شیعه نیوز | خصومت ذاتی طالبان با شیعیان هرگز تغییر نکرده است. آنها هیچگاه نمی خواهند با شیعیان تعامل سازنده داشته باشند. نگاه تکفیری و متاثر از گرایش های افراط‌گرانه رهبران رادیکال طالبان هیچگاه اجازه نمی دهد که آنها تشیع را به عنوان یک مذهب بزرگ اسلامی در افغانستان به رسمیت بشناسند.
به گزارش «شیعه نیوز»، محدودیت های رژیم طالبان علیه شیعیان به ویژه در ایام محرم به طور بی سابقه ای تشدید شده است.
گزارش‌ها حاکی است که طالبان اوامر و دستورات عصبیت آمیز خود را بر علمای شیعه تحمیل کرده و آنها را با تهدید مجبور به امضا و تأیید دستورات خود می کنند.
بر بنیاد این محدودیت های تازه، شیعیان حق ندارند بیشتر از سه منطقه کابل در سایر مناطق پایتخت اقدام به برگزاری عزاداری عمومی کنند. آنها همچنین اجازه ندارند که پیروان مذهب اهل سنت را به مراسم عزاداری خود دعوت کنند.
مصاحبه عزاداران و علمای شیعه با رسانه ها نیز ممنوع شده و طالبان بدون هیچ گونه دلیلی آنان را ملزم کرده است که از گفتگو با رسانه ها خودداری کنند.
همچنین مقرر شده است که عزاداری در مناطق سنی نشین یا کمتر شیعه نشین پشت درهای بسته برگزار شود.
بر بنیاد برخی گزارش ها طالبان حتی به رسانه ها هم دستور داده که بدون اجازه آنها حق ندارند برای مراسم محرم و عاشورا برنامه تولید کنند و هرگونه محتوایی که در این زمینه تولید می شود باید زیر نظر طالبان و مورد تایید آنها باشد.
افزون بر همه این‌ها ملیشه های طالبان در کابل، هرات، غزنی، مزارشریف و برخی دیگر از شهرها اقدام به برچیدن پرچم ها و پارچه نوشته های محرمی کرده و در این زمینه حتی شماری از فعالان مذهبی را نیز بازداشت کرده اند.
این تنها بخشی از محدودیت های بی سابقه طالبان علیه شیعیان در ایام محرم امسال محسوب می شود؛ محدودیت هایی که نشان می دهد رژیم طالبان خصومتی بنیادین با شیعیان دارند و علی رغم تلاش های علمای شیعه برای کاهش محدودیت ها و افزایش تعامل مستقیم با رژیم طالبان این تلاش ها دست کم تاکنون محکوم به شکست بوده است.
با وجود اینکه مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی نخست وزیر طالبان در دیدارهای متعدد خود به علمای شیعه پیوسته قول داده است که به مطالبات آنها رسیدگی می شود، امنیت مراسم عاشورا تامین خواهد شد و شیعیان از تمامی حقوق خود در شعاع شریعت اسلامی برخوردار می‌شوند؛ اما آنچه در عمل جریان دارد برخوردهای تبعیض آمیز، محدودیت های روزافزون و خصومت آشکار با اعتقادات و باورهای دینی و مذهبی شیعیان به عنوان دومین مذهب بزرگ اسلامی در افغانستان است.
نکته قابل تامل این است که طالبان محدودیت های مورد نظر خود را زیر نام ناامنی و خطر حملات تروریستی بر دسته های عزاداری اجرا می‌کنند. این در حالی است که طالبان بارها ادعا کرده اند که گروه های تروریستی در کشور سرکوب شده، امنیت سراسری تامین است، همه مردم و شهروندان در شعاع امنیت فراگیر و آنچه آنها در سایه «نظام اسلامی» می‌خوانند از حقوق خود برخوردار خواهند شد.
با این همه اما به نظر می رسد که شیعیان همچنان تافته جدا بافته در جامعه افغانستان زیر سلطه طالبان هستند.
سیاست های شیعه ستیزانه طالبان به وضوح نشان می دهد که این گروه هیچ تغییری نکرده، رویکردهای افراطی و رادیکال آنها نسبت به فرقه گرایی مذهبی همچنان به قوت خود باقی است و رهبران ارشد طالبان همانند بسیاری از افراطیون، به شیعیان و سایر اقلیت های مذهبی در جوامع اسلامی نگاه تکفیری دارند.
این در حالی است که شیعیان هیچگونه تهدید امنیتی علیه رژیم طالبان محسوب نمی شوند، آنها در طول سه سال گذشته بارها نشان داده اند که از خشونت پرهیز می کنند و مطالبات مشروع خود را از مسیر تعامل و گفتگو پیگیری خواهند کرد.
با این همه، خصومت ذاتی طالبان با شیعیان هرگز تغییر نکرده است. آنها هیچگاه نمی خواهند با شیعیان تعامل سازنده داشته باشند. نگاه تکفیری و متاثر از گرایش های افراط‌گرانه رهبران رادیکال طالبان هیچگاه اجازه نمی دهد که آنها تشیع را به عنوان یک مذهب بزرگ اسلامی در افغانستان به رسمیت بشناسند.
علی رغم محدودیت‌های ضد انسانی طالبان در ایام محرم علیه شیعیان اما باورهای مکتبی اهل تشیع نسبت به این آیین بزرگ انسان ساز و انقلابی نه تنها تضعیف نمی‌شود؛ بلکه نسل نو شیعیان با در نظر داشت محدودیت های ظالمانه طالبان، عرق و عصبیت و آگاهی و شناخت و معرفت بیشتری نسبت به مفاهیم و اصول مکتبی خویش پیدا خواهند کرد و برای مواجهه مستقیم با مکاتب و مذاهب تکفیری در آینده به ویژه در حوزه مبارزات فکری و فرهنگی آماده خواهند شد. این قاعده همچنین در مورد زنان و سایر اقلیت‌های تحت ستم طالبان نیز صادق است. آگاهی اجتماعی بخشی از آمادگی‌ها برای مواجهه با ستم محسوب می‌شود و و این همان چیزی است که در نهایت به انقلاب های بزرگ و تاریخ ساز منجر شده و بنیان ظلم و ستم حکومت‌های خودکامه و تمامیت خواه را فرو می‌ریزد.
بر این اساس طالبان نه تنها با استفاده نامشروع و ظالمانه از قدرت مطلق خود علیه اقلیت‌های قومی و مذهبی در افغانستان، هویت خطرناک خویش به عنوان یک گروه افراطی آشتی ناپذیر را برملا می‌کنند؛ بلکه در عین حال در سال‌های آینده زمینه فروپاشی کامل رژیم خودکامه خود در نتیجه خیزش‌های اجتماعی و اعتراضات مردمی را فراهم می‌سازند.