10)

شاد کردن مؤمنان، عبادت در نزد خدا

امام باقر(علیه السلام) نیز فرمود: «در نزد خدا عبادتی محبوب‏تر از شاد کردن مؤمنان نیست»(11)

شوخی و خوش ‏اخلاقی

یونس شیبانی می‏گوید: روزی امام صادق(علیه السلام) از من پرسید: شوخی کردن نزد شما چه جایگاهی دارد؟ گفتم: اندک است؛حضرت فرمود: پس این‏گونه نباشید.

«بی‏گمان، شوخی از خوش‏اخلاقی است و تو با این کار، برادر خود را شاد می‏کنی؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با افراد شوخی می‏کرد و می‏خواست آنان را شاد کند»(12)

اهمیت شاد کردن

امام کاظم (علیه السلام) فرمود: «به درستی که زیر عرش خدا، سایه‏ای است که ساکن نمی‏شود در آن، مگر کسی که کار خیری برای برادر دینی‏اش انجام دهد یا گرفتاری او را برطرف و یا قلبش را شاد گرداند»(13)

شادی‏ های پسندیده

امام رضا (علیه السلام) به ریان بن شبیب فرمود: «اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش»(14)

نکوهش حزن و اندوه

حضرت عیسی (علیه السلام) فرمود: «کسی که حزن و اندوه او زیاد باشد، بدنش مریض است»(15)

امام علی (علیه السلام) فرموده است: «حزن و اندوه نصف پیری و درهم‏شکستگی است»(16)

«غصه و اندوه، بدن را آب می‏کند»(17)

پی‏ نوشت:

1. بحارالانوار، ج 16، ص 116.

2. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ح 1، ص 319.

3. میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج 8، ص 321.

4. تحف العقول، ص 49.

5. تمیمی آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ح 2023.

6. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 75، ص11.

7. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 20، ص 286، حکمت 270.

8. نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، ص 487، حکمت 257.

9. همان، ص 357، نامه ی 22.

10. مستدرک الوسائل، ج 8، ص 407.

11. وسائل الشیعه، ج 11، ص 569.

12. محمد بن یعقوب کلینی رازی، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری، ج 2،ص 663.

13. بحارالانوار، ج 84، ص 174.

14. همان، ج 44، ص 286.

15. شیخ صدوق، امالی، ج 3، ح 436.

16. ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص 214.

17. غررالحکم و دررالکلم، ح 1039.