صفحه نخست / فرهنگی و اجتماعی

دو داروي آرام‏بخش در قرآن

قرآن مجيد نسخه شفابخش جان‏هاي دردمند، از جانب خداوند سبحان است : وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا(1) که توسط پيامبري مهربان و فداکار، بر جان‏هاي حقيقت‏طلب و عاشق، رسانده شد. در کتاب مقدس مسلمانان - قرآن مجيد - دو داروي آرام‏بخش تجويز شده است که در نوع خود، بي‏نظيرند؛ هم آرام بخشند و هم درمان‏گر. هر يک از اين دو دارو، ويژگي خاص خود را دارند که به توصيف آنها مي‏پردازيم.

کد خبر: ۴۰۲۶

۰۰:۰۰ - ۱۴ مهر ۱۳۸۷

1. ياد خدا
«أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ با ياد خدا، قلب‏ها آرام مي‏گيرند».2

در نگاه يک مسلمان، خداوند سبحان، قدرت مطلق و صاحب همه ملک و ملکوت است و تمامي نظام هستي، سربازان اويند؛ هيچ قدرتي، جز قدرت او نيست؛ هيچ کس، نمي‏تواند بدون اذن الهي، ضرري برساند و همه هستي، فرمانبردار اويند. صاحب و مؤثر در هستي، فقط خداست؛ «لا اله الا هو»3، «لا مؤثر في الوجود الا الله»، «لله جنود السموات و الارض»4 و «و ان من شي‏ء الا يسبح بحمده».5 پس، تنها اوست که قدرت و مالکيت دارد و به هر کس که بخواهد، مي‏بخشد و از هر کس که بخواهد، مي‏ستاند؛ «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِي الْمُلْکَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِکَ الْخَيْرُ إِنَّکَ عَلَيَ کُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».6

نکته ديگر اين که تمامي گرفتاري‏ها، دلتنگي‏ها، ترديدها، بيم‏ها و اميدهاي بشر، در دو چيز نهفته است:

الف) از دست دادن چيزي يا کسي.

ب) به دست نياوردن چيزي يا کسي.

اگر به طور دقيق به تمامي دغدغه‏ها و نگراني‏هايمان - از کودک، نوجوان، جوان و... - بنگريم، از اين دو حال بيرون نيست؛ يا نگران آنيم که آن چه داريم، از مال و جان و فرزند و موقعيت اجتماعي و...، از دستمان برود و يا اندوهناک آنيم که آن چه در آرزوي آن بوديم و برايش روز و شب تلاش کرديم، به دست نياوريم و يا مانعي پديد آيد و ما از رسيدن به مطلوب و مقصود، باز مانيم.

چه بسيارند افرادي که با اين دو نگرش، شب و روز در ترس، دلهره، خستگي و افسردگي به سر مي‏برند و ساعت‏ها، عمر شريف را به بيهودگي و بطالت مي‏گذرانند که شايد... .

پسر جواني که در آرزوي دختر دلخواه خويش است و دختري که منتظر خواستگار عاشق خويش است، هر دو نگران حوادث آينده هستند.

اسلام با کلام وحي، بشارت مي‏دهد که نگران نباشيد و ترسي نداشته باشيد. اگر رابطه درست با صاحب نظام هستي برقرار کرده‏ايد، بر او توکل کنيد و نگران نباشيد؛ چون همه هستي در يد قدرت اوست و «حتي برگ درختي، بي‏اذن او نمي‏افتد»7 و او «هر آن چه را در آسمان‏ها و زمين است، مي‏داند» و حتي «آن چه را در دل‏ها پنهان و نهان است، مي‏داند»8 و «نگاه خيانت‏کار را مي‏شناسد و به خيانت نگاه هم داناست».9

قطره‏اي کز جويباري مي‏رود

از پي انجام کاري مي‏رود

پس انسان با ياد اين همه عظمت، قدرت و رحمت بيکران، بخشندگي بي‏انتها، غفران، آمرزندگي و پوشاندن عيب‏ها و خطاها، توبه‏پذيري و فرصت‏سازي، پاک‏کنندگي و تبديل سيئات به حسنات، اميددهي و جبران‏سازي، آرام مي‏گيرد و اميد را از دست نمي‏دهد؛ توان دوباره مي‏يابد؛ دل به او مي‏سپارد و آرام آرام به ساحل نجات دست پيدا مي‏کند.

2. همسر
دومين آرام‏بخش که در قرآن مجيد به آن اشاره شده و از نشانه‏هاي خداوند به شمار مي‏آيد، چيزي جز همسر آدمي نيست.

در قرآن چنين آمده است:

«وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً ».10

دوره جواني، دوره‏اي است که انسان، حس استقلال‏طلبي و شخصيت پيدا مي‏کند و مي‏خواهد دوست‏داشتني باشد و ديگران را دوست بدارد؛ حس عجيبي در خود احساس مي‏کند و نمي‏داند چه خواهد شد.

از يک طرف، ميل او به غيرهمجنس، فزوني مي‏يابد و از جانبي ديگر، احساس شخصيت و استقلال، باعث اندکي جدايي از بافت دوره کودکي و نوجواني، در خانه و خانواده مي‏شود؛ هم گرايش او به سمت و سويي ديگر است و هم علاقه‏اش به کسب اعتبار و جايگاه تازه.

از ديگر سو، غريزه سرکش جنسي، قوي مي‏شود و ارضاي صحيح آن، باعث بهبودي روحي و رواني مي‏شود. اگر قربانيان بيماري‏ها در جهان، بررسي شوند، شايد بيشترين قرباني، مخصوص بيماري‏هاي جنسي باشد. آثار زيان‏بار و وحشتناک اين بيماري‏ها، در تمامي عرصه‏هاي زندگي، قابل مشاهده است.

اسلام عزيز، در جهت آرامش بخشي، ازدواج را راهکار مناسبي در نظام آفرينش مي‏داند. انسان در دوران جواني، نيازمند رسيدن به همدم و مونسي است تا با عشق‏ورزي و مهرباني، ادامه مسير را با او رهسپار گردد. دوستي‏ها، هيچ گاه و براي هيچ کس، آرام‏بخش نيستند؛ بلکه خود عرصه‏اي تازه در ايجاد دغدغه‏ها، نگراني‏ها، خستگي‏ها و... مي‏باشند؛ اگر چه به ظاهر، هيچ کدام از دو طرف، بدان اعتراف نکنند.

بنابراين، آرام‏بخش دوم در قرآن، همسر نام دارد که در کنار وي، انسان از خستگي‏ها رهايي مي‏يابد و احساس مي‏کند که جهاني جديد شکل گرفته است. دو شخصي که با هم هيچ حس خاصي نداشته‏اند، چنان شيفته و دوستدار هم مي‏شوند که حتي ساعتي بدون هم را نمي‏توانند تحمل کنند؛ بدون هم، احساس خستگي مي‏کنند؛ براي هم بي‏تابي مي‏کنند؛ به هم هديه مي‏دهند و خالصانه‏ترين محبت‏ها را نثار هم مي‏کنند.

پس بايد با ياد خدا، براي جهاني پر از اميد و آرزوهايي زيبا و زندگي و سرزندگي و بندگي، انديشيد و همسري برگزيد که تا بهشت برين، همدم و مونس و همراه انسان باشد.

--------------------------------------------------------------------------------

1. اسراء، آيه 82.

2. رعد، آيه 28.

3. بقره، آيه 255.

4. فتح، آيه 7.

5. اسراء، آيه 44.

6. آل‏عمران، آيه 26.

7. انعام، آيه 59.

8. غافر، آيه 19.

9. همان.

10. روم، آيه 21

لینک کوتاه: shia-news.com/00012w

گزارش خطا

ارسال نظر

ارسال نظرات

نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد

سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

دو داروي آرام‏بخش در قرآن